mostafavi9090

معمولا شروع زندگی مشترک زناشویی با عشق و محبت است،چه کنیم این محبت و عشق کم رنگ نشود؟


پیغمبراکرم(ص) می فرماید:انسان قدر سلامتی را نمی شناسد مگر وقتی که آن را از دست دهد. صفا و صمیمیت خانواده هم این چنینه که باید از آفت های اون جلوگیری بشه. یکی از اون آفت ها، پرتوقعی وعیب جویی است.


خانمی می گفت: ما ابتدای زندگی با همسرم قرار گذاشتیم که نسبت به رفتار همدیگه انتقاد لطیف داشته باشیم و همدیگرو توی برطرف کردن عیوب کمک کنیم. این تصمیم اوائل تصمیم خوبی بود،گاهی اون، عیب منو و گاهی من، عیب اونو می گفتم، این روند به تدریج باعث شد که نسبت به همدیگه،توی عیب گیری سبقت بگیریم، اون وقتی عیب منو می گفت، منم یه عیب اونو می گفتم. این سرعت عیب جویی از همدیگه با شتاب زیادی پیش می رفت! تا حدی که الان زندگیمون، جهنم شده، من که به اون نگاه می کنم اونو سراسر عیب می بینم، اون هم نسبت به من همینطوره؛ الان به جای رسیدیم که نمی تونیم با هم زندگی کنیم.


نکته ای که وجود داره اینه که؛ باید نسبت به عیوب همدیگه، طبیبانه برخورد کرد،پرستارانه برخورد کرد. یکی از رفقامون، دندونش درد می کرد. اونو به یه پزشک متخصص معرفی کردم،پزشک متخصص اونو معاینه کرد و گفته بود:با این دندونات چه کرده ای؟! همه دندونات خرابن، همه دندونات،باید اصلاح بشه،چند روز بعد رفیقمونو دیدم، گفتم:دکتر چی تشخیص داد؟ گفت: بابا ول کن،منو به یه دیوانه معرفی کردی،می گه:همه دندونات خرابن، سفارش اونو به دکتردیگه ای کردم و به اون دکتر گفتم:آقایی رو که پیش شما می فرستم،کمی حساسه ، تحمل نداره که بشنوه همه دندوناش خرابن،گفت: چشم،می دونم چطوری باهاش برخورد کنم.


اون رفیقمونو فرستادم و بعد از دو سه روز ازش پرسیدم؛دکتر چی گفت؟ رفیقمون گفت: این آقا واقعا دکتره،به من گفت:یکی از دندونات،یه خال کوچکی داره،خواستی بیا من درست کنم،گفتم: آماده ام، بعد ازاینکه خال رو درست کرد، گفت: یه خال دیگه هم اون طرفشه، می خواهی اونو هم درست کنم؟ خلاصه همون تشخیص دکتر قبلی رو داده بود، اما با یه لطافت،نرمش و به تدریج پیش رفته بود.


اگر فکر کنیم که مثلا همسرمون، کاملا بی عیبه یا اینکه خودمون کاملا بی عیب هستیم؛این فکر درستی نیست. شاید لازم باشه که مدت ها فکر کنیم که چطوری به همسرمون بگیم: این که درست مسواک نمی زنی یا اگر درست مسواک می زنی ولی،خلال نمی کنی موجب شده که؛ دهانت بوی ناخوشایندی بگیره، نباید یهو بهش بگیم، چون که معمولا ما آدم ها، تحمل شنیدن عیب رو نداریم. بنابراین برای بقای اون محبت و مودت؛ می بایست در درجه اول از عیب همدیگه، چشم پوشی کنیم و در درجه بعد طبیبانه در درمان اون بکوشیم.

منبع: http://ahlekhaneh.ir/post/163