نقش زن در اجتماع از نظر امام خميني (ره)
حضرت امام به مقتضاي شناخت همه جانبه و عميقي که از آموزه هاي ديني دارند ، رسالت خود و انقلاب اسلامي را دستيابي زنان به مقام والاي انساني مي دانند ، به گونه اي که بتواند در سرنوشت خود دخالت کند :
ما مي خواهيم زن به مقام والاي انسانيت برسد . زن بايد در سرنوشت خودش دخالت داشته باشد . (1)
اگر قرآن کريم سرنوشت جوامع را به دست خود آنان مي داند و پيشرفت و تحولات نيک آن را در سايه تلاشهاي آحاد جامعه معرفي مي کند (2) و انحطاط اخلاق و فرهنگ و زوال نعمتها و شکست تمدنها را نيز ناشي از عملکرد خود مردم مي شمارد (3) اين «مردم» اختصاص به گروهي خاص ندارد . جلوه اي از اين اصل قرآني همان است که در سخنان امام بارها بر آن تأکيد شده است ؛ از جلمه اينکه :
اسلام زن را مثل مرد در همه ي شؤون ، همان طوري که مرد در همه ي شؤون دخالت دارد ، دخالت مي دهد . (4) .
حضرت امام چنان که اشاره شد ، دخالت در سرنوشت خود و شؤون اجتماعي را نه تنها حق بانوان بلکه تکليف شرعي و به عنوان عمل به وظيفه ي ديني و اجابت دعوت الهي مي شمارند و اين ، آن الگويي است که ما را در شناخت بيشتر دين ياري مي دهد و يک عامل اساسي در برتري اسلام در تکريم شخصيت زنان و حمايت از حقوق اجتماعي و سياسي آنان و تأکيد بر مشارکت و حضور آنان در عرصه هاي مختلف اجتماعي در مقايسه با ديگر مکاتب و نظامها است .
اين بانوان را کي بسيج کرده که در همه شؤون کشور دخالت مي کنند و دخالت بجايي هم مي کنند ؟ اينها را کي ، اينها را خدا دعوت کرده است . اينها لبيک براي خدا دارند مي گويند . (5)
پيامبر اکرم (ص) دعوت خويش را از روز نخست متوجه همه ي اقشار اجتماعي مي دانست . دومين فردي که به او ايمان آورد يک زن بود که تا آخر نيز به پاي ايمان خويش ايستاد و آن همه فداکاري کرد و نام خويش را به عنوان يکي از چهار زن برگزيده جهان توحيد ثبت نمود . زنان در همه ي صحنه ها حضور داشتند ، حضوري مسؤولانه و از سر اداري وظيفه ي ديني و رسالت ايماني خود . حضوري که در پاسخ به نداي پيامبر (ص) بود . در نخستين بيعتي که با پيامبر (ص) پيش از هجرت در عقبه ، از جانب چند نفر از مردم يثرب که هنوز نام «مدينه» را نيز به خود نگرفته بود ، صورت گرفت ، از زني به نام هفراء دختر عبيد بن ثعلبه نام برده شده است و در اهميت حضور وي همان بس که برخي علت نامگذاري آن بيعت به « بيعة النساء » را همين مي دانند . در بيعت دوم در سال بعد نيز حداقل دو زن حضور داشتند . در بيعت عمومي مردم مکه هنگام فتح آن نيز همه شرکت جستند . قرآن کريم نيز به مسأله ي استقبال زنان از بيعت پرداخته و پيامبر (ص) را موظف به پذيرش آن کرده است . (6) در جريان هجرت نيز که يک امر حياتي براي مسلمانان بود ، چه در هجرت مخفيانه به حبشه که از جمع حدود يکصد نفر مهاجران ، نزديک 20 نفر زن شرکت داشت ، و چه در هجرت به مدينه ، پيش از هجرت پيامبر (ص) و پس از آن که مسلمانان اموال خويش را در مکه نهاده و به دنبال پيامبر (ص) روانه مدينه مي شدند و حدود 500 کيلومتر راه را با دشواري بسيار طي مي کردند .
حضرت امام در باب ضرورت مشارکت بانوان در آنچه که به سرنوشت جامعه اسلامي مربوط مي شود ، در حوزه هاي مختلف اجتماعي ، بيانات بسياري دارند که پرداختن به همه ي نکات و آموزه هاي آن از مجال بحث بيرون است . آنچه در اين مختصر بازگو مي شود تنها اشاراتي بس کوتاه ، آن هم به بخشي از محورها و عناوين است ، افزون بر آنچه در ساير بخشهاي مقاله آمده است