ganjineh
19-12-2010, 21:00
بتازگي يك دكتر بازنشسته دانماركي ادعا كرده دلايل واضحي وجود دارد كه نشان مي‌دهد ناپلئون به دليل مشكلات طولاني مدت كليه و مجاري ادراري، جان خود را ازدست داده است نه براثر مسموم شدن از سوي دشمنانش .
آرن لورنسن در كتابي به نام Napoleon,s nyver (كليه‌هاي ناپلئون) كه به تازگي به چاپ رسيده، خاطرنشان كرده است كه ناپلئون مدت زيادي دچار مشكلات كليوي بوده و به همين دليل جانش را از دست داده است.
اين پزشك، زندگي ناپلئون را از دوران بچگي تا زمان مرگ به مدت 50 سال مورد تحقيق و بررسي قرار داده است، مطالعات او نشان مي‌دهد ناپلئون از عفونت مثانه و كوچك شدن مجاري ادراري رنج مي‌برده كه اين بيماري كليوي و انسداد مجاري به عواقب مرگباري براي او منجر شده است.
ناپلئون سال‌هاي زيادي اين درد را به همراه داشته تا آنجا كه براساس تاريخ نوشته شده، يك روز خود او مي‌گويد كه عاقبت اين درد، مرا مي‌كشد.
براساس تحقيقات لورنسن، ناپلئون از سال 1970 تا هنگام مرگش در 51 سالگي (1821) از اين مشكلات رنج مي‌برده است.
با مطالعه گزارش‌هاي پزشك مخصوص ناپلئون و گزارش كالبد شكافي هنگام مرگ، لورنسن به اين نتيجه رسيده كه ناپلئون طي سال‌هاي جنگ در ايتاليا (1796) و روسيه (1812) و دقيقا تا زمان جنگ واترلو در سال 1815 مريض بوده است.
متخصصان و تاريخ‌دانان زيادي درخصوص ناپلئون و دلايل مرگ او نوشته‌اند.
آنها همچنين به مشكلات كليوي او اشاره كرده‌اند، اما آنچنان كه بايد اين موضوع مهم را مورد توجه قرار نداده‌اند.
در حقيقت مشكلات كليوي نكته مهمي در پيشروي بيماري ناپلئون و مرگ او هستند. براساس يك افسانه ديرين در فرانسه، يك انگليسي خائن ناپلئون، را هنگام تبعيد در جزيره سنت هلن با سم آرسنيك مسموم كرده و از بين برده است.
فرضيه ديگري نيز وجود دارد كه ناپلئون به دليل سرطان معده كه شايد ناشي از مصرف غذاهاي ارتش فرانسه بوده، از بين رفته است.
آرن لورنسن در كتابي به نام Napoleon,s nyver (كليه‌هاي ناپلئون) كه به تازگي به چاپ رسيده، خاطرنشان كرده است كه ناپلئون مدت زيادي دچار مشكلات كليوي بوده و به همين دليل جانش را از دست داده است.
اين پزشك، زندگي ناپلئون را از دوران بچگي تا زمان مرگ به مدت 50 سال مورد تحقيق و بررسي قرار داده است، مطالعات او نشان مي‌دهد ناپلئون از عفونت مثانه و كوچك شدن مجاري ادراري رنج مي‌برده كه اين بيماري كليوي و انسداد مجاري به عواقب مرگباري براي او منجر شده است.
ناپلئون سال‌هاي زيادي اين درد را به همراه داشته تا آنجا كه براساس تاريخ نوشته شده، يك روز خود او مي‌گويد كه عاقبت اين درد، مرا مي‌كشد.
براساس تحقيقات لورنسن، ناپلئون از سال 1970 تا هنگام مرگش در 51 سالگي (1821) از اين مشكلات رنج مي‌برده است.
با مطالعه گزارش‌هاي پزشك مخصوص ناپلئون و گزارش كالبد شكافي هنگام مرگ، لورنسن به اين نتيجه رسيده كه ناپلئون طي سال‌هاي جنگ در ايتاليا (1796) و روسيه (1812) و دقيقا تا زمان جنگ واترلو در سال 1815 مريض بوده است.
متخصصان و تاريخ‌دانان زيادي درخصوص ناپلئون و دلايل مرگ او نوشته‌اند.
آنها همچنين به مشكلات كليوي او اشاره كرده‌اند، اما آنچنان كه بايد اين موضوع مهم را مورد توجه قرار نداده‌اند.
در حقيقت مشكلات كليوي نكته مهمي در پيشروي بيماري ناپلئون و مرگ او هستند. براساس يك افسانه ديرين در فرانسه، يك انگليسي خائن ناپلئون، را هنگام تبعيد در جزيره سنت هلن با سم آرسنيك مسموم كرده و از بين برده است.
فرضيه ديگري نيز وجود دارد كه ناپلئون به دليل سرطان معده كه شايد ناشي از مصرف غذاهاي ارتش فرانسه بوده، از بين رفته است.