آیا می دانید چند آیه از قرآن بر منجیمان مهدی عج اشاره دارد؟؟

[ملکوت* گامی تارهایی *]

فاستبقواالخیرات أین ما تكونوا یأت بكم اللّه جمیعاً.
پس در خیرات پیشى بگیرید، هركجا باشید خداوند همه شما را خواهد آورد.
امام صادق (ع) مى‏فرمایند:
الخیرات الولایة و قوله تعالى: »أین ما تكونوایأت بكم اللّه جمیعاً«؛ یعنى أصحاب القائم (ع) الثلاثمائة و البضعة عشر [رجلاً] قال: هم و اللّه الأمّة المعدودة، قال: یجتمعون واللّه فى ساعة واحدة قزع كقزع الخریف.
خیرات، ولایت است و فرمایش خداى تعالى كه: »هر كجا باشید خدا همه شما را خواهد آورد«؛ منظور اصحاب قائم (ع) سیصد و ده و چند [مرد] است« فرمود: »به‏خدا سوگند امت معدوده ایشانند«. حضرت فرمود: »همچون ابرهاى پاییزى پى‏درپى در یك ساعت جمع خواهند شد«.

[ملکوت* گامی تارهایی *]

و لنبلونّكم بشى‏ءف من الخوف و الجوع و نقص من الأموال و الأنفس و الثمرات و بشّر الصابرین.
و شما را به چیزى از ترس و گرسنگى و كمى مال و جان‏ها و ثمرات مى‏آزماییم و بشارت ده صابران را.
امام صادق (ع) مى‏فرمایند:
لا بّد أن یكون قیام القائم، علیه‏السلام، سنة تجوع فیها الناس و خوف شدید من القتل و نقص من الأموال و الأنفس و الثمرات و أنّ ذلك فى كتاب اللّه یبیّن ثم تلا هذه‏الایة.
ناچار پیش از قیام قائم سالى خواهد بود كه مردم در آن گرسنگى كشند و ترس شدیدى از كشتار به آنها رسد و در اموال و جان‏ها و ثمرات كمبودى حاصل گردد و البته در كتاب خدا به‏روشنى آمده است.
سپس این آیه را تلاوت كردند.

[ملکوت* گامی تارهایی *]

وله أسلم من فى السموات و الأرض طوعاً و كرهاً و إلیه یفرجعون.
و هر كه در آسمان‏ها و زمین است خواه و ناخواه مطیع خداست و همه به سوى او رجوع خواهند كرد.
امام صادق (ع) فرمودند:
إذا قام القائم (ع) لا تبقى أرض إلّا نودى فیها بشهادة أن لا إله إلّا اللّه و أنّ محمّداً رسول اللّه.
وقتى قائم قیام كند زمینى باقى نمى‏ماند مگر آنكه در آن به یكتایى خداوند و رسالت محمد ندا داده شود.

[ملکوت* گامی تارهایی *]

یا أیّها الذین آمنوا اصبروا و رابطوا و اتّقواللّه لعلّكم تفلحون.
اى كسانى‏كه ایمان آوردید صبر كنید و یكدیگر را به صبر وادارید و مرابطه كنید و تقوا پیشه سازید، شاید كه رستگار شوید.
امام باقر (ع) درباره این آیه فرمودند:
إصبروا على أداء الفرائض و صابروا عدّوكم و رابطوا امامكم (المنتظر).
صبر كنید بر انجام واجبات و با دشمنانتان پایدارى كنید و با امامتان مرابطه نمایید.

[ملکوت* گامی تارهایی *]

و من یطع اللّه و الرسول فأولئك مع‏الذین أنعم اللّه علیهم من النبیّین و الصدّیقین و الشهداء و حسن أولئك رفیقاً.
و هر كس خدا و رسول را اطاعت كند پس آنان البته با كسانى كه خدا بر آنها نعمت داده از انبیاء و صدیقین و شهداء خواهد بود و [اینان] چه نیكو رفیقانى هستند.
امام صادق (ع) مى‏فرمایند:
»نبیین« رسول خدا(ص) است، »صدیقین« على (ع) است، »شهدا« حسن و حسین (ع) هستند، »صالحین« ائمه‏اند و »نیكو رفیقان« قائم از آل محمد (ص) است.

(6)

[ملکوت* گامی تارهایی *]

»یا أیها الذین آمنوا من یرتدّ منكم عن دینه فسوف یأتى‏الله بقوم یحبهم و یحبونه أذلة على المؤمنین أعزة على‏الكافرین«.1
اى كسانى كه ایمان آورده‏اید هر كدام از شما از دین خود مرتد شود به زودى خداوند قومى را كه دوست مى‏دارد و آنها نیز او را دوست مى‏دارند و نسبت به مؤمنان فروتن و بر كافران مقتدرند براى یارى اسلام خواهد برانگیخت.
امام صادق(ع) فرمودند:
إنّ صاحب هذا الاًمر محفوظ له أصحابه ولو ذهب‏الناس جمیعاً أتى‏الله بأصحابه و هم الذین قال اللّه عزّوجل: فإن یكفر بها هؤلاء فقد وكلّنا بها قوماً لیسوا بها كافرین« و هم الذین قال اللّه عزّوجل »فسوف یأتى‏الله... أعزة على‏الكافرین.
همانا اصحاب و یاران این امر برایش محفوظند و اگر همه مردم از بین بروند خداوند یارانش را خواهد آورد آنها همانانند كه خدا درباره آنها فرموده: »پس اگر این قوم به آن كفر ورزند همانا ما قومى را كه هرگز به آن كافر نشوند بر آن گماریم« و ایشانند كه خدا درباره آنها فرموده: »پس خداوند به زودى قومى را كه خداوند را دوست مى‏دارند و او نیز آنها را دوست مى‏دارد و بر كافران مقتدر و بر مؤمنان فروتن هستند برمى‏انگیزد.«

(7)

[ملکوت* گامی تارهایی *]

»فلّمانسوا ما ذكّروا به فتحنا علیهم أبواب كل شیى‏ء حتى إذا فرحوا بما اوتوا أخذناهم بغتة فإذاهم مبلسون«.2

پس‏چون‏آنچه[ازنعمت‏هاى‏خدا]به ایشان تذكر داده‏شده‏بودهمه‏را فراموش كردند: ابواب همه چیز رابرآنهاگشودیم‏تاآنگاه‏ك ه‏به آنچه عطا شدند شادمان و مغرور گشتند به ناگاه آنها را به كیفر اعمالشان رساندیم و در آن هنگام خوار و ناامید شدند.
امام باقر(ع) در این رابطه فرمودند:
»فلما نسوا ما ذكّروا به« یعنى فلما تركوا ولایة أمیرالمؤمنین علیه‏السلام و قد أمروا بها »فتحنا علیهم أبواب كل شى‏ء« یعنى دولتهم فى‏الدنیا و ماسبط لهم فیها و أمّا قوله »حتى إذا فرحوا بما أوتوا أخذناهم بغتة فإذا هم مبلسون« یعنى بذلك قیام القائم، حتى كانّهم لم یكن لهم سلطان قط فذلك قوله »بغتة« فنزل آخر هذه الایة على محمد(ص): »فقطع دابر القوم الذین ظلموا والحمدالله رب‏العالمین«.
»اینكه آیه فرموده: »پس چون آنچه [از نعمت‏هاى خدا] به ایشان تذكر داده شده بود همه را فراموش كردند«؛ یعنى وقتى ولایت امیرالمؤمنین(ع) را ترك گفتند و آن در صورتى بود كه به آن مأمور شده بودند. »ابواب همه چیز را بر آنها گشودیم«؛ یعنى دولتشان در دنیا و آنچه در آن گسترده شده و اما اینكه فرموده: »تا آنگاه كه به آنچه عطا شدند شادمان و مغرور گشتند به ناگاه آنها را به كیفر اعمالشان گرفتار كردیم و در آن هنگام خوار و ناامید شدند« منظور از آن قیام قائم(ع) است به طورى كه گویى هیچ‏گونه سلطه و حكومتى بر ایشان نبوده و این است كه فرموده »به ناگاه« و آخر این آیه بر پیامبر نازل گشت »پس ریشه قومى كه ستم‏پیشه كردند كنده شده و ستایش براى خداى عالمیان است«.

(8)

[ملکوت* گامی تارهایی *]

»هل ینظرون إلاّ تأویله یوم یأتى تأویله«.3
كافران كه منكر آیات خدا و نتیجه اعمال خود هستند چه انتظار كشند، منتظر رسیدن تأویل آیات و تحقق یافتن روز موعودند؟ روزى كه تأویل آیات فرا رسد.
حضرت صادق(ع) فرمود:
ذلك فى‏یوم القائم(ع)
این در روز قیام قائم(ع) است.

[ملکوت* گامی تارهایی *]

»و من قوم موسى أمة یهدون بالحقّ و به یعدلون«4
و جماعتى از قوم موسى(ع) به دین حق هدایت كنند و به آن باز مى‏گردند.
امام صادق(ع) فرمودند:
اذا ظهر القائم(ع) من ظهر هذا البیت بعث‏الله معه سبعة و عشرین رجلاً من قوم موسى و هم‏الذین قال‏الله تعالى: »و من قوم موسى....
وقتى قائم(ع) از پشت این خانه »كعبه« ظاهر شود خدا با او بیست و هفت مرد از قوم موسى(ع) را برمى‏انگیزد و آنانند كه خدا درباره آنها این آیه را فرموده است.

(10)

[ملکوت* گامی تارهایی *]

و یقولون لولآ أنزل علیه آیة من ربّه فقل إنّما الغیب للَّه فانتظروا إنّى معكم من المنتظرین«1.
و گویند چرا آیتى از پروردگارش بر او نازل نمى‏شود، پس بگو همانا غیب مخصوص خداوند است؛ پس منتظر باشید كه من نیز از منتظران هستم.
امام صادق(ع) فرمود:

المتقون شیعة على(ع) والغیب فهوالحجة القائم(ع)2.
»متقون« شیعیان على(ع) هستند و »غیب« آن حجت قائم(ع) است.