امامزاده یحیی ، ورامین
بنای امامزاده یحیی در
جنوب شرقی شهرستان ورامین و در محله ای معروف به کهنه گاهقرار دارد. تاریخ بنای امامزاده یحیی ، ماه محرم سال 707 هـ . ق است. سبک معماری مقبره شباهت زیادی به مسجد جامع و برج علاءالدین دارد. ورودی بنا در جهت شمال ، دارای حیاط وسیعی است که از آن به عنوان گورستان استفاده شده است.
سیاحان بازدید کننده از امامزاده یحیی همگی از کاشی های شفاف و زیبای آن در سفرنامه های خود تعریف و تمجید کرده اند، ولی متأسفانه اثری از آن کاشی ها بر جای نمانده است.
بنای امامزاده یحیی یکی از چند اثر تاریخی دوره مغول است که هنوز در ورامین بر جای مانده و با گنبد زیبای آجری در محوطه گورستان محصور است.
اهمیت تاریخی این امامزاده مرهون تزئینات، گچبری و کتیبه برجسته آن می باشد که به خط ثلث نوشته شده است. ساختمان بقعه برخلاف نمای بیرونی آن تزئینات عالی گچبری دارد و تاریخ محرم سال 707 هـ . ق بر کتیبه آن نقش بسته و نام «ابومحمد الحسن بن المرتضی بن حسین محمد بن الحسن بن ابی زید» بر آن حک است.
بنای مقبره دارای گنبد بزرگ آجری است که در بدنه آن هشت دریچه مشبک تعبیه شده و تهویه هوا و تأمین نور داخل صحن را به عهده دارد.
این بقعه ، محراب کاشیکاری بسیار نفیسی به تاریخ 663 هـ . ق اثر «علی بن محمد ابی طاهر» را در خود جای داده بود که اکنون در موزه «متروپولیتن» نیویورک نگهداری می شود.
روی مزار، سنگ قبری به شکل محراب با تاریخ 750 هـ . ق وجود داشت که اکنون در موزه آرمیتاژ روسیه جای دارد. روی این سنگ امضای دو نفر از افراد خاندان کاشی ساز معروف کاشان به عنوان سازنده دیده می شود. داخل صحن شجره نامه ای موجود است که نسب امامزاده را به امام حسن (ع) می رساند.