آيتالله شيخ محمّدتقي اصفهاني مشهور به آقا نجفي در يكصد سال پيش با تتبّع در روايات و احاديث اهلبيت(ع)، پنجاهوچهار وظيفة مؤمنان در زمان غيبت امام زمان(عج) را در دو جلد بيان ميكند.
اكنون وظيفة اوّل با اندكي تصرّف و تلخيص در پي ميآيد:
وظيفة اوّل، غمگين بودن به علّت مفارقت آنجناب و مظلوميّت آن حضرت.
در «كافي» از حضرت صادق(ع) منقول است كه فرمود:
«كسيكه مهموم باشد براي ما و غمناك باشد به جهت مظلوميّت ما، نفس كشيدن او، ثواب تسبيح دارد».
وظيفة دوم؛ منتظر فرج و ظهور آن حضرت بودن.
در جلد دوم «كمالالدّين وتمامالنّعمـ » از امام محمّد تقي(ع) منقول است كه فرمودند:
«قائم ما آن مهدي است كه واجب است در زمان غايب بودن او انتظار او را داشتن و او سومي از اولاد من است...»
وازحضرت اميرالمؤمنين(ع) روايت شده است كه: «افضل عبادتها، انتظار فرج است.»
و در حديث ديگر از حضرت صادق(ع) منقول است كه:
«هر مؤمني بميرد در حالي كه منتظر ظهور آنجناب باشد، مثل آن است كه در خيمة حضرت قائم(ع) بوده باشد».2