این عوامل را از ابتدای حاملگی شروع میکنیم که مقدار زیادی به رفتار والدین مربوط میباشد. البته این رفتار و شخصیت والدین نتیجهی ترکیبی از خواص ارثی و نیز تجارب دوران کودکی خود والدین است که بعدا این تجارب به علت عوامل خارجی دستخوش تغییراتی شدهاند. اثر روانی حاملگی مقدار زیادی بستگی به تجارب کودکی و رفتار مادر خود آن شخص در آن زمان دارد. یعنی باید مادر خوبی داشت تا بتوان مادر خوبی بود.
همچنین نظر مادر راجعبه حاملگی بستگی به تکامل عاطفی وی دارد. مادر ممکن است در حاملگی از اینکه کودک در بدنش قرار دارد احساس دلخوری کند، یا ممکن است احساس کند که هنوز آمادهی آن نیست که خود را رها کرده و از دیگری مواظبت کند.
دلهره زیادی و اضطرابِ مادر باعث افزایش ترشخ آدرنالین میشود که جنین را آمادهی استرس و اضطراب میکند. کودک به تغییرات جسمانی و شیمیایی و روانی مادر به صورت تغییرات در حرکات و ضربان قلب جواب میدهد.
مادر باید آرامش خاطر داشته و بداند کودک چگونه متولد میشود و باید به وی یاد داد چگونه خود را ریلکس یا شُل کند و بعد از زایمان باید بلافاصله از کودک خود مراقبت نماید.
پدر در حین حاملگیِ مادر، احساس میکند از معرکه بیرون رانده شده است. مخصوصا مردانی که انتظار دارند همسر مانند مادر با آنها رفتار کند و اگر پدر از سرچشمهی این افکار آگاه نباشد به شکلهای مختلف رفتار خاص نشان میدهد. مثلا از زیر مسئولیت خانوادگی شانه خالی میکند یا دیر به منزل میآید. اگر همسر متوجه این موضوع نباشد ناسازگاری به وجود خواهد آمد. تشریک مساعی شوهر در دوران حاملگی و زایمان برای تقویت و آرامش روحیهی همسر تاثیر زیادی دارد.