والارض وماطحاها •*♥*• بيست و پنجم ذيقعده روز دحوالارض

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

بسم الله الرحمن الرحيم

وَ الْأَرْضِ و َمَا طَحَاهَا "

قسم به زمين و كسى كه آن را گسترانيده است.

سوره مباركه شمس - آيه 6





بيست و پنجم ماه ذي القعده روزدحوالارض است.

دحوالارض را چنين معرفي مي کنند "روزي كه زمين از زير کعبه كشيده و گسترانيده شد.

گر چه اين مطلب يعني کشيده شدن و گسترانده شدن زمين در وحله اول عجيب به نظر ميرسد
اما تعريف واضح تر اين موضوع اين است که گفته شود :

پس از آنکه تمام سطح کره زمين به مدت طولاني در زير آب فرو رفته وخداوند خواست
تا آن را از زير آب بيرون آورد که صحنه زندگي موجودات مهيا گردد .
اولين نقطه اي که از زير آب سر بيرون آورد همان مکان مقدس کعبه و بيت الحرام بود .
اين واقعه نشان دهنده اهميت اين نقطه و مرکزيت آن براي همه عالميان است

روايت است که « امام رضا » عليه السلام فرموده اند:
درشب بيست و پنجم ماه ذى القعده حضرت ابراهيم (ع) و حضرت عيسى (ع) متولد شده اند.

در اين روز رسول خدا صلى الله عليه و آله، به قصد حجة الوداع از مدينه
با يكصد و چهار هزار يا يكصد و بيست و چهار هزار
و حضرت فاطمه (ع) و تمامى اهل بيت خود از راه شجره به مکه عزيمت نمودند.

ونيز روايت است كه حضرت مهدي عج الله تعالي فرجه شريف
در چنين روزي ظهور خواهند كرد ان شاء الله.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

وقايع روز بيست و پنجم ذيقعده

« خروج پيامبر اکرم(ص) از مدينه به قصد حجه الوداع ( 10ق) »

ازطرف پيامبر اکرم(ص) در ماه ذيقعده ي سال دهم هجري قمري به اهالي مدينه و قبيله هاي اطراف اعلام شد که امسال آن حضرت قصد زيارت خانه ي خدا و برپايي مراسم حج را دارد.
به همين جهت، تعداد زيادي از مسلمانان به همراه آن حضرت عازم مکه شدند.
پيامبر اکرم (ص) در روز 25 ذيقعده ي سال دهم هجري قمري از مدينه حرکت نموده و درمکاني به نام ذوالحليفه احرام بست. تمام همسران آن حضرت و يگانه دختر گراميش حضر تفاطمه(س) در اين سفر همرا ه پيامبر(ص) بودند. حضرت علي(ع) نيز پس از ماموريت جهادي وتبليغي در منطقه ي يمن، به دستور پيامبر اکرم(ص) در مراسم بزرگ حجلة الوداع حضوريافت.

چون حج اين سال آخرين حج پيامبر اکرم(ص) بود به حجه الوداع مشهور گرديد. پساز پايان مراسم حجه الوداع هنگام بازگشت به مدينه در مکاني به نام غدير خم پيامبراکرم(ص) در اجتماع يکصد هزار نفري، حضرت علي(ع) را به فرمان خداوند متعال به جانشيني خود منصوب فرمود و همگان با اميرالمومنين علي(ع) بيعت کردند.

آنچه از روايات به دست مى‏آيد، روز ۲۵ ذى‏القعده يكي از مهم‏ترين روزها در طول سال است كه علاوه بر روز هبوط آدم (ع) و ميلاد نوراني حضرت ابراهيم(ع) و حضرت مسيح(ع) است

روزي است كه خداوند متعال براي گل سرسبد خلقت خود يعني بشر، رحمت و بركت خود را گستراند و از نقطه كعبه خشكي را در سراسر كره زمين پخش نمود.
در حقيقت روز دحوالارض، روز گسترش خشكي در زمين و آماده شدن آن براي زندگاني مادي و دنيوي بشر است .

و از ناحيه معصومين(ع) بزرگداشت اين روز بسيار سفارش شده و شايسته است هر فردي در اين روز كه يادآور شروع نزول رحمت الهي است، خداوند را بر تمامي نعمت‏هايي كه قابل شمارش نيستند، شكرگزاري نمايد؛
«و ان تعدوا نعمة الله لا تحصوها».

جالب اين است كه در دعاهي مأثوره در مورد روز دحوالارض، از آن به دحوالكعبه ياد شده است. در اين دعي شريف آمده است:

«اللهم داحي الكعبة... اسئلك في هذااليوم من ايامك التي اعظمت حقها...»
خدايا!ي پهن كننده خانه كعبه! از تو درخواست مى‏كنم در اين روز كه حقوق و اهميت آن را براي عباد، بزرگ شمرده‏اي...

و اين تعبير بيانگر يك حقيقت بسيار مهم است و آن اين‏كه كره خاكي و زمين حقيقتي غير از امتداد و بسط كعبه نيست.

خداوند كعبه را به عنوان «اول بيت وضع للناس» قرارداد و پس از آن نقطه كعبه را به نقاط مختلف كره زمين بسط داد و گستراند.

آنگاه در ادامه همين دعا و در وصف كعبه گسترش يافته مى‏فرمايد:

«و جعلتها عندالمؤمنين وديعة و اليك ذريعة و برحمتك الوسيلة»

در نز مؤمنان امانتي است كه بايد در قبال آن پاسخگو باشند كه چگونه با آن رفتار كردند و حقوقش را حفظ نمودند و براي رسيدن به تو وسيله‏اي است كه از خاك به معراج برسند.

لذا سجده بر خاك كه نهايت خضوع و ذلت است، بهترين وسيله براي اوج و عروج است و در مقابل، زمين نيز واسطه‏اي است براي نزول رحمت الهي و شايد به همين مناسبت باشد كه مطابق برخي روايات، روز دحوالارض روز قيام حضرت حجت(عج) ذكر شده است.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

از امیرالمومنین (علیه السلام ) روایت شده است که فرمودند :

« اولین رحمتی که از آسمان به زمین نازل شد در بیست وپنج ذی القعده بود . کسی که در این روز روزه بگیرد وشبش را به عبادت بایستد ،عبادت صد سال را که روزش را روزه و شبش را عبادت کرده است خواهد داشت.»

در این روز یک میلیون رحمت نازل می شود که نودونه هزار تای آن برای روزه داران این روز و عبادت کنندگان این شب خواهد بود.

هر گروهی که در این روز برای ذکر پروردگار خویش گرد هم آیند ، پراکنده نمی شوند مگر این که خواسته آنان داده می شود .

برای اهل مراقبت و سیر وسلوک ، طاعت وعبادت در این شب اهمیت ویژه ای دارد زیرا نسبت به دیگر ایام مشهور مورد توجه عامه مردم نیست و آنها کمتر در این ایام به طاعت خدا مشغول می گردند ، لذا دحوالارض می تواند از ایام ممتاز سال باشد زیرا توجه در زمان غفلت عموم از مراقبات مهم باعث سرعت اجابت است واعمال نزد حضرت حق بزرگتر وبه قبول نزدیکتر واجر بیشتری دارد.

باشد تا روزی که ملک الموت جانمان را به تسخیر خود می گیرد این اعمال و ترویج آن چراغی ویا آسایشی برای قیامت ومنزل ابدی ما باشد ،

آن روزی که ما به پیشگاه خدا ناله می زنیم و از ذات مقدس ربوبی طلب مهلت به اندازه لحظه ای می کنیم که ندا می رسد هرگز و ما می مانیم واعمال از پیش فرستاده شده .

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

اعمال و فضیلت روز دحو الارض

روز بیست و پنجم روز دحو الارض است و یکی از چهار روزی است که در تمام سال به فضیلت روزه ممتاز است و در روایتی روزه اش مثل روزه هفتاد سال است .

و در روایت دیگر کفاره هفتاد سال آمده است و هر که این روز را روزه بدارد و شبش را به عبادت به سرآورد از برای او عبادت صد سال نوشته شود و از برای روزه دار این روز هر چه در میان آسمان و زمین است ، استغفار کنند و این روزی است که رحمت خدا در آن منتشر گردیده است .

و از برای عبادت و اجتماع به ذکر خدا در این روز اجر بسیاری است و از برای این روز به غیر از روزه و عبادت و ذکر خدا و غسل و زیارت امام رضا ع است که در این روز افضل عبادات مستحبه است.

درواقع دحوالارض روز شروع حيات بخشي خداوند به جهان خاکي است كه توجه به آن در رواياتو تعيين اعمال خاص همچون روزه ، عبادت ، دعا و غسل واهتمام به آن از سوي معصومين (ع) نشانگر عنايت حضرت حق به اين روز با برکت است

تعبير به اينکه "در روز دحوالارض رحمت خدا منتشر گرديده و از براى عبادت و اجتماع به ذكر خدا در اين روز، اجربسيار است" و امثال آن ، مومنين را بر انجام مستحبات مخصوص اين روز ترغيب مي نمايد . درباره روزه اين روز آمده است :

روزه اين روز همانند روزه هفتاد سال است

.
روزه اين روز کفاره گناهان هفتاد سال است .

براي روزهدار اين روز هرکه و هرچه در ميان آسمان و زمين است استغفار مي کند و ..
.
از ديگراعمال اين روز شريف دو رکعت نماز است که در آن حمد و پنج مرتبه سوره "والشمس" خوانده مي شود و بعد از سلام نماز بخواند :

لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلا بِاللَّهِ الْعَلِیِّالْعَظِیمِ

پس دعاکند و بخواند :

یَا مُقِیلَ الْعَثَرَاتِ أَقِلْنِی عَثْرَتِی یَامُجِیبَ الدَّعَوَاتِ أَجِبْ دَعْوَتِی یَا سَامِعَ الْأَصْوَاتِ اسْمَعْ صَوْتِیوَ ارْحَمْنِی وَ تَجَاوَزْ عَنْ سَیِّئَاتِی وَ مَا عِنْدِی یَا ذَا الْجَلالِ وَالْإِکْرَامِ .


و همچنين دعاي "اللهم داحي الکعبه ..." از دعاهاي مخصوص اين روز است .

میرداماد ( ره ) در رساله ی اربعه ایام خود افضل اعمال مستحب را در این روز زیارت حضرت رضا علیه السلام بیان می دارد . چیزی به ذهنم آمد گفتم بنویسم . نمی دانم درست است یا نه . شاید فضیلت زیارت امام رضا در این روز به خاطر این است که کعبه واقعی دل های عاشق ، آستان مصفای اوست . اینم حرف دله دیگه سخت نگیرید .

برو طواف دلی کن نه کعبه گل را
که این خلیل بنا کرد و آن خدای خلیل

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

دعاي روز دحو الارض

اللَّهُمَّ دَاحِیَ الْکَعْبَةِ؛وَ فَالِقَ الْحَبَّةِ
ای خدا ای که زمین کعبه را بگسترانیدی
و دانه را در جوف زمین کاشتی

وَ صَارِفَ اللَّزْبَةِ؛وَ کَاشِفَ کُلِّ کُرْبَةٍ
و سختیها را از بندگان برطرف ساختی
و هر غم و اندوه را از دلها زایل نمودی

أَسْأَلُکَ فِی هَذَا الْیَوْمِ مِنْ أَیَّامِکَ الَّتِی أَعْظَمْتَ حَقَّهَا
از تو درخواست می کنم در این روز از ایّام تو
که حقّ آن را بزرگ شمردی

وَ أَقْدَمْتَ سَبْقَهَا؛ وَجَعَلْتَهَا عِنْدَ الْمُؤْمِنِینَ وَدِیعَةً
و بر سایر ایّام از جهت شرف مقدم داشتی
و این روز را نزد اهل ایمان به ودیعت گذاشتی

وَ إِلَیْکَ ذَرِیعَةً ؛ وَبِرَحْمَتِکَ الْوَسِیعَةِ
و آن را وسیله ی خود قرار دادی ،
قسم به این روز و به رحمت وسیع بی انتهایت

أَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ الْمُنْتَجَبِ
که درود فرستي بر محمّد(ص) بنده برگزيد ات

فِی الْمِیثَاقِ الْقَرِیبِ یَوْمَ التَّلاقِ
درروز ميثاق نزديک که روز ديدارو ملاقات است

فَاتِقِ کُلِّ رَتْقٍ وَ دَاعٍ إِلَی کُلِّ حَقٍّ
آن بزرگواري که هر در بسته را گشود و به هرحقي دعوت فرمود

وَ عَلَی أَهْلِبَیْتِهِ الْأَطْهَارِ الْهُدَاةِالْمَنَارِ
وبرخاندان پاکيز ه اش وراهنمايان روشني بخش

دَعَائِمِ الْجَبَّارِ وَ وُلاةِ الْجَنَّةِ وَالنَّارِ
وپايه هاي دين خدا و زمامداران کار بهشت و دوزخ

وَ أَعْطِنَا فِی یَوْمِنَا هَذَامِنْ عَطَائِکَ الْمَخْزُونِ
و عطا کن به ما در اين زور از عطاي موجود در خزينه ات

غَیْرَمَقْطُوعٍ وَ لامَمْنُوعٍ
که نه پايان دارد و نه جلوگيري شود

تَجْمَعُ لَنَا بِهِ التَّوْبَةَ وَ حُسْنَ الْأَوْبَةِ
گرد آوري براي ما بدان توبه و بازکشت خوبي را به سوي خودت

یَا خَیْرَ مَدْعُوٍّ وَ أَکْرَمَ مَرْجُوٍّ
اي بهترين خوانده شدگان و اي بزرگترين مايه اميد

یَا کَفِیُّ یَاوَفِیُّ؛یَا مَنْ لُطْفُهُ خَفِیٌّ
اي کفايت کنند ٬ اي وفا دار ٬ اي که لطفش در نهان و خفاست

الْطُفْ لِی بِلُطْفِکَ وَأَسْعِدْنِی بِعَفْوِکَ
به لطف خويش بر من لطف فرما ٬ و به عفوت سعادتمندم کن

وَأَیِّدْنِی بِنَصْرِکَ وَ لا تُنْسِنِی کَرِیمَ ذِکْرِکَ بِوُلاةِأَمْرِکَ
و به ياريت کمکم ده و از ياد کريمانه ات فراموشم نکن

وَحَفَظَةِ سِرِّکَ وَ احْفَظْنِی مِنْ شَوَائِبِ الدَّهْرِ
ونگاهم دار از آلودگيهاي روزگار

إِلَی یَوْمِ الْحَشْرِوَ النَّشْرِ
تاروز حشرو برانگيخت شدن

وَ أَشْهِدْنِی أَوْلِیَاءَکَ عِنْدَ خُرُوجِ نَفْسِی
وگواه گير برايم دوستانت را نگاه جان دادنم

وَحُلُولِ رَمْسِی وَ انْقِطَاعِ عَمَلِی وَ انْقِضَاءِأَجَلِی
وسرازيد شدنم در قبر و به پايان رسيدن کردارم و بسرآمدن عمرم

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ادامه دعا ...

اللَّهُمَّ وَاذْکُرْنِی عَلَی طُولِ الْبِلَی
خدايا يادم کن در دوران دراز پوسيده شدنم

إِذَا حَلَلْتُ بَیْنَ أَطْبَاقِ الثَّرَی
در آن هنگام که ميان توده ههاي خاک وارد شوم

وَ نَسِیَنِیَ النَّاسُونَ مِنَالْوَرَی
ومردم فراموش کار يکسره فراموشم کنند

وَ أَحْلِلْنِی دَارَالْمُقَامَةِ
ودر خانه ماندني (بهشت ) فرودم ار

وَ بَوِّئْنِی مَنْزِلَ الْکَرَامَةِ وَ اجْعَلْنِی مِنْ مُرَافِقِی أَوْلِیَائِکَ
ودر منزل کرامت جايم ده و از رفقاي دوستانت

وَ أَهْلِ اجْتِبَائِکَ وَ اصْطِفَائِکَ
وبرگزيدگان و مخصوصانت قرارم ده

وَ بَارِکْ لِی فِیلِقَائِکَ
وديدارت را برمن مبارک گردان

وَ ارْزُقْنِی حُسْنَ الْعَمَلِ قَبْلَ حُلُولِ الْأَجَلِ
و حسن عمل روزيم کن ٬ پيش از آنکه عمرم بسر رسد

بَرِیئا مِنَ الزَّلَلِ وَ سُوءِالْخَطَلِ
درحالي که پاک از لغزش وبدکاري باش

اللَّهُمَّ وَ أَوْرِدْنِی حَوْضَ نَبِیِّکَ
خدايا مرا به حوض نبي ت

مُحَمَّدٍ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ
پيامبرت محمد صلى اللّه عليه و آله (يعنى حوض كوثر) واردم كن

وَ اسْقِنِی مِنْهُ مَشْرَبارَوِیّا سَائِغا هَنِیئا
و بنوشان مرا از آن حوض نوشاندنى سيراب كننده و روان و گوارا

لا أَظْمَأُبَعْدَهُ وَ لا أُحَلَّأُ وِرْدَهُ وَ لا عَنْهُأُذَادُ
که ديگر تشنه نشوم و از ورود بدان جلوگيريم نكنند و بازم ندارند

وَ اجْعَلْهُ لِیخَیْرَ زَادٍ وَأَوْفَی مِیعَادٍ یَوْمَ یَقُومُ الْأَشْهَادُ
و آن را برايم بهترين توشه راه و کاملترين وعد گاه
در روز بپا خاستن گواهان قرار بده

اللَّهُمَّ وَالْعَنْ جَبَابِرَةَالْأَوَّلِینَ وَالْآخِرِینَ
خدايا دور ساز از رحمتت سرکشان اولين و آخرين را

وَ بِحُقُوقَِ وْلِیَائِکَ الْمُسْتَأْثِرِینَ
وآنانکه به حقوق دوستان برگريزده ات تجاوز و تعدي کردند

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ادامه دعا.....

اللَّهُمَّ وَ اقْصِمْ دَعَائِمَهُمْ
خدايا پايه هاي حکومتشان را درهم شکن

وَ أَهْلِکْ أَشْیَاعَهُمْ وَعَامِلَهُمْ
وپيروان و عمالشان را نابود گران

وَ عَجِّلْ مَهَالِکَهُمْ وَاسْلُبْهُمْ مَمَالِکَهُمْ
و به هلاکتشان تعجيل کن ومملکت هايشان را از آنها بگير

وَضَیِّقْ عَلَیْهِمْ مَسَالِکَهُمْ
وراهها را برايشان تنگ فرما

وَ الْعَنْ مُسَاهِمَهُمْ وَمُشَارِکَهُمْ
و آنانکه با ايشان سهيم و شريک هستند نيز از رحمتت دور کن

اللَّهُمَّ وَعَجِّلْ فَرَجَ أَوْلِیَائِکَ وَ ارْدُدْ عَلَیْهِمْ مَظَالِمَهُمْ
خدايا شتاب کن در فرج دوستانت و حقوق از دست رفته شان
را به آنها باز گردان

وَأَظْهِرْبِالْحَقِّ قَائِمَهُمْ وَاجْعَلْهُ لِدِینِکَ مُنْتَصِرا
وقائمشان را به حق بازگردان و يارى ستاننده

وَ بِأَمْرِکَ فِی أَعْدَائِکَمُ ؤْتَمِرا
دينت و فرمانرواى در ميان دشمنانت قرارش ده

اللَّهُمَّ احْفُفْهُ بِمَلائِکَةِ النَّصْرِ
خدايا فرشتگان يارى دهنده را گرداگردشقرار بده

وَبِمَاأَلْقَیْتَ إِلَیْهِ مِنَ الْأَمْرِ فِی لَیْلَةِالْقَدْر ِ
و بدان دستورى كه در شب قدر بر او فرستى

مُنْتَقِما لَکَ حَتَّی تَرْضَی
وى را انتقام كشَنده براى خودت قرار ده بدان حد که تو خشنود گردي

وَ یَعُودَ دِینُکَ بِهِ وَ عَلَی یَدَیْهِ جَدِیدا غَضّا
و دين تو به وسيله او و بدست او بصورت نو و تازه اى درآيد

وَ یَمْحَض َالْحَقَّ مَحْضاوَ یَرْفِضَ الْبَاطِلَ رَفْضا
و حق کاملا خالص گردد و باطل يكسره از بين برود

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَیْهِ وَ عَلَی جَمِیعِ آبَائِهِ
خدايا درود فرست بر او و بر همه پدرانش

وَ اجْعَلْنَا مِنْ صَحْبِهِ وَأُسْرَتِهِ
و قرار ده ما را از اصحاب و نزديكانش

وَ ابْعَثْنَافِی کَرَّتِهِ حَتَّی نَکُونَ فِی زَمَانِهِ مِنْ أَعْوَانِهِ
و در زمان رجعت او ما را برانگيز تا ما در زمان او جزء يارانش باشيم

اللَّهُمَّ أَدْرِکْبِنَا قِیَامَهُ
خدايا توفيق درك زمان قيام او را نصيب ما گردان

وَ أَشْهِدْنَاأَیَّامَهُ
و در روزگار ظهورش ما را حاضر كن

وَ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَارْدُدْ إِلَیْنَاسَلامَهُ
و درود فرست بر او و سلام او را بسوى ما بازگردان

وَ السَّلامُ عَلَیْهِ وَرَحْمَةُاللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ
و سلام و تحيت و رحمت خدا و بركاتش بر او باد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

معنای دحوالارض

دَحو به معنای گسترش است و برخی نیز آن را به معنای تکان دادن چیزی
از محلِ اصلی اش تفسیر کرده اند.

منظور از دحوالارض (گسترده شدن زمین) این است که در آغاز، تمام سطح زمین را
آب های حاصل از باران های سیلابیِ نخستین فراگرفته بود. این آب ها، به تدریج
در گودال های زمین جای گرفتند و خشکی ها از زیر آب سر برآوردند
و روز به روز گسترده تر شدند.

برنامه های معنوی

1. روزه داشتن که ثواب هفتاد سال عبادت را دارد.
2. احیا و شب زنده داری شب دحوالارض که برابر با یک سال عبادت است.
3. توبه ، استغفار ، ذکر و دعا.
4. انجام غسل به نیت روزِ دحوالارض و نماز مخصوص آن.
5. زیارت حضرت امام رضا (ع)
شب و روز دحوالارض نمازها و ادعیه مخصوصی دارد که
کیفیت آنها در کتاب مفاتیح الجنان مرحوم شیخ عباس قمی (ره) آمده است.

مناسبت های دیگر این روز

گذشته از واقعه دحوالارض، رویدادهای دیگری نیز در این روز رخ داده اند
که اهمیت آن را دوچندان کرده اند؛ از جمله:

• میلاد ابوالانبیاء حضرت ابراهیم علی نبینا و آله و علیه السلام.

• میلاد حضرت عیسی مسیح ـ علیه السلام.

• خروج رسول اکرم ـ صلی الله علیه و آله ـ از مدینه به همراه هزاران حاجی به سوی مکه،
به قصد حجة الوداع. در این سفر وجود مقدس امیرالمؤمنین و حضرت زهرا ـ سلام الله علیهما ـ
و نیز همه همسران و بسیاری از اصحاب پیامبر (ص) نیز ایشان را همراهی می‌کردند.

[حدیث*خادمه مهدی فاطمه(س)*]

دحوالارض در کلام خدا

به گفته مفسّرین ، آیه شریفه « وَالْاَرْضَ بَعْدَ ذلِکَ دَحیها ؛ و زمین را بعد از آن با غلتانیدن گسترش داد » ¹
اشاره به دحوالارض دارد و منظور از آن نیز این است که در آغاز، تمام سطح زمین را آب‌های حاصل

از باران‌های سیلابی نخستین فراگرفته بود . این آب‌ها به تدریج در گودال‌های زمین جای گرفتند
و خشکی‌ها از زیر آب سر برآوردند و روز به روز گسترده‌تر شدند تا به وضع فعلی درآمدند ،

و نخستین برآمدگی که آشکار شد ، کعبه بوده است . در این‌باره در آیه دیگری به بیانی دیگر می‌خوانیم :
« وَ هُوَ الَّذی مَدَّ الْاَرْضَ ؛ و اوست کسی که زمین را گسترش داد .»²

در تفسیر این آیه نیز آمده است : خداوند زمین را به‌ گونه‌ای گسترد که برای زندگی انسان و پرورش گیاهان و جانداران آماده باشد ؛
گودال‌ها و سراشیبی‌های تند و خطرناک را به وسیله فرسایش کوه‌ها و تبدیل سنگ‌ها به خاک پر کرد و آنها را مسطح و قابل

زندگی ساخت ؛ درحالی‌که چین‌خوردگی‌های نخستین آن ،به‌گونه‌ای بودند که اجازه زندگی به انسان را نمی‌دادند .»³
از حضرت علی (علیه السلام) روایت است که فرمود : « نخستین رحمتی که از آسمان به زمین نازل شد ،

در روز بیست و پنجم ماه ذی‌القعده ، روز دحوالارض بوده است . و هرکس این روز را روزه بدارد
و شب آن را به عبادت بپردازد ، به پاداش عبادت صد‌ ساله رسیده است ؛ عبادت صد ساله‌ای که روز‌های آن را

به روزه و شب‌های آن را به عبادت گذرانیده است . و هر جماعتی که در این روز گِرد هم آیند
و به ذکر پروردگار بپردازند ، پراکنده نخواهند شد مگر آنکه خواسته‌های آنان برآورده خواهد شد

و در این روز هزاران رحمت از سوی پروردگار نازل می‌شود که نودونه درصد آن از آنِ کسانی است
که روزش را به روزه و ذکر مشغول باشند و شبش را به احیا و عبادت بپردازند .»

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

فرصت‌های معنوی زندگی، نسیم‌هایی الهی هستند که دل و جان آنان را که خود را در معرض آن قرار دادند می‌نوازند و به آنها شادمانی و آرامشی ژرف می‌بخشند. «دحوالارض» نیز از آن‌گونه نسیم‌هاست، که سالی تنها یک‌بار می‌وزد. تکرار دوباره این نسیم روح‌بخش برای آنان‌که جان خویش را از عطر آن آکنده نساختند، نامعلوم است. پس این فرصت طلایی را دریابیم؛ که رسول خدا (ص) فرمودند:

«اِنَّ لِرَبِّکُمْ فی ایامِ دَهْرِکُمْ نََفَحاتٌ فَتَعَرَّضُوا لَها لَعَلَّهُ اَن یصیبَکُمْ نَفْحَةٌ مِنْها فَلا تَشْقَوْنَ بَعْدَها اَبداً؛
همانا در طول زندگی شما نسیم‌هایی از سوی پروردگارتان می‌وزد. هان! خود را در معرض آنها قرار دهید، باشد که چنین نسیمی سبب شود که برای همیشه بدبختی از شما دور ماند».[1]

مولوی نیز با اشاره به این حدیث شریف چنین سروده است:

گفت پیغمبر که نَفْحت[2]‌های حق
اندر این ایام می‌آرد سَبق[3]

گوش و هُش دارید این اوقات را
در ربایید این‌چنین نفحات را

نفحه آمد مر شما را دید و رفت
هر که را می‌خواست جان بخشید و رفت

نفحه دیگر رسید آگاه باش
تا از این هم وا نمانی خواجه باش

[1]. سیوطی، جامع الصغیر، ج 1، ص 95.
[2]. نفحات: نسیم‌ها.
[3]. سَبق:پشت سر هم.