آيه هاي انتظار

بنام خدا و سلام

امروز پیامی دریافت کردم که از خواندن آن و از بی توجهی خودمون نسبت به هر جوک و شوخی که درقالب پیامک یا همون اس ام اس بدستمون میرسه متاسف شدم .

دوستی برایم اینطور نوشته بود :

"غضنفر" یکی از القاب حضرت علی (ع) است و توسط فرقه ی ضاله وهابیت برای تمسخر آن حضرت به درون جوکها راه پیدا کرد. بنابراین بهتر است از این پس در هنگام نقل جوک ها از عناوین دیگری استفاده کنیم.

اتفاقا همان لحظه از استادی که در کنفرانس آیه های انتظار صحبت می کرد سوال کردم آیا واقعا این موضوع صحت دارد ؟ ایشان فرمودند بله .

ناراحتی من دوچندان شد چون میدونم همه شما هم از اینگونه پیام ها دریافت کردید و شاید حتی یک لحظه هم به فکرتون نرسیده باشه که این اهانت به ساحت مقدس آقا امیر المومنین و توطئه وهابیون از خدا بی خبره . این موضوع ذهن مرا خیلی به خود مشغول کرده بود تا اینکه چند لحظه پیش که برای ارسال ویژه نامه روز ششم ماه مبارک رمضان برای گروه آیه های انتظار به ایمیل هام مراجعه کردم و این مطلب را دیدم و تاسف و ناراحتیم چندین برابر شد .

بنابراین تصمیم گرفتم قبل از اینکه ویژه نامه گروه را بنویسم متن این ایمیل را برای شما دوستان عزیز بنویسم تا مواظب توطئه های زیرکانه و ظریف دشمن باشیدو باشیم و از خوندن هر پیامکی لبخند نزنیم و با ذوق و شوق برای دیگری ارسال نکنیم . خوبه وقتی پیامکی به دستمون میرسه حداقل از این به بعد قبل از هر اقدامی کمی تامل کنیم و به بهانه خنداندن و شاد کردن دیگران ساده لوحانه توطئه های سخیف دشمنان را در جامعه پخش نکنیم .

مدت هاست SMS, message یا همان پیام کوتاه به یک جزء جدانشدنی از زندگیمان تبدیل شده،
و ما ایرانی ها هم که در افراط و تفریط همواره در رده نخست قرارداریم، به شدت درگیرش شده ایم.

از تشریح مسائل سلامتی و ارگونومیکس استفاده زیاد از این سرویس در میگذرم.

چیزی که ذهن مرا مدت هاست که به خود مشغول کرده، بار فرهنگی SMS هاست.
متأسفانه خیلی از ما چشممان را به روی محتوای این SMS ها بشته ایم و با دریافت یک جوک (بدون اینکه به محتوایش بیندیشیم) کلی خوشحال میشویم و سریع برای دوستانمان forward می کنیم.

شاید به نظر خیلی ها خنده دار بیاید و بگویند : «ای بابا، به همه چیز گیر داده اید حالا نوبت SMS رسید؟!»

ولی واقعیت این است که این پیام ها کوچکترین پیامدی که در بهترین شرایط خواهند داشت، مشغول کردن افراد جوان جامعه به مسائلی ست که مطرح شدن بیش از حدّش حتی باعث شده در گفت و گو های روزمره و عادی هم به شدت مراقب باشیم تا از کلمه های (بخصوص افعال) نکته دار!!! استفاده نکنیم.

شاید خیلی ساده تر از این حرف ها به نظر بیاید؛ اما بی گمان افکاری پشت این پیامها نشسته اند و یقین بدانید اهداف خاصی را پیگیری می کنند.

یادم هست سالهای 83، 84 که استفاده از موبایل همه گیر تر از قبل شده بود؛ برای عید قربان پیامهایی با این مضامین می فرستادیم (و یا دریافت می کردیم) :
«اللهم ارزقنی حج بیتک الحرام»، یا « عید تجلی تسلیم مخلوق در برابر خالق گرامی باد»، ... الخ.

ولی امروز: « خودت را برای قربانی شدن آماده کن گوسفند!» و ...!

روز پدر که میشد ولادت امام علی را تبریک می گفتیم و حالا باید شاهد گزارشات واردات جوراب از چین باشیم!

تأسف آورترینش ماه رمضان پارسال بود؛ یکی از دوستانم (البته بدون غرض) مسجی را برایم foward کرد با این مضمون:

«این ماه پر از رنج که نامش رمضان است، از آمدنش معده شدیدا نگران است، این تحفه که از جهل عرب حاصل ما شد، تنها هنرش فاجعه بوی دهان است»

بله؛ همه اینها واقعیاتی هستند که نه از جهل، که از غفلت ما حاصل شده است.

شوخی بد نیست، خیلی هم خوب و پسندیده است؛ ولی مراقب باشیم مقدساتمان را با این لودگی های مضحک، از دست ندهیم.

مراقب باشیم با فرستادن برخی اس ام اس ها ( که رابطه نامشروع و مشروب خوردن و دیسکو دانسه رفتن را عادی جلوه داده) قبح محرّمات را نشکنیم و به عادی تر شدنش کمک نکنیم.

چه ایرادی دارد حکمت های نهج البلاغه یا جملات کوتاه از صحیفه سجادیه را برگزینیم و آنها را برای دوستانمان بفرستیم؟

روز های پنج شنبه و جمعه مهدی موعود را به دوستانمان (و صد البته به خودمان) یادآوری کنیم؟

حالا که همه بسیج شده اند که فرهنگ و سنت های نیکمان را فراموش کنیم. خودمان را به خواب نزنیم .