آيه هاي انتظار

╣◄*►╣ لحظه های ناب عشق و نیایش ╣◄*►╣
*** ویژه نامه روز هجدهم ماه مبارک رمضان ***

دعاى روز هجدهم ماه مبارك رمضان

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهمّ نَبّهْنی فیهِ لِبَرَکاتِ أسْحارِهِ
ونوّرْ فیهِ قلبی بِضِیاءِ أنْوارِهِ
وخُذْ بِکُلّ أعْضائی الى اتّباعِ آثارِهِ
بِنورِکَ یا مُنَوّرَ قُلوبِ العارفین.

خدایا آگاهم نما در آن براى برکات سحرهایش
وروشن کن در آن دلم را به پرتو انوارش
وبکار به همه اعضایم به پیروى آثارش
به نور خودت اى روشنى بخش دلهاى حق شناسان

تلاوت ترتیل جزء هجدهم قرآن کریم



برای شنیدن تلاوت قرآن بر روی تصویر بالا کلیک کنید




18-جرعه نوشان بهشت

قال رسول الله صلى الله عليه و آله

من منعه الصوم من طعام يشتهيه كان حقا على الله ان يطعمه
من طعام الجنة و يسقيه من شرابها.

رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود:

كسى كه روزه او را از غذاهاى مورد علاقه‏ اش باز دارد
برخداست كه به او از غذاهاى بهشتى بخورانند و از
شراب هاى بهشتى به او بنوشاند.

بحار الانوار ج 93 ص 331



آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است
یا رب این تاثیر دولت در کدامین کوکب است

تا به گیسوی تو دست ناسزایان کم رسد
هر دلی از حلقه ای در ذکر یا رب یا رب است

کشته چاه زنخدان توام کز هر طرف
صد هزارش گردن جان زیر طوق غبغب است

شهسوار من که مه آیینه‌دار روی اوست
تاج خورشید بلندش خاک نعل مرکب است

عکس خوی بر عارضش بین کآفتاب گرم رو
در هوای آن عرق تا هست هر روزش تب است

من نخواهم کرد ترک لعل یار و جام می
زاهدان معذور داریدم که اینم مذهب است

اندر آن ساعت که بر پشت صبا بندند زین
با سلیمان چون برانم من که مورم مرکب است

آن که ناوک بر دل من زیر چشمی میزند
قوت جان حافظش در خنده زیر لب است

آب حیوانش ز منقار بلاغت میچکد
زاغ کلک من به نام ایزد چه عالی مشرب است

"حنیف مزروعی"



خدایا!مباد كه چشمه ی محبت من
به بركه های گل آلود دیگران بریزد.

خدایا!چشم جویبارك عشق مرا
به تماشای دریایت روشنی ده.

مباد كه دل من اسیر جز تو شود
و پیشانی قلبم بر خاك محبت دیگری بساید.

خدایا!مباد كه عندلیب دلم
غزلخوان بستانی دیگر گردد.

خدایا!مرغ دلم كه در دام توست
مباد كه یاد آشیان كند.

خدایا!نكند كه روی از من بتابی
و نشود كه نگاه حیرانم را منتظر بگذاری.

خدایا!مرا شایستگی بهره مندی از كنارت بخش.
ای پاسخ دهنده و ای اجابت كننده،

ای گل بخشش دیگران از گلزار تو،
ای باغبان رحمت.آمين يا سميع و ياعليم

"مناجات المحبين"



دوش بر فرق تو شمشیر فرود آمده بود
سنگ بر آینۀ اصل وجود آمده بود

شب تودیع تو از جوش ملک غوغا شد
وحی نازل شده و روح فرود آمده بود

به تمنّای حضور تو ز بام ملکوت
پیک قدسی به سلام و به درود آمده بود

آن شب از سرخی خون تو شفق رنگین شد
فجر حیرت زده با روی کبود آمده بود

جان ما بودی و بدرود جهان می گفتی
آن شب قدر که مسجد به سجود آمده بود

به امید کرمی پیک اجل این همه راه
به گدائی به در خانۀ جود آمده بود

ای گره خورده حیات دو جهان با نفَسَت
مرگ آن شب به سراغ تو چه زود آمده بود

غمت این بود که در خانۀ بی فاطمه باز
محشر تازه ای آن شب به وجود آمده بود

می شنید از گل لب های تو الله الله
شاهد غیب که از بزم شهود آمده بود

ای نماد حرم عشق و محبّت، نجفت
از تو شعر «شفق» آن جا به نمود آمده بود

شاعر : محمد جواد غفورزاده

چند دستور قرآنی برای بانوان /معارفی از جزء هجدهم

تصور غلطی که سرمایه داران بی دین دارند

أَ یحَْسَبُونَ أَنَّمَا نُمِدُّهُم بِهِ مِن مَّالٍ وَ بَنِینَ(55) نُسَارِعُ لهَُمْ فىِ الخَْیرَْاتِ بَل لَّا یَشْعُرُونَ(56- مومنون)

آیا گمان مى‏كنند افزونى و گسترشى كه به سبب مال و اولاد به آنان مى‏دهیم؛ برای آن است که مى‏خواهیم در عطا كردن خیرات به آنان شتاب ورزیم؟ [چنین نیست‏] بلكه [آنان‏] درك نمى‏كنند.

تصوری بین دینداران بی بضاعت و بی دینان ثروتمند رواج دارد که گمان می کنند داشته و انباشته آنان که بی دینی می کنند همه از لطف و عنایت ویژه خداوندی به آنهاست و به تعبیر دیگر خدا نظر خیر و رحمت به آنها کرده است که اینچنین ثروت و دارایی مالی و فامیلی را به زندگی آنها سرازیر کرده است؛ اما خدا در این آیات خط بطلان بر چنین تصوری کشیده و صاحبان این پندار را افرادی قلمداد کرده است که از درک و شعور لازم برای فهم حقیقت این امر بی بهره اند.

زیرا آنها نمى‏دانند كه این فرزندان و اموال فراوان در حقیقت یك نوع عذاب و مجازات یا مقدمه عذاب و كیفر براى آنها است. آنها نمى‏دانند كه خدا مى‏خواهد آنها را در ناز و نعمت فرو برد تا به هنگام گرفتار شدن در چنگال كیفر الهى، تحمل عذاب بر آنها دردناكتر باشد؛ زیرا اگر درهاى نعمت به روى انسان بسته شود او آمادگى پذیرش ناراحتیها را پیدا می کند؛ اما اگر كسى را از میان ناز و نعمت بیرون كشند و به زندان مخوف و حشتناكى بیفكنند فوق العاده برای او دردناك خواهد بود.

بعلاوه این فراوانى نعمت، پرده‏هاى غفلت و غرور را بر روى چشمان او ضخیم‏تر مى‏كند تا آنجا كه راه باز گشت بر او غیر ممكن مى‏شود و این همان چیزى است كه در سایر آیات قرآن از آن به قانون استدراج(1) یاد شده است.(2)

روش برخورد با بدی ها

ادْفَعْ بِالَّتىِ هِىَ أَحْسَنُ (96- مومنون)
به بهترین شیوه بدی را از خودت دور کن

یكى از مؤثرترین راههای مبارزه با دشمنان سرسخت و لجوج آن است كه بدیهای آنها به نیكى پاسخ داده شود؛ اینجاست كه شور و غوغایى از درون و جدان آنها برخاسته و او را سخت تحت ضربات سرزنش و ملامت قرار مى‏دهد. این کار در بسیار از موارد سبب بیداری وجدان تغییر عملکرد او می شود.

در سیره پیشوایان و روش عملى پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و ائمه هدى علیهم السلام بسیار دیده شده كه افراد یا جمعیتهایى را كه دارای بدترین برخورد بوده‏اند را به نیكى پاسخ گفته و مشمول محبتشان ساخته‏اند؛ که همین طرز برخورد، سبب انقلاب درونی و دگرگونى روحى و باز گشت آنها به راه حق شده است.

قرآن کریم به دفعات این شیوه را به عنوان یك اصل در مبارزه با بدیها به مسلمانان گوشزد کرده است و حتى در آیه 34 سوره فصلت مى‏گوید: « نتیجه این كار آن خواهد شد كه دشمنان سرسخت، دوستان گرم و صمیمى شوند.»

یک تذکر مهم:

ناگفته پیدا است كه این دستور مخصوص مواردى است كه دشمن از آن سوء استفاده نكند و آن را دلیل بر ضعف شما نشمارد و بر جرات و جسارتش افزوده نگردد.

و نیز مفهوم این سخن هرگز سازشكارى و قبول تسلیم در برابر وسوسه‏هاى دشمنان نیست، و شاید به همین دلیل بعد از بیان این دستور در آیات فوق بلا فاصله به پیامبر خدا صلی الله علیه و آله دستور داده شده است كه از همزات و وسوسه‏ هاى شیاطین و حضور آنها به خدا پناه ببرد.(3)

در اجرای حکم خدا دلسوزی نکنید

الزَّانِیَةُ وَ الزَّانىِ فَاجْلِدُواْ كلُ‏َّ وَاحِدٍ مِّنهُْمَا مِاْئَةَ جَلْدَةٍ وَ لَا تَأْخُذْكمُ بهِِمَا رَأْفَةٌ فىِ دِینِ اللَّهِ إِن كُنتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ (2- نور)

به هر زن و مرد زنا كاری صد تازیانه بزنید و اگر به خدا و روز قیامت ایمان دارید، نباید در [اجراى‏] دین خدا نسبت به آن دو دلسوزى و مهربانى کنید.

این نهی از رأفت و دلسوزی که در آیه آمده است در حقیقت نهی از ترحم بی جایی است که سبب سستی و کوتاهی در اجرای احکام و دستورات دین خدا می شود برای همین بود که فرمود در اجرای این حکم الهی از رأفت در دین خدا پرهیز کنید.(4)

نکته قابل توجه این است که آیه تاكید می کند که مبادا در اجرای این حکم الهی گرفتار محبتها و احساسات بى مورد شوید؛ احساسات و محبتى كه نتیجه‏اى جز فساد و آلودگى اجتماع ندارد. آنگاه براى خنثى كردن انگیزه‏هاى این گونه احساسات، مساله ایمان به خدا و روز جزا را یادآور می شود؛ زیرا ایمان به خداوند حكیم سبب مى‏شود كه انسان بداند هر حكمى فلسفه و حكمتى دارد و بى دلیل تشریع نشده و ایمان به معاد سبب مى‏شود كه انسان در برابر تخلفها احساس مسئولیت كند.(5)

دراینجا حدیث جالبى از پیامبر صلی الله علیه و آله نقل شده كه توجه به آن لازم است: «روز قیامت بعضى از زمامداران را كه یك تازیانه از حد الهى كم كرده‏اند در صحنه محشر مى‏آورند و به او گفته مى‏شود چرا چنین كردى؟ مى‏گوید: براى رحمت به بندگان تو! پروردگار به او مى‏گوید: آیا تو نسبت به آنها از من مهربانتر بودى؟! و دستور داده مى‏شود او را به آتش بیفكنید! دیگرى را مى‏آورند كه یك تازیانه بر حد الهى افزوده، به او گفته مى‏شود: چرا چنین كردى؟ در پاسخ مى‏گوید: تا بندگانت از معصیت تو خوددارى كنند! خداوند مى‏فرماید: تو از من آگاهتر و حكیم‏تر بودى؟! سپس دستور داده مى‏شود او را هم به آتش دوزخ ببرند.(6)

اینگونه انسان، آدم می شود

وَ لَوْ لَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْكمُ‏ْ وَ رَحْمَتُهُ مَا زَكىَ‏ مِنكمُ مِّنْ أَحَدٍ أَبَدًا (21- نور)
اگر فضل و رحمت خدا بر شما نبود، هرگز احدى از شما [از عقاید باطل و اعمال و اخلاق ناپسند] پاك نمى‏شد.

«زكات» و «تزكیه» در اصل به معنى «نمو یافتن و نمو دادن» است، ولى در معناى «پاك شدن و پاك كردن» هم به كار رفته است که ممكن است هر دو معنا به یك ریشه باز گردد؛ زیرا تا پاكى از موانع و مفاسد و رذائل نباشد نمو و رشد امكان پذیر نخواهد بود.(7)

بر اساس این آیه، تنها عامل نجات انسانها از آلودگیها و انحرافات و نیز رشد و بالندگی روحی او فقط فضل و رحمت الهى است و بس؛ با این تحلیل که: او هم نعمت عقل را به انسان داده و هم از طریق و فرستادگانش راه پاک شدن و ماندن و رشد کردن را به بشر تعلیم داده است. افزون بر این عنایات عمومی، توفیقات خاص او و امدادهاى غیبیش كه نصیب انسانهاى آماده و مستعد مى‏گردد را هم باید اضافه کرد.
بنابراین اگر تبعیت از دین خدا و الطاف او نباشد محال است کسی بتواند در را خود سازی و ترک گناهان قدم از قدم بردارد و نیز با همین آیه ثابت می شود که تمام عرفانها و دستورالعمل هایی که خارج از این مسیر است همگی باطل اند و تنها باعث گمراهی انسان می شوند.

شاهدان همراه

یَوْمَ تَشهَْدُ عَلَیهِْمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَ أَیْدِیهِمْ وَ أَرْجُلُهُم بِمَا كاَنُواْ یَعْمَلُونَ(24- نور)
روزى كه زبان‏ها و دست‏ها و پاهایشان بر ضد آنان به گناهانى كه همواره انجام مى‏دادند، شهادت می دهند.

پیام آیه صریح است و روشن و نیازی به توضیح ندارد؛ تنها چیزی که می توان گفت توجه به هشداری است که در آیه نهفته است. هشدار به کسانی که گناه در خلوت را ساده انگاشته و به راحتی از کنار آن می گذرند غافل از آنکه در مخفی ترین مکانها همواره شاهدانی با ما هستند که گناه، خیانت و جنایت را درک کرده و در آن روز که محکمه عدل الهی بر پا می شود بر علیه ما شهادت می دهند.

چند دستور مهم به بانوان مسلمان

وَ قُل لِّلْمُؤْمِنَاتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَرِهِنَّ وَ یحَْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَ لَا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَ لْیَضْرِبْنَ بخُِمُرِهِنَّ عَلىَ‏ جُیُوبهِِنَّ وَ لَا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلّا َّ لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ ... وَ لَا یَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِیُعْلَمَ مَا یخُْفِینَ مِن زِینَتِهِنَّ (31- نور)

به زنان با ایمان بگو از نگاه كردن به مردان نامحرم خوددارى كنند و دامان خود را از گناه حفظ نمایند و نباید زینت خود را آشكار سازند جز آن مقدار كه طبیعتا ظاهر است‏ و باید روسری های خود را روی سینه‏هاى خود بیندازند. آنها نباید زینت خود را آشكار سازند مگر برای شوهرانشان و ... (یازده مورد دیگر) و هنگام راه رفتن پاهاى خود را به زمین نزنند تا زینت پنهانیشان برای نامحرمان دانسته شود.

این آیه شریفه در بردارنده چند حکم مهم در مورد رعایت عفت و پاکدامنی است که رعایت تمام آنها برای بانوان مسلمان لازم و ضروری است:

1. «چشم‏چرانى» و دیدن صحنه های حرام همانگونه كه بر مردان حرام است بر زنان نیز حرام مى‏باشد.
2. «پوشاندن شرمگاه» در مقابل نگاه دیگران، همانگونه که برای مردان واجب است براى زنان نیز واجب است.
3. «پنهان کردن محلهایی از بدن که معمولا تزیین می کنند» یا زینتهایی که معمولا از دید نامحرم پنهان است را درمعرض دید او قرار دهند؛ مگر دستها تا مچ و گردی صورت به شرط آنکه زینت نداشته و بدون آرایش باشد.
4. «وجوب رعایت حجاب»: زنان باید اندام خود را در مقابل دیگران بپوشانند(8) براین اساس واجب است حجاب را رعایت کنند.

خُمُر جمع خِمار است و خمار آن جامه‏اى است كه زن سر خود را با آن مى‏پوشاند و اضافه آن را روی سینه‏اش آویزان مى‏كند. كلمه جیوب جمع جَیب است و مراد از آن، سینه‏ها است بنابراین معنای آیه این می شود كه به زنان دستور بده تا اطراف مقنعه‏های خود را روی سینه‏هاى خود انداخته و آن را بپوشانند.
5. «پرهیز از جلب کردن توجه نامحرم به هنگام راه رفتن»: به هنگام راه رفتن پاهاى خود را به زمین نزنند تا توجه نامحرم به آنها جلب شود. (به احتمال خیلی قوی کفشهای صداداری که این روزه زنان به پا می کنند مصداق این فراز قرار بگیرد)(9)

روز هیجدهم:

برکات ماه مبارک رمضان

دعای روز هجدهم

«اللهمّ نَبّهْنی فیهِ لِبَرَكاتِ أسْحارِهِ و نوّرْ فیهِ قلبی بِضِیاءِ أنْوارِهِ
و خُذْ بِكُلّ أعْضائی الى اتّباعِ آثارِهِ بِنورِكَ یا مُنَوّرَ قُلوبِ العارفین»

خداوندا مرا در این روز برای برکات سحرها بیدار و متنبه ساز
و دلم را به روشنی انوار سحر منوّر گردان و همه اعضایم را در مسیر
پیروی از آثار این ماه ، به كار گیر. به نورت اى روشنى‌بخشِ دل حق‌شناسان.

برکات ماه مبارک رمضان

1 - غفران الهی:

پیامبر اسلام:«من ادرک شهر رمضان فلم یغفر له فابعده الله؛
کسی که ماه رمضان را درک کند و خدا او را نبخشد، از حمت‏خدا دور است»

2 - استجابت دعا:

«دعائکم فیه مقبول؛
دعای شما در این ماه مستجاب است»

3 - بسته شدن درهای جهنم:

«تغلق فیه ابواب النیران و یفتح فیه ابواب الجنان،
در این ماه درهای جهنم بسته و درهای هشت‏باز می‏شود»

4 - ایمنی از مکر شیاطین:

«قد وکل الله بکل شیطان مرید سبعة من الملائکة فلیس بمحلول حتی
ینقضی شهرکم هذا؛ خداوند بر هر شیطانی که قصد شما بکند هفت
ملک می‏گمارد. او را توان نفوذ در شما نیست تا ماه مبارک رمضان تمام شود»

5 - قبول شدن اعمال:

«عملکم فیه مقبول؛
عمل شما در این ماه مورد قبول است.»

6 - نفس‏ها تسبیح است:

«انفاسکم فیه تسبیح؛
نفس کشیدن‏های شما در آن ماه تسبیح است.»

7 - خواب عبادت است:

«نومکم فیه عبادة؛
خواب شما در این ماه عبادت است.» (1)

پی نوشت:

1- بحارالانوار، ج 96، ص 356. خطبه شعبانیه پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله

آخرت گرایی



روزه، روح آخرت گرایی و توجه به سرای ابدی را بیش از
پیش در انسان تقویت می کند.

امام رضا علیه السلام می فرماید:
«راز وجوب روزه آن است که آدمی، مشکل گرسنگی و تشنگی
را بچشد و در پیشگاه خداوند فروتن گردد، احساس نیاز کند،
اجر خود را بخواهد و صبر و بردباری پیشه سازد، و درنهایت این
نیاز،زمینه ساز توجه به نیازمندی های وی در قیامت گردد».

همچنین ایشان در جای دیگر می فرماید:
«مردم به انجام روزه مأمور شدند تا طعم گرسنگی و تشنگی
را بچشند و به یاد آخرت بیفتند. همچنین فروتن، به انجام روزه
مأمورشدند تا طعم گرسنگی و تشنگی را بچشند و به یاد آخرت
بیفتند،فروتن، نیازمند به یاد خدا، عارف و شکیبا در برابر گرسنگی ها
و تشنگی ها باشند تا آنکه شایسته پاداش الهی گردند.

از شهوت های زودگذر، برای توشه زندگی جاوید
چشم بپوشند، به فقر و تنگ دستی فقیران بیندیشند
و واجبات مالی خود را بپردازند».