مسجد سيد اصفهان
مسجد سيد در محله بيدآباد و جنب بازارچه بيدآباد واقع شده و بزرگ ترين و مشهورترين مساجد اصفهان از قرن سيزدهم هجري است که به وسيله حجت الاسلام حاج سيد محمدباقر شفتي (1260-1180هـ . ق) از روحانيون بزرگ اصفهان ـ در اواخر نيمه اول قرن سيزدهم، ساختمان آن شروع شده و کاشي کاري آن تا پايان نيمه دوم آن قرن ادامه داشته است. بخشي از تزيينات مسجد بعد از مرگ باني بنا توسط پسرش حاج سيد اسدالله و قسمتي توسط نوادهاش حاج سيد محمدباقر به اتمام رسيده و ظاهراً بخشهاي ديگري از تزيينات آن ناتمام مانده است. نقشه بناي مسجد به صورت مستطيل شکل (85×95متر) مجموعاً 8075 مترمربع وسعت دارد و از چهار جهت به بيرون راه پيدا مي کند و بناي آن متشکل از بخشهايي است که در ديگر مساجد معتبر تکرار مي شود. کاشي کاري سردر شمالي مربوط به دوره اخير است. کتيبههاي مسجد عمدتاً به تاريخهاي بين 1255 تا 1318هـ.ق را در بر دارند. نماي ايوانها و لچکي غرفهها و رواقها با کاشي هاي خشتي دوره قاجار مزين شده و در ازارهها نيز از پوشش سنگي استفاده شده است. در ضلع جنوبي صحن، ايوان اصلي و در پشت طرفين آن، گنبدخانه و شبستانهاي ستوندار قرار گرفته است. تالار تدريس و آرامگاه حجت الاسلام شفتي، از ديگر آثار در خور توجه مسجد است. آرامگاه، متشکل از گنبدخانه و رواقي است که با تزيينات متنوع کاشي کاري، گچ بري، آيينهکاري و نقاشي به همراه کتيبههاي متعدد مزين شده است. تالار تدريس نيز داراي ستونهاي چوبي، درها و پنجرههاي ارسي زيباست. اين مسجد، از کارهاي برجسته معماري دوره قاجاريه است که از نظر ويژگي هاي معماري و تزييني ـ خاصه کاشي کاري و کتيبههاي فراوان ـ در خور توجه و مطالعه است. اين ن مسجد، از کارهاي برجسته معماري دوره قاجاريه است که از نظر ويژگي هاي معماري و تزييني ـ خاصه کاشي کاري و کتيبههاي فراوان ـ در خور توجه و مطالعه است. اين بنا به شماره 387 به ثبت تاريخي رسيده است.