امام باقر(ع) زنى اختيار مى كند و آن زن خيلى مورد علاقه ايشان واقع مى شود.
اما در يك جريانى متوجه مى شود كه اين زن ناصبيه است (يعنى با على(ع) دشمنى مى ورزد و بغض آن حضرت را در دل مى پروراند)
امام (ع ) او را طلاق داد.
از امام پرسيدند: تو كه او را دوست داشتى چرا طلاقش دادى؟
امام فرمود: نخواستم قطعه آتشى از آتشهاى جهنم در كنارم باشد.
اين داستان نشان مى دهد: با اين كه اسلام طلاق را شديداً مذمّت مي كند، اما در شرايطى كه زندگى مشترك زن و شوهرى بخواهد آرمانها و مقّدسات مذهبى را به خطر اندازد و يا خدشه دار كند و يا مشكلات مهم ديگرى ايجاد نمايد در اين صورت طلاق را به عنوان یک راه حل تجويز مى كند.
نظام حقوق زن در اسلام، ص 273