✿ll۞ll✿آیا خود را مهمان خدا می بینی؟؟✿ll۞ll✿

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

خود را مهمان خدا دیدن

ما در دنیا و آخرت مهمان خدا هستیم . آداب مهمانی را باید رعایت کرد . باید در بدو ورود صاحبخانه را ملاقات کرد ، بعد هر جا که گفت بنشین ، نشست و هر چه پذیرایی کرد ، بهره برد و به صاحبخانه فرمان نداد و جز آنچه آماده کرده ، نخواست و دل به وسایل و منزل صاحبخانه نبست و آرزوی مالکیت آنها را نکرد .

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

شرح استاد : در مباحث قبلی روشن شد که فاعلی جزء حضرت حق نیست ، روشن شد که روزی دهنده و رزاقی جز خداوند متعال نیست ، فعل عبد در روزی او تأثیری ندارد ، رزاق، خداوند متعال است و رزق خلایق را خداوند متعال عطا می کند . همه بر خوان روزی خداوند متعال مهمان هستند .

همه مهمان خدا هستیم چه در بُعد نیازهای جسمانی و مادی و نفسانی خودمان و چه در بُعد نیازهای روحی . آنچه نصیب ما می شود خداوند متعال آن را عطا می کند . لقمه غذایی که می خوریم و جرعه آبی که می نوشیم ، همسر و فرزندی که نصیب ما می شود ، خانه و کاشانه ای که در اختیار ما قرار می گیرد ، ارزاق روحی ما هم مانند محبت و معرفت ، کمالات روحی و اخلاقی ، اینها همه عطایای خداوند متعال است .

[شریف]

سلام

در مباحث قبلی

کدوم مباحث؟

فعل عبد در روزی او تأثیری ندارد

واقعا تاثیری نداره؟
یعنی من همش گناه کنم با کسیکه همش عبادت میکنه در روزیمون تاثیر نداره؟!! اصلا این با عدالت سازگاره؟

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

سلام

کدوم مباحث؟


واقعا تاثیری نداره؟
یعنی من همش گناه کنم با کسیکه همش عبادت میکنه در روزیمون تاثیر نداره؟!! اصلا این با عدالت سازگاره؟

سلام و عرض ادب

از حضور گرم و توجه اتان تشکر می کنم

مباحثی که متکفل توحید افعالی است در بر دارنده این حقیقت است که فاعلی جز حضرت حق جلّ و علا نیست،که در جای خود پرداخته شده است.

و امّا بحث رزق و روزی و مقسوم بودن آن:

رزق و روزي غير از مال مادي است. در روايات فرموده اند: «روزي و رزق، مقسوم است» يعني روزي هر کسي تقسيم شده است. در باطن عالم روزي را براي افراد به مقدار وسعت وجودي هر شخصي- چه در امور مادي و چه در امور معنوي- تقسيم کرده اند، که اگر شخصي بيش از آن اندازة معين پرسه بزند و مانند مورچه مال به دست بياورد، آن مقدار ديگر روزي اش نيست بلکه فقط مالي است که به دست آورده است، زيرا مال به دست آوردن غير از روزي به دست آوردن است.

«روزي» آن مقداري را مي‌گويند که شخص براي زنده ماندن به آن محتاج است. (همانند تنفس که بدن فقط آن مقدار لازم را جذب مي‌کند نه بيشتر و نه کمتر از آن را)


همانند اينکه فردي خانه اي به طول هزار متر مربع براي خود بسازد در حالي‌ که فقط به قسمتي از آن براي زندگي
کردن نيازمند باشد. در اين صورت باطن عالم اين خانة هزار متري را منزل آن فرد نمي‌داند، بلکه فقط آن مقداري
که شخص براي زندگي و به آن نياز دارد را منزل او مي‌داند و مابقي را اضافه به حساب مي‌آورد. همان طور که در
باطن نظام عالم، ميزان عمر هر شخصي معين شده است به همان مقدار هم رزق و روزي او تنظيم شده است.


وقتي کودکي به دنيا مي‌آيد و پستان مادر به دهانش گذاشته مي‌شود آن مقداري که از شير مي‌مکد رزقش است و مابقي که از دهانش مي‌ريزد رزق کودک نيست. بنابراين رزق و روزي هر گز کم نمي‌آيد. امکان ندارد کسي صدسال زنده باشد اما خداوند روزي هشتاد سال او را تأمين کند وبيست سال ديگر را بدون روزي باشد.


برگرفته از کتاب شریف «شرح مراتب طهارت»؛ از رساله ی وحدت از دیدگاه عارف و حکیم حضرت علاّمه حسن زاده ی آملی حفظه الله/ شارح: استاد صمدی آملی حفظه الله / نشر رَوح و ریحان

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

همه مهمان خدا هستیم چه در بُعد نیازهای جسمانی و مادی و نفسانی خودمان و چه در بُعد نیازهای روحی .

آنچه نصیب ما می شود خداوند متعال آن را عطا می کند .

لقمه غذایی که می خوریم و جرعه آبی که می نوشیم ، همسر و فرزندی که نصیب ما می شود ، خانه و کاشانه ای که در اختیار ما قرار می گیرد ، ارزاق روحی ما هم مانند محبت و معرفت ، کمالات روحی و اخلاقی ، اینها همه عطایای خداوند متعال است .

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

خداوند متعال میزبان ماست و ما مهمان او . همانگونه که ما در رزق ظاهری کاره ای نبودیم در رزق باطنی هم کاره ای نیستیم . گمان نکنیم اگر نعمت معرفت و محبت خوبان خدا نصیب ما شده ثمره ی تلاش و زحمات ما بوده است .

گفت :
ما نبودیم و تقاضامان نبود
لطف تو ناگفته ما می شنود

ما کجا بودیم که بتوانیم حتی تقاضایی بکنیم و گدایی کرده باشیم و اظهار نیازی کرده باشیم . خداوند متعال بدون اظهار نیازی از جانب عبد، به او عطا کرده است .

همانگونه که وجود ظاهری به ما عطا شد بدون اینکه مایی وجود داشته باشد . نعمت معرفت به خداوند متعال ، معرفت به اولیاء خدا ، محبت خدا و اولیاء خدا هم همینگونه بود .

من و شما چه زحمتی کشیدیم و چه تقلایی کردیم که این دردانه گوهر هستی نصبب ما شده است . این عشق و ارادتی که نسبت به اهل بیت عصمت و طهارت (ع) نصیب ما شده واقعاً ما چه کاری را برای بدست آوردن آن انجام داده ایم ؟

[شریف]

رزق و روزي هر گز کم نمي‌آيد

بله ما هم اینرو قبول داریم
اما سوال من پیرامون این ادعا بود که نوشتید:

فعل عبد در روزی او تأثیری ندارد

کی گفته فعل عبد در مقدار روزی تاثیری نداره؟
یکی همش گناه میکنه یکی همش عبادت اینها در مقدار روزیشون تغیر ایجاد نمیکنه؟ یا باید عدالت خدا رو قبول نداشته باشیم یا این جمله رو یا ...؟
بالاخره وقتی یه جمله رو مینویسید و نشرش میدید حتما میدونید چی نوشتید و به اون اعتقاد دارید دیگه
لطفا برام توضیح بدید

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

بله ما هم اینرو قبول داریم
اما سوال من پیرامون این ادعا بود که نوشتید:


کی گفته فعل عبد در مقدار روزی تاثیری نداره؟
یکی همش گناه میکنه یکی همش عبادت اینها در مقدار روزیشون تغیر ایجاد نمیکنه؟ یا باید عدالت خدا رو قبول نداشته باشیم یا این جمله رو یا ...؟
بالاخره وقتی یه جمله رو مینویسید و نشرش میدید حتما میدونید چی نوشتید و به اون اعتقاد دارید دیگه
لطفا برام توضیح بدید

سلام و عرض ادب

با تشکر از پی گیری بجای جنابعالی

بله حق با شماست افعال عباد در روزی آنها مؤثر است ، امّا این بدان معنا نیست که عرض بنده و یا بعبارتی کلام عرفا و بزرگواران که ذکر شد غلط باشد!!


چرا که آنچه از آموزه های دینی بدست می آید این است که دو گونه رزق و روزی داریم :

1 . رزق و روزي که همچون سايه ما را تعقيب مي‌کند و براي ما مشخص و مقدّر گرديده است که به آن رزق محتوم و طالب گفته مي‌شود.
اين نوع از رزق نيازي به تلاش و کوشش ندارد و از مقدّرات الهي براي شخص مي‌باشد.
اين گونه رزق از طرف خداوند مقدّر شده و در هر شرايطي به انسان مي‌رسد.

رزق مقسوم، برات است نباشي مغموم
در سر و عده وصول است برات مقسوم

ما و اين رزق مقدّر پي هم مي‌گرديم
تا کجا دست بيابيم به وقت معلوم

(کليات ديوان شهريار، ج 5، ص 331.)

خداي تعالي مي‌فرمايد: هيچ جنبنده اي نيست مگر اين که رزق و روزي او بر عهده خدا است.( هود (11) آيه 6.
)
که اين همان روزي است که خدا تضمين نموده است که به همه مخلوقات تعلق مي‌گيرد تا بتوانند به وجود و بقاي خود ادامه دهند. اين روزي قابل کم و زيادي و تحول نيست و حرص آدم آن را افزايش نمي‌دهد، همان طور که تنبلي باعث کاهش آن نمي‌شود.

رسول خدا فرمود: حرص حريص رزق را بيش تر نمي‌کند و تنبلي تنبل آن را کم نمي‌کند.(بحارالانوار، ج 77.
)


(پس دقت بفرمایید ،طبق فرمایش رسول مکرم اسلام(ص) تنبلی و...(فعل عباد) آنرا کم نمی کند.)

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

2 . مقدر بودن روزي به معناي آن نيست که انسان سعي و تلاش نکند و روزي مطلوب همان رزق و روزي است که با سعي و تلاش و فعاليت انسان به دست مي‌آيد و تا انسان تلاش نکند، حاصل نمي‌شود.

يکي از عوامل کمي و زيادي اين روزي، تلاش انسان ( و بعبارتی فعل عباد ) مي‌باشد. اگر تلاش و کوشش انساني و...صورت نپذيرد، به آن دست نمي‌يابد.
زيرا خداوند براي هر چيزي اسبابي قرار داده، مهم‌ترين سببي که خداوند براي روزي مقرر نموده، سعي و تلاش است.


اين مطالب شرح حديثي از امام علي(ع) مي‌باشد که فرمود:

روزي بر دو قسم است:
آن که تو را مي‌خواهد و طالب تو است و آن که تو او را مي‌جويي و مطلوب تو است. کسي که دنيا را خواهد، مرگ نيز او را مي‌طلبد تا از دنيا بيرونش کند. کسي که آخرت خواهد، دنيا او را مي‌طلبد تا روزي او را به تمام پردازد. (نهج البلاغه، حکمت 431.)
در عين حال، از روايات بر مي‌آيد که علاوه بر تلاش انسان اموري از جمله دعا مي‌تواند در زيادي رزق مؤثر باشد، مانند: خوب همسايه‌داري کردن ، وضو داشتن ، صله رحم به خصوص با پدر و مادر(ميزان الحکمه، ج 2 و 3، ).


پس فرمایش جنابعالی، ناظر به این بخش از رزق و روزی (غیر محتوم ،مشروط و مطلوب )می باشد که عرض کردم درست است و حق با شماست.

موفق باشید

[شریف]

2 . مقدر بودن روزي به معناي آن نيست که انسان سعي و تلاش نکند و روزي مطلوب همان رزق و روزي است که با سعي و تلاش و فعاليت انسان به دست مي‌آيد و تا انسان تلاش نکند، حاصل نمي‌شود.

يکي از عوامل کمي و زيادي اين روزي، تلاش انسان ( و بعبارتی فعل عباد ) مي‌باشد.

توضیحتون بحث را کامل کرد، دستت درد نکنه