" اگر اهل بحث کردن هستید بخوانید "

[ملکوت* گامی تارهایی *]

بنام خداوند بخشنده مهربان

یکی از دیرین ترین روش های دفاع از عقاید بین ما انسان ها مباحثه بوده و تا قیام قیامت ادامه خواهد داشت . در طول تاریخ انسانهای بزرگ و کوچک بسیاری با انواع و اقسام ایده ها رو در روی
یکدیگر نظراتشان را در قالب مناظره و گفتگو به معرض ظهور گذاشتند و صاحب موفقیت شده یا شکست خوردند . امروزه در جامعه ما هم بازار بحث و گفتگو بسیار داغ است . از مباحثه های حساسی که در بین جناحهای سیاسی ، عقیدتی ، ملی ، علمی و مذهبی رخ میدهد بگیرید تا بحث های پیش افتاده بین دختران و پسران ، فرزندان و والدین ، هواداران گروههای مختلف ورزشی مثل (طرفداران پرسپولیس و استقلال ) و ...

من خودم به شخصه از زمانی که یادم میاد عاشق بحث کردن و گفتگو بودم ، همچنین از دیدن مباحثه دیگران لذت میبردم و نحوه گفتمان هایی که میدیدم رو توی ذهنم ضبط میکردم و بتدریج
وقتی در سن رشد رسیدم در بحث های مختلفی از این روشها استفاده کردم. همین الان هم بارها و بارها برام پیش اومده که در محیط هایی مثل مسنجر با افرادی که عقیده هاشون با من فرق داشته به بحث پرداختم . کسانی که مخالف نظام جمهوری اسلامی بودند مخالف ولایت فقیه بودند ، کسانی که حتی خدا رو قبول نداشتند و یا افرادی که دین اسلام رو نمیپذیرفتند.
مناظره با این طور آدمها همیشه برام جالب و جذاب بوده و شنیدن استدلالهایی که می آوردند
لذت بخش ترین زمان بحث هام بود چون باعث میشد ذهنم به تکاپو بیافته و در مقابل جواب ها و ادعاهای اونها دنبال پاسخی صریح تر و بهتر بگردم . امـــــــــــــــــــــــ ــــــــــــا ...

مهمترین چیزی که در این سالهای اخیر یاد گرفتم و قبلا بلد نبودم شرایط صحیح مباحثه کردن بود . البته نمیتونم مدعی باشم که کاملا یاد گرفتم ولی خوب دونستن این اطلاعات خیلی بهم کمک کرد تا نتایج بهتری بگیرم . قبلها فکر میکردم یک بحث باید تا قانع شدن یکی از طرفین پیش بره ، به هیچ وجه کوتاه نمی اومدم و بعضی اوقات کارم به عصبانیت و پرخاشگری در مقابل طرف مورد بحثم میکشید . گاهی وقتها دوستانی رو به خاطر بحث درباره عقایدمون از دست دادم و کسانی رو از خودم رنجوندم . هیچ وقت برای نظراتی که مخالف نظر من بود احترام قائل نمیشدم . اما خدا رو شکر با رعایت کردن یک سری اصول ساده که با کمی مطالعه و کمک گرفتن از بزرگترها بدست آوردم امروز بحث کردن هیچوقت منو عصبانی نمیکنه .
امروز توی بحث کردن این چیزها رو رعایت میکنم :

1 - قبل از شروع بحث سعی میکنم طرف مقابلم رو اول محک بزنم که آیا اون هم نظرش درباره بحث کردن مثل من هست یا بحث کردن براش حکم کتک کاری با زبون رو داره . اگه بفهمم که شخص مقابلم دیدگاهش نسبت به مناظره با من متفاوته اصلا باهاش وارد بحث نمیشم چون میدونم فقط دارم خودم خسته میکنم .
2 - من یک انسان ممکن الخطا هستم و هیچ تضمینی وجود نداره که حتما حرفی که من میزنم درست باشه بعضی وقتها به خودم میگم : شاید اون داره درست میگه و من دارم اشتباه میکنم بنابر این به خودم فرصت میدم تا راجع به چیزهایی که میشنوم یا میبینم فکر کنم بعد جواب بدم .
3 - توی مسائلی که تخصص ندارم یا به زبون ساده ازش سر درنمیارم وارد بحث نمیشم اینجور جاها ترجیح میدم شنونده باشم و یاد بگیرم. کلا انسان باید موقعی وارد تبادل نظر بشه که در ضمینه ای اطلاعات کافی داشته باشه و بدونه که میتونه به نحو صحیح از عقاید و نظراتش دفاع کنه .
4 - اگر متوجه بشم عقیده شخص با من فرق داره یا مطمئن بشم کلا نظرش اشتباهه بازم برای عقیده شخص مقابلم همیشه احترام قائل میشم چون اون اینطوری بزرگ شده و اینطوری یاد گرفته . شاید من هم اگر توی شرایط اون رشد میکردم مثل خودش میشدم . توهین به عقاید دیگران و به تمسخر گرفتن ایده هاشون نتیجه مطلوبی توی بحث نداره .

5 - برای مباحثه از جملات محترمانه و قشنگ استفاده میکنم تا این حس رو به طرف مقابلم بدم که من دشمنش نیستم و با هر جور طرز فکر که داره برای من یک همنوع هست و من خودم رو ازش برتر نمیدونم . این یک تکنیک خوبه که با اون میشه شرایط خونسردی طرف مقابل رو بدون اینکه خودش بخواد براش فراهم کرد و احساسات اون رو کنترل کرد.
6 ـ وقتی به نقطه ای برسم که متوجه بشم دیگه بحث کردن فایده ای نداره همونجا کوتاه میام چون ادامه دادن یک بحث بی نتیجه در اصل تبدیل کردن مناظره به مجادله است . در این جور جاها باز هم با استفاده از کلمات درست بهش میفهمونم که من با تمام احترامی که براتون قائلم ولی صحبت هاتون منو قانع نکرد و پیشنهاد بهش میدم که ادامه ندیم.
7 - برای مباحثه باید شرایط خوبی وجود داشته باشه . من عموما توی جوی که کاملا بر علیه من باشه بحث نمیکنم و سکوت رو ترجیح میدم مگه اینکه شرایط خیلی خاصی پیش بیاد ( مثل توهین به مقدسات ). چون بحث در این طور جاها و یا حتی مکانهای عمومی معمولا درست نیست چون اغلب پیش میاد که یکی با رای طرف مقابل موافق میشه و دیگری مخالف و احتمال داره بحث بین دو نفر به چالش بین چند نفر کشیده بشه . بنابراین انتخاب شرایطی زمانی و مکانی مناسب برای بحث خیلی مهمه .
8 - بعضی مواقع موضوعی که مطرح میشه اصلا ارزش بحث کردن نداره و از بیخ و بن مباحثه در این موارد هیچ سودی برای آدم نداره . من در سالهای نوجوانی خودم هوادار تیم پرسپولیس بودم باور نمیکند چقدر سر همین موضوع با طرفدارهای استقلال بحث و کشمکش داشتم ولی غافل از اینکه نمیدونستم من حتی اگه خودم بکشم طرف مقابل من به اون چیزی که ازش دفاع میکنه علاقه داره و نمیتونم علایق اون رو عوض کنم . مباحثه درباره امثال این جور مسایل فقط تلف کردن وقت هست و هر کسی بنابر روحیات خاص خودش از چیزی خوشش میاد و به اون علاقمند میشه و علایق و سلایق هر شخص مربوط به خودشه و به دیگران ربطی نداره.در کل و در کلیه مباحثه ها نباید یادمون بره : هیچ عقیده ای رو نمیشه بزور به دیگران تحمیل کرد .



9 - مهمترین چیز در مباحثه داشتن فن بیان هست . چه بسیار آدمهایی که از عقاید کاملا صحیحی برخوردار بودند ولی به خاطر نداشتن هنر سخنوری نتونستن حرفشون رو درست بیان کنند و چه بسیار آدمهایی که با سفسطه گری های استادانه و با کمک گرفتن از علم بیان افکار پوچ خودشون رو به خورد انسانها و جوامع دادند.بنظر من داشتن فن بیان از همه چیز برای یک مباحثه کننده بالاتره .

اینها تجربیات اندک من درباره مباحثه کردن و تبادل نظر بود . امیدوارم شما خواننده عزیز هم بتونید از نوشته های من توی زندگی شخصی خودتون استفاده کنید .
از محضر همه اساتید فعال در سایت هم عذر خواهی میکنم . من درمقابل خیلی از بزرگان حاضر در انجمن شاگردی بیش نیستم و اونچه نوشتم فقط تجربه های شخصی من بوده .

ولسلام علی عباد الله الصالحین

ملکوت
بیست و هفتم دی ماه هزار و سیصد و هشتاد و نه

.
.
.
.
.
.
.
..
.