بلاغ مبین
02-01-2011, 01:13
داشتن بصیرت
بصیرت یعنی شناخت دقیق و درستی از دین، تكلیف، پیشوا، حجّت خدا، راه، دوست و دشمن، حق و باطل است. و صفت شایسته ای است كه یك مسلمان در زندگی فردی و اجتماعی خود باید از آن برخوردار باشد.
در مبارزات، فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی و موضع‌گیری‌ها، جایگاه بصیرت روشن‌تر می‌شود. بدون آن، حتی مبارزه و جنگ انسان هم كوركورانه و گاهی در مسیر باطل قرار می‌گیرد. انتخابِ درست نیز بستگی به بینش صحیح و بصیرت انسان دارد. حضرت امیر ـ علیه السّلام ـ از رزمندگان راستین با این صفت یاد می‌كند كه: حَمَلُوا بَصائِرَهُمْ عَلی اَسْیافِهِمْ،[بحارالانوار، ج 45، ص 87] بصیرت‌های خویش را بر شمشیرهایشان سوار كردند. یعنی اگر در میدان نبرد تیغ می‌زدند، از روی بصیرت بود.
یكی از ویژگی های فكری و عملی در نهضت عاشورا داشتن بصیرت و بینش بود. یاران امام با رشد فرهنگی و با شناخت عمیق از امام و حجت خدا و شناخت دشمنان دین و شناخت حق و باطل به امام حسین(ع) پیوستند و جهاد و قیام آنان مكتبی و عقیدتی بوده و بر اساس انجام تكلیف الهی به دور از هر گونه تعصبات قومی و جاهلی، تحریك دشمنان و فریبكاری جناح باطل صورت گرفت.
آنها بی‌هدف و كوركورانه به كربلا نیامده بودند.بلکه اهل بصیرت بودند، با شناخت حق و باطل و ایمان کامل نسبت به درستی و حقّانیت راه و رهبرشان پا در این راه گذاشته بودند و وظیفه خود را جهاد و یاری امام می دانستند.
امام بارها با آگاهی بخشی خود یاران و همراهان را به پایان این قیام خبرداده و با بصیرت دادن به آنها سعی داشتند افراد آگاهانه راه خود را انتخاب کنند.
امام می‌دانست كه شهید خواهد شد (مَا اَرانِی اِلاَّ مَقْتُولاً).[ بحارالانوار، ج 45، ص 87] این سرنوشت خونین را به یاران خویش نیز خبر داد تا همراهی‌شان از روی بصیرت و آگاهی باشد. شب عاشورا در جمع یاران خویش فرمود: اینان مرا خواهند كشت و همه كسانی را كه پیش روی من جهاد می‌كنند. پس از غارت، خانواده مرا به اسارت خواهند برد. بیم آن دارم كه شما از اینها خبر نداشته باشید، یا بدانید ولی (از رفتن) شرم كنید. نیرنگ نزد ما خاندان حرام است. هركس دوست ندارد با ما باشد، بازگردد.[ موسوعة كلمات الامام الحسین، ص 399]
بصیرت یعنی شناخت دقیق و درستی از دین، تكلیف، پیشوا، حجّت خدا، راه، دوست و دشمن، حق و باطل است. و صفت شایسته ای است كه یك مسلمان در زندگی فردی و اجتماعی خود باید از آن برخوردار باشد.
در مبارزات، فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی و موضع‌گیری‌ها، جایگاه بصیرت روشن‌تر می‌شود. بدون آن، حتی مبارزه و جنگ انسان هم كوركورانه و گاهی در مسیر باطل قرار می‌گیرد. انتخابِ درست نیز بستگی به بینش صحیح و بصیرت انسان دارد. حضرت امیر ـ علیه السّلام ـ از رزمندگان راستین با این صفت یاد می‌كند كه: حَمَلُوا بَصائِرَهُمْ عَلی اَسْیافِهِمْ،[بحارالانوار، ج 45، ص 87] بصیرت‌های خویش را بر شمشیرهایشان سوار كردند. یعنی اگر در میدان نبرد تیغ می‌زدند، از روی بصیرت بود.
یكی از ویژگی های فكری و عملی در نهضت عاشورا داشتن بصیرت و بینش بود. یاران امام با رشد فرهنگی و با شناخت عمیق از امام و حجت خدا و شناخت دشمنان دین و شناخت حق و باطل به امام حسین(ع) پیوستند و جهاد و قیام آنان مكتبی و عقیدتی بوده و بر اساس انجام تكلیف الهی به دور از هر گونه تعصبات قومی و جاهلی، تحریك دشمنان و فریبكاری جناح باطل صورت گرفت.
آنها بی‌هدف و كوركورانه به كربلا نیامده بودند.بلکه اهل بصیرت بودند، با شناخت حق و باطل و ایمان کامل نسبت به درستی و حقّانیت راه و رهبرشان پا در این راه گذاشته بودند و وظیفه خود را جهاد و یاری امام می دانستند.
امام بارها با آگاهی بخشی خود یاران و همراهان را به پایان این قیام خبرداده و با بصیرت دادن به آنها سعی داشتند افراد آگاهانه راه خود را انتخاب کنند.
امام می‌دانست كه شهید خواهد شد (مَا اَرانِی اِلاَّ مَقْتُولاً).[ بحارالانوار، ج 45، ص 87] این سرنوشت خونین را به یاران خویش نیز خبر داد تا همراهی‌شان از روی بصیرت و آگاهی باشد. شب عاشورا در جمع یاران خویش فرمود: اینان مرا خواهند كشت و همه كسانی را كه پیش روی من جهاد می‌كنند. پس از غارت، خانواده مرا به اسارت خواهند برد. بیم آن دارم كه شما از اینها خبر نداشته باشید، یا بدانید ولی (از رفتن) شرم كنید. نیرنگ نزد ما خاندان حرام است. هركس دوست ندارد با ما باشد، بازگردد.[ موسوعة كلمات الامام الحسین، ص 399]