عامل تأثير گذار ديگر در تحکيم خانواده، توجه زن به مسئله حجاب و عفاف است. در پرتو رعايت حجاب و التزام به حيا و عفاف است که شخصيت انساني زن، حفظ و زمينه هاي رشد و تکامل زن و مرد در ابعاد مختلف فراهم مي شود. در پرتو حجاب، پيوند ها و علايق زندگي استحکام و دوام مي يابد و امنيت و آرامش روحي و رواني به وجود مي آيد.
اعتقاد حضرت زهرا(ع) در باب حجاب و تحفظ از بيگانه، داراي عظيمي وصف ناشدني است.
در همين زمينه نقل کرده اند: مردي نابينا از حضرت فاطمه (ع) اجاره خواست که به خانه او وارد شود و زهرا (ع) خود را پوشانيد. رسول خدا (ص) پرسيدند: چرا از او حجاب کردي؟ حضرت زهرا عرض کد: اگر او مرا نمي بيند، من که او را مي بينم و همچنين اين مرد نا بينا مي تواند بو را استشمام کند.» (مجلسي، 1404ق، ج43، ص91).
از ابعاد محبت و مودت ميان زن و شوهر، همکاري و مساعدت متقابل آنها براي گذراندن امور زندگي و فروعات آن است.
در زندگي مشترک علي (ع) و فاطمه (ع)، تدبير کارهاي منزل بر عهده زهرا (ع) و تدبير امور بيرون منزل بر دوش علي (ع) بود. امام باقر فرمودند: «حضرت زهرا (ع) کارهاي منزل را با علي(ع) اين گونه تقسيم مي کردند که خمير کردن آرد، پختن نان و جارو زدن خانه بر عهده فاطمه (ع) باشد و جمع آوري هيزم و تهيه مواد غذايي اوليه را علي (ع) انجام مي دهد.» (دشتي،1375، ص168)