نمایش نتایج: از شماره 1 تا 5 , از مجموع 5

موضوع: راويان حديث شيعي - حبة بن جوين عرني

  1. Top | #1

    عنوان کاربر
    مديرکل سايت
    تاریخ عضویت
    August 2009
    شماره عضویت
    13
    نوشته
    102,219
    صلوات
    31803
    دلنوشته
    76
    صلی الله علیک یا مولاتنا یا زینب کبری علیها السلام
    تشکر
    78,449
    مورد تشکر
    204,181 در 63,569
    وبلاگ
    208
    دریافت
    9
    آپلود
    102

    جديد راويان حديث شيعي - حبة بن جوين عرني



    حبه بن جوین عرنی


    امیرمؤمنان(علیه السلام) پیش و پس از نیل به خلافت ظاهری، اصحاب و دوستان زیادی داشت که البته درجه یمان، اخلاص و بینش آنان درباره جایگاه بلند و بی‌بدیل آن حضرت، متفاوت و گوناگون است. گروه اندکی از یاران آن حضرت مانند سلمان، مقداد، ابوذر، عمار، مالک اشتر، خلافت بلافصل و امامت و رهبری معصومانه و خطاناپذیر او را باور داشتند. یکی از یاران امام علی (علیه السلام) که در این گروه قرار داشت، حبَّة بن جُوَین عُرنی است. او چهره‌ی گمنام است و کتاب‌هایی که در شرح زندگی اصحاب ائمه: نگارش یافته‌اند، کمتر نامی از او برده می‌شود.
    نیاکان و تبار حبِّه فرزند جوین از سرزمین یمن‌اند و بدین سبب، به او «یمنی» و چون در کوفه زندگی می‌کرد، «کوفی» و از آنجا که منسوب به طیفه عُرَینه است، بدو «عُرَنی» گفته می‌شود و کنیه‌اش ابوقدامه است.[1] از عصر تولد و حیات فرهنگی و اجتماعی و سیاسی او اطلاعاتی بسیار اندک در دست است؛ ولی آنچه مُسَلّم است، او از تابعین به شمار می‌رود که پیامبر اکرم9 را درک نکرده بود.
    حبه بنا بر صراحت تمام دانشوران رجال، یکی از اصحاب امیرالمؤمنین بود و بعد از به شهادت رسیدن آن حضرت از یاران امام حسن مجتبی7 به شمار می‌رفت.[2]

    منزلت والا


    تمام دانشوران شیعی تصویر زیبیی از علوّ مقام و جایگاه بلند او ارائه داده و به ارزش‌های معنوی او اشاره کرده و آن را پاس داشته‌اند.
    حبة بن جوین شخصیتی بود که پیوند ناگسستنی و ژرف و محکمی با ولیت اهل بیت داشت و در تمام نبردهای حضرت امیرمؤمنان، با دشمنان حق و عدالت و آزادی از معاویه گرفته تا طلحه و زبیر و مقدس‌نمیان نادانی چون خوارج، حضور داشت.
    او جهاد و مقاومت و شجاعت را با معرفت عمیق و بصیرت و بینش ژرف درآمیخته بود. ضمن ینکه سربازی شجاع بری پیشوی شیعه بود. نیز حبه محدثی والامقام و موجه نیز به شمار می‌رفت.[3]
    همسو با عالمان شیعی، طیف گسترده‌ی از دانشمندان غیر شیعی نیز به تکریم و پاسداشت او پرداخته و از حبّه به عنوان یاور امام علی (علیه السلام) که در تمام جنگ‌های آن حضرت حضور داشت، یاد کرده و گفته‌اند که او انسانی، با صداقت، راستگو، و در نقل اخبار، محدثی معتبر و قابل اعتماد است.[4]
    ولی سوگمندانه برخی از ینان حرمت قلم و انصاف در نگارش را پاس نداشته، به ین چهره معروف شیعی ناجوانمردانه اتهام زدند که او از جمله یاران علی بن ابی‌طالب است که درباره منقبت‌های مولیش باورهای غلوآمیز و اندیشه‌های افراطی و تندروانه داشته است.[5]
    اما علت ین رویکرد چیست؟ شید بدین دلیل است که حبّه، علی (علیه السلام) را می‌شناخت، او را امام معصوم و وصی پیامبر اعظم9 می‌دانست و اخبار بسیار والیی از فضایل و مناقب آن حضرت بازگو کرده است.



    امضاء





    *******************************

    سکوت
    خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
    کسی که
    سکوت می کند روزی حرفهایش را
    سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت

    *******************************
    و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
    که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...

    *******************************




  2. تشكر


  3.  

  4. Top | #2

    عنوان کاربر
    مديرکل سايت
    تاریخ عضویت
    August 2009
    شماره عضویت
    13
    نوشته
    102,219
    صلوات
    31803
    دلنوشته
    76
    صلی الله علیک یا مولاتنا یا زینب کبری علیها السلام
    تشکر
    78,449
    مورد تشکر
    204,181 در 63,569
    وبلاگ
    208
    دریافت
    9
    آپلود
    102

    جديد پاسخ : راويان حديث شيعي - حبة بن جوين عرني







    جلوه‌های کمال


    1. محدث بودن


    ین صحابی ولیت‌مدار، افزون بر آنکه مجاهدی فی سبیل الله بود و در جبهه نبرد حق بر ضد باطل، از خود رشادت‌ها بروز می‌داد، بعد از شهادت مولی و سرور خویش امیرمؤمنان ـ که درود خدا بر او باد ـ با سلاح بیان و قلم به بازگو کردن اخبار پرداخت، چه خبرهایی که مستقیم از پیشوی خود آموخته و شنیده بود و چه اخباری که با واسطه فراگرفته بود و از ین منظر است که او را در شمار محدثان صدر اسلام نام برده‌اند.
    حبة بن جوین افزون بر امام علی (علیه السلام)، از بزرگانی همچون حذیفة بن یمان و عبدالله بن مسعود نیز رویت می‌کند و کسانی که از حبه رویت اخذ و و نقل کرده‌اند، عبارت‌اند: از سلمة بن کهایل، حکم بن عتیبه، مسلم اعور، اجی المقدام.[6]

    2. توجه به ذکر و نماز


    سلمة بن کهایل از پدرش چنین بازگو می‌کند: من هر زمان که حبة بن جوین را می‌دیدم، به یکی از ین سه امر مشغول بود: یا ذکر خدا بر لب داشت، به ویژه ذکر: سبحان الله و الحمدلله ولا اله الا الله و الله اکبر، یا در حال خواندن نماز بود و یا به بازگویی اخبار می‌پرداخت.[7]

    امام علی (علیه السلام) در یینه اخبار

    از ین صحابی گران‌قدر رویات زیادی در بیان فضایلت‌های امیرمؤمنان در کتاب‌های دانشمندان شیعی و سنی به یادگار مانده است که به بازگو کردن آنها می‌پردازیم.

    حضرت علی و راهب مسیحی


    حبّه می‌گوید: هنگامی که حضرت علی (علیه السلام) وارد سرزمین «رقّه»[8] در عراق شد، در نقطه‌ی به نام بلیخ بر کناره رودخانه فرات، فرود آمد. در ین موقعیت راهبی از صومعه و عبادتگاه خود پیین و نزد امام علی (علیه السلام) آمد. به حضرتش گفت: نزد ما کتابی است که از نیاکان خود به میراث برده‌یم و آن را اصحاب و حواریون حضرت عیسی7 نوشته‌اند. من آن را بر تو عرضه دارم؟
    امام فرمود: بله. راهب شروع کرد به خواندن کتاب:
    به نام خداوند بخشنده مهربان؛ خدیی که مقدّر فرموده آنچه را مقدر کرده و مکتوب داشته آنچه را که باید نوشته شود. که: من در میان مردمی که بهره‌ی از خواندن و نوشتن ندارند، پیامبری را بر خواهم انگیخت که به آنان کتاب و حکمت را آموزش دهد و آنان را به راه حق راهنمیی کند، بد خلق و سخت‌گیر نیست، در میان کوچه و بازار راه می‌رود، او اهل عفو و گذشت و احسان است، امت و پیروان او خداوند تبارک و تعالی را در همه حال حمد و ثنا می‌گویند و زبان آنان به گفتن: الله اکبر، لا اله الا الله و سبحان الله رسا و بلند است، خداوند آن پیامبر را بر دشمنانش پیروز می‌کند. هنگامی که از دنیا می‌رود، امت او دچار اختلاف می‌شوند و ین پراکندگی استمرار دارد تا هنگامی که دگر بار وحدت و اتحاد (آغاز حکومت حضرت علی (علیه السلام)) می‌رسند؛ ولی بار دیگر اختلاف رخ می‌دهد. مردی از امّت او به کناره فرات می‌ید، امر به معروف و نهای از منکر می‌کند و به حق قضاوت و حکومت می‌کند، دنیا و زرق و برق آن نزد او از خاکستر در روز طوفان، بی‌ارزش‌تر، و مرگ و شهادت نزد از آب شیرین نزد تشنه، گواراتر است، خیرخواه مردم است، از سرزنش ملامت‌کنندگان هراسی ندارد. پس کسی که آن پیامبر را درک کند و به او یمام آورد، پاداش آن یمان، خشنودی من و بهشت خواهد بود. و کسی که آن عبد صالح و بنده شیسته خدا را درک کند (علی (علیه السلام))، لازم است که او را یاری کند؛ چه کشته شدن هنگام یاری او، پاداش «شهادت» دارد.
    سپس راهب به امام عرض کرد: برابر ین کتاب، من از تو جدا نخواهم شد، مگر آنچه به تو برسد ـ شهادت ـ به من برسد. حضرت وقتی که سخنان راهب را شنید، گریست و فرمود: سپاس خدا را که من نزد او فراموش شده نیستم و در کتاب‌های نیکان و خوبان مرا یاد فرموده. ینجا بود که راهب اسلام را اختیار کرد و در شمار یاران حضرت قرار گرفت و در جنگ صفین به درجه شهادت نیل شد. چون مردم به جستجوی شهدی خود پرداختند، حضرت فرمود: آن راهب مسلمان را جستجو کنید. چون او را یافتند، حضرت بر بدن او نماز خواند و سپس او را به خاک سپردند. آن گاه امام افزود: «هذا منّا اهل البیت؛ ین از ما اهل بیت است». سپس برایش استغفار و طلب غفران و بخشش کرد.[9]




    امضاء





    *******************************

    سکوت
    خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
    کسی که
    سکوت می کند روزی حرفهایش را
    سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت

    *******************************
    و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
    که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...

    *******************************




  5. تشكر


  6. Top | #3

    عنوان کاربر
    مديرکل سايت
    تاریخ عضویت
    August 2009
    شماره عضویت
    13
    نوشته
    102,219
    صلوات
    31803
    دلنوشته
    76
    صلی الله علیک یا مولاتنا یا زینب کبری علیها السلام
    تشکر
    78,449
    مورد تشکر
    204,181 در 63,569
    وبلاگ
    208
    دریافت
    9
    آپلود
    102

    جديد پاسخ : راويان حديث شيعي - حبة بن جوين عرني




    حبّ حضرت علی (علیه السلام)

    باز می‌گوید: حضرت امیرمؤمنان7 فرمود: هر کس که مرا دوست بدارد، با من خواهد بود، سپس افزود: اگر تمام روزها را روزه بداری و شب‌ها را تا سحر با نماز و عبادت سپری کنی، آن گاه بین صفا و مروه و یا بین رکن خانه خدا و مقام ابرهایم ـ که از مقدس‌ترین مکان‌های جهان است ـ کشته شوی، خداوند تو را در قیامت مبعوث نخواهد کرد، مگر با آن کس که او را دوست داری. اگر او خوب و پاک باشد، جایگاهت بهشت و اگر خبیث و بد باشد، جایگاهت جهنم خواهد بود.[10]

    نهایت ایثار


    باز همین حبه است که ین قطعه تاریخی و مشعشع را از جلوه‌های عدالت و ایثار حضرت علی (علیه السلام) را باز می‌کند:
    بعد از پایان یافتن جنگ جمل و فتح شهر بصره، امام علی (علیه السلام) در تقسیم بیت المال بصره بدین طریق رفتار کرد که آن را پانصد درهم، پانصد درهم، در میان مجاهدان و رزمندگان سپاه خویش تقسیم کرد و سهم خود آن حضرت نیز مانند دیگر مجاهدان یعنی پانصد درهم بود.
    در ین میان، شخصی به حضور آن بزرگوار آمد که در جنگ با اصحاب جمل، حضور نداشت. به امام عرض کرد: ی امیرالمؤمنین! گر چه جسم و بدنم در جبهه جنگ غیب بود، ولی جانم با تو بود. دوست داشتم که تو را یاری کنم، ولی به سبب موانعی نتوانستم در جبهه حضور یابم. به من از بیت المال و ین اموال سهمی عطا کن. حضرت علی (علیه السلام) پیشوی ایثارگران، سهم خویش را به او بخشید و خود از آن همه اموال و غنیم بهره‌ی نبرد.[11]

    منزلت عمار


    می‌گوید: من با اتفاق و همراه ابومسعود، به مدائن نزد حذیفه بن یمان رفتیم و به او گفتیم: به دلیل بروز اختلاف و درگیری در دنیی اسلام، موقعیت بسیار خطیر و حساس است. در ین جنگ به کدام سمت برویم و کدام جبهه را یاری کنیم؟
    حذیفه در پاسخ گفت: بر شماست که با آن سپاه و گروهای باشید که پسر سمیه ـ عمار ـ در آن حضور دارد؛ چون من از سرورم رسول خدا9 شنیدم که می‌فرمود: عمار را گروه متجاوز و ستمگر ـ معاویه و لشکر گمراه او ـ می‌کشند و آخرین روزی او از دنیا، مقداری شیر است.[12]




    امضاء





    *******************************

    سکوت
    خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
    کسی که
    سکوت می کند روزی حرفهایش را
    سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت

    *******************************
    و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
    که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...

    *******************************




  7. تشكر


  8. Top | #4

    عنوان کاربر
    مديرکل سايت
    تاریخ عضویت
    August 2009
    شماره عضویت
    13
    نوشته
    102,219
    صلوات
    31803
    دلنوشته
    76
    صلی الله علیک یا مولاتنا یا زینب کبری علیها السلام
    تشکر
    78,449
    مورد تشکر
    204,181 در 63,569
    وبلاگ
    208
    دریافت
    9
    آپلود
    102

    جديد پاسخ : راويان حديث شيعي - حبة بن جوين عرني





    نشان مؤمن و منافق


    باز از حضرت علی (علیه السلام) نقل می‌کند که فرمود: پروردگار جهان از هر مؤمن راستین عهد و پیمان گرفته بر دوست داشتن من، و از منافقان نیز پیمان گرفته بر بغض و کینه ورزیدن بر من. اگر من بر روی مؤمن شمشیر کشم، دوستی مرا رها نخواهد کرد و اگر تمام دنیا را در کاسه‌ی بر سر و روی منافق بریزم و به او ببخشم، مرا دوست نخواهد داشت.[13]
    علی در وادی السلام


    همو گوید: من به همراه حضرت امیرمؤمنان7 به وادی السلام رفتیم. امام در گوشه‌ی یستاد؛ گویی دارد با جمعی سخن می‌گوید. یستادن آن بزرگوار بسیار به درازا کشید؛ به گونه‌ی که من به شدت خسته شدم. یستاده بودم، نشستم، باز بلند شدم. همین گونه حضرت یستاده بود. من جلو رفتم و عرض کردم: من بر جان شما می‌ترسم از ین یستادن طولانی، لختی استراحت فرما. من عبی خویش را پهن کردم تا حضرت بر آن بنشیند. آن گاه فرمود: ین یستادن من نبود، مگر بری سخن گفتن با مؤمنان و یا انس و الفت گرفتن با آنان.[14]


    حزب الله و حزب شیطان


    حبة بن جوین می‌گوید: امیرمؤمنان7 فرمود: ما اهل بیت برگزیدگان خدا هستیم. پیشینیان ما، پیامبران‌اند، حزب ما حزب الله است و گروه متجاوز و ستم پیشه ـ معاویه و دار و دسته‌اش ـ حزب شیطان‌اند.[15]




    امضاء





    *******************************

    سکوت
    خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
    کسی که
    سکوت می کند روزی حرفهایش را
    سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت

    *******************************
    و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
    که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...

    *******************************




  9. تشكر


  10. Top | #5

    عنوان کاربر
    مديرکل سايت
    تاریخ عضویت
    August 2009
    شماره عضویت
    13
    نوشته
    102,219
    صلوات
    31803
    دلنوشته
    76
    صلی الله علیک یا مولاتنا یا زینب کبری علیها السلام
    تشکر
    78,449
    مورد تشکر
    204,181 در 63,569
    وبلاگ
    208
    دریافت
    9
    آپلود
    102

    جديد پاسخ : راويان حديث شيعي - حبة بن جوين عرني





    موعظه علی (علیه السلام)


    سید بن طاووس با واسطه از حبّة بن جوین نقل می‌کند که او گفت: شبی من به اتفاق نوف بکائی، از اصحاب ویژه امام علی (علیه السلام)، در دارالاماره ـ مرکز خلافت امیرالمؤمین7 در کوفه ـ خوبایده بودیم. متوجه شدیم که حضرت در اواخر شب از جی خود برخاسته و دست به دیوار نهاده و همانند انسان‌های متحیر و شیدا، مشغول تلاوت ین یه قرآن است:

    اِنّ فی خلق السموات و الارض ( تا آخر یات، آن حضرت با لحنی دل‌انگیز و عارفانه ین یات را زمزمه می‌کرد. به نزدیک من رسید، فرمود، ی حبه! خوابی یا بیدار؟

    گفتم: بیدارم. به حضرت عرض کردم: با ین همه عبادت و پرستش و بندگی خدا، ین حالات بر شما غالب است و ین گونه به فکر قیامت و جهان آخرت هستید. پس ما چه کنیم؟ حضرت چشمان مبارک را فرو افکند و گویی غم و غصه تمام وجودش را گرفت. شروع به گریه کردن کرد و اشک‌هایش بر محاسن مبارک جاری شد. آن گاه افزود: بری خدی متعال بعد از مردن، موقف‌هایی است که ما انسان‌ها باید نزد پروردگار خود بیستیم و پاسخگوی اعمال و کردارهای خود باشیم؛ خدیی که هایچ یک از رفتارهای ما بر او پنهان نیست. ی حبة! بدان که خداوند تبارک و تعالی به تو و من نزدیک‌تر از رگ گردن به انسان است. ی حبة! ما همه در محضر خدا هستیم، چیزی از نیات و اعمال ما بر خدا محجوب و پنهان نیست.[16]


    رحلت


    حبة بن جوین پس از سال‌ها مجاهدت در سال 76 چشم از جهان فروبست. زندگی ین صحابی بعد از امام حسن7 در هاله ابهام قرار دارد.


    پی‌نوشت‌ها


    [1] . رجال الطوسی، ص38؛ رجال ابن داود، ص98؛ رجال برقی، ص6؛ رجال العلامه الحلی، ص194؛ نقد الرجال، ص396؛ تقریب التهذیب، ج1، ص141؛ تاریخ طبری، ج3، ص38؛ اسد الغابه، ج1، ص467؛ تاریخ بغداد، ج8، ص274؛ تاج العروس، ج9، ص277؛ تاریخ نسب معدوالیمن الکبیر الکلبی، ج1، ص346.
    [2] . رجال الطوسی، ص38و67.
    [3] . مستدرک الوسائل، ج3، ص789؛ الوجیزه، ص182؛ مجمع الرجال، ج2، ص77؛ اتقان المقال، ص175؛ منتهای المقال،ج2، ص322؛ تنقیح المقال، ج1، ص250.
    [4] . شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج3، 205؛ طبقات ابن سعد، ج6، ص450؛ تهذیب التهذیب، ج1، ص467. برخی از اهل سنت در وصف حبّه گفته‌اند: «کان مِن غلاة الشیعه او کان غالیاً فی التشیع».
    [5] . میزان الاعتدال، ج1، ص450.
    [6] . الجرح و التعدیل، ج3، ص253؛ میزان الاعتدال، ج1، ص450؛ تهذیب التهذیب، ج2، ص176.
    [7] . تهذیب التهذیب، ج2، ص176.
    [8] . شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، چاپ اسماعیلیان، قم، ج3، ص205،.
    [9] . همان، ج4، ص105.
    [10] . همان، ج1، ص250.
    [11] . تاریخ بغداد، ج8، ص274.
    [12] . شرح ابن ابی الحدید، ج4، ص83؛ الغارات للثقفی، ص413.
    [13] . الکافی، ج3، ص243.
    [14] . رجال الطوسی، ص38؛ تنقیح المقال، ج1، ص250.
    [15] . فلاح السائل، ص241.
    [16] . النجوم الزاهره فی تاریخ مصر و القاهره، ج1، ص195.

    پدیدآورنده: ابوالحسن ربانی سبزواری




    امضاء





    *******************************

    سکوت
    خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
    کسی که
    سکوت می کند روزی حرفهایش را
    سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت

    *******************************
    و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
    که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...

    *******************************




  11. تشكر


اطلاعات موضوع

کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند

در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)

کلمات کلیدی این موضوع

مجوز های ارسال و ویرایش

  • شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
  • شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
  • شما نمیتوانید فایل پیوست کنید.
  • شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
  •  
© تمامی حقوق از جمله طراحی قالب برای سایت آیه های انتظار محفوظ می باشد © طراحی و ویرایش Masoomi