آغوش شيطان
برخلاف تصور معمول كه شيطان پرستان، شيطان را خداي خود دانسته و او را مي پرستند، آنها خودپرستند؛گويي شاخه اي از اومانيسم (انسان محوري) كه تنها براي شيطان جايگاه غلوآميز جادوگري قائل هستند. شيطان پرستان به 4گروه تقسيم مي شوند:
1 – شيطان پرستي سنتي (ديني):شايد با خودتان بگوييد شيطان پرستي ديني كه پارادوكس است! هرچند حق با شماست ولي اتفاق افتاده است. پيروان اين گروه باطل مي گويند شيطان پرست اول بايد يک قانون ماوراءالطبيعي که در آن يک يا چند خدا تعريف شده است را بپذيرد و بعد به شيطان و قدرتش ايمان بياورد.
طيف اين گروه از اديان قديمي مصر باستان با الهه هاي باستاني (به عنوان مثال مارس-خداي جنگ) هستند تا شيطان پرستاني كه ادعاي پرستش خداي اصلي را دارند. مريدان اين گروه خود را بهتر از هر خداي ديگري، داراي قدرت تشخيص خوب از بد مي دانند.
2 – شيطان پرستي معاصر (فلسفي):اين جماعت جديد بزرگ ترين شرط رستگاري را برتري مادي شان نسبت به ديگران مي دانند. آنها زندگي بعد از مرگ و باورهاي ديني و معنوي و اخلاقي را به شدت نفي مي كنند و مي گويند هر شخص خودش خداي خودش است. آنها فلسفه عقلاني را خوار مي دانند و با ديد ترس به مسائل ماوراءالطبيعي نگاه مي كنند.