مکه ‏ام القرى و مرکز ظهور دین اسلام است و گذشته از شرافت و قداستى که از آغاز خلقت و به خصوص از زمان حضرت ابراهیمعلیه السلام داشت، نخستین آیه‏هاى قرآن کریم نیز در آنجا بر رسول خداصلى الله علیه وآله فرود آمد. و نیز آنجا زادگاه آن حضرت و امیر مؤمنانعلیه السلام و فاطمه زهراعلیها السلام است. مکه در ارتفاع ۳۳۰ متر از سطح دریا قرار دارد و رشته کوه‏هاى متعددى آن را فرا گرفته است. فاصله مکه تا بندر جده حدود هشتاد کیلومتر و درجه حرارت آن در زمستان و تابستان میان ۱۸ تا ۴۷ درجه بالاى صفر متغیر است. هر چند این شهر از هزاران سال پیش به قداست معروف بوده اما سراسر این تاریخ جز آغاز و آخر آن به درستى روشن نیست. به فرموده قرآن کریم، نخستین کس ابراهیم بود که خانواده خود را در این سرزمین بى آب و علف جاى داد تا این که در دوره‏هاى پس از آن، گروهى به نام «عمالیق» بر آن مسلط شدند.

در سده چهارم میلادى بر اثر به هم خوردن اوضاع اجتماعى و اقتصادى جنوب عربستان، دسته‏هایى از مردم جنوب به دیگر نقاط شبه جزیره مهاجرت کردند. تیره‏اى که به نام «جُرْهم» معروف بودند در مکه ساکن شدند و کار اداره شهر را به عهده گرفتند. پس از آنان تیره «خزاعه» بر آنجا سلطه یافتند و در آغاز سده ششم میلادى قصى فرزند کلاب، جدّ اعلاى رسول خداصلى الله علیه وآله قریش را، که در بیابان‏ها و دره‏هاى بیرون مکه مى‏زیستند، به شهر آورد و ریاست مکه را در دست گرفت و «دار الندوه» را تأسیس کرد. دار الندوه نخستین و تنها مجلس مشاوره در سراسر عربستان بود. این مجلس سپس منزلگاه خلفا و امرا گردید، سپس اندک اندک بناى آن رو به ویرانى نهاد و سرانجام جزو مسجد گردید و امروزه هیچ نشانى از آن نمانده است.