mostafavi9090

بعضی از خانواده ها و یا بعضی از همسران فکر می کنند که موفقیت خانواده به اینه که همه شرایط براشون به صورت ایده آل فراهم بشه؛ یعنی وقتی موفق هستند که هیچ مشکلی توی زندگی نداشته باشند،این میشه یه خانواده موفق! و به مجرد اینکه احساس کنند دریکی از این زمینه ها مشکل دارند،احساس عدم موفقیت می کنند!
به نظر می رسه این تصور،مقداری مشکل داره،مگر چند خانواده رو میشه پیدا کرد که همه شرایط براشون کاملا فراهم باشه؟! مهم نیست که این شرایط از قبل فراهم شده باشه یا نه؛ مهم اینه که ما در این شرایط که پیش میاد و احیانا با ناهماهنگی هایی در زندگی مواجه می شیم،این ناهماهنگی ها رو چطوری به بهترین شکل مدیریت کنیم که ما رو به موفقیت برسونه؟


یه خانمی از خانواده شوهرش گلایه می کرد و می گفت: اونها توقعات زیادی از ما دارند،اگر یه کار خیری هم برامون انجام بدن جایی، یادداشت می کنند که بعدا طلبکار ما باشند! به هرحال این خانم دل پری داشت؛ این چیزیه که در خیلی از خانواده ها ممکنه پیش بیاد؛ یعنی واقعا یه مورد خاص نیست که فقط در این خانواده رخ داده باشه. در مورد این مسئله به سه شیوه میشه برخورد کرد.


یه شیوه اینه که این خانم از خانواده طرف مقابل به شدت دلخور و ناراحت بشه ، با اونها قطع رابطه کنه یا مقابله به مثل کنه؛ اگر اونها چیزی گفتند،این خانم هم جواب اونها رو خیلی رک و صریح بده. این یه شیوه برخورده که البته بیشترین مشکل و آسیب اون به خود این خانم برمی گرده.


شیوه دوم اینه که خانم به خودش بگه: من خودم رو به بی خیالی بزنم؛ چون ما که کاری از دستمون برنمیاد؛ بالاخره خانواده همسرم مرد و زنی هستند که سنی از اونها گذشته و شخصیت اونها این طوری تثبیت شده. پس به همین جهت که من نمی تونم اونها رو تغییر بدم؛ پس بی خود، خودمو حرص ندم که چرا اینها این طوری برخورد کردند، بلکه خودم رو به بی خیالی بزنم.حداقل فایده اش اینه که خودم به یه آرامشی می رسم. این سطح برخورد کمی از روش قبلی بهتره؛یعنی انسان خیلی خودش رو به خاطر برخورد اونها اذیت نمی کنه.


اما شیوه سوم که سیره پیامبراکرم(ص) و اهل بیت(ع)،اینه که من نه تنها از بدی های اونها آزرده نشم، بلکه سعی کنم بدی اونها رو با خوبی جبران کنم؛ شاید این طوری بتونم روی اونها اثر بذارم بالاخره با این روش میشه بر روش ناپسند اونها تاثیر مثبت گذاشت.


به نظر می رسه این سبک برخوردکردن شیوه ای است که خیلی از اون سبک دوم هم بالاتره؛یعنی آدم نه تنها خودش، دچار ناراحتی نمی شه و احساس رضایت می کنه،بلکه می تونه طرف مقابل رو هم تحت تاثیر قرار بده. به هرحال این تصور درست نیست که ما خانواده ای رو موفق بدونیم که همه شرایط برای خوشی اون فراهم باشه، بلکه موفقیت در اینه که ما بگردیم ببینیم که چه طوری میشه با مسائل و مشکلاتی که به ناچار در محیط خانواده به وجود می آید برخورد کنیم.

منبع: http://ahlekhaneh.ir/post/168