۩๑۩ ويژه نامه اربعين حسيني (يک عمر بود هجر تو ٬ يک اربعين نبود) ۩๑۩

[parsa]

امر به معروف و نهي از منکر

هدف ديگر حضرت امر به معروف و نهي از منکر بود. همانگونه که امام حسين عليه السلام به برادرش محمدبن حنفيه نوشت: إنّما خرجتُ لطلب الاصلاح في أمت جدي، أريد أن آمر بالمعروف و انهي عنه المنکر. (4) همانا من قيام کردم تا امر به معروف و نهي از منکر بکنم.

و نيز در زيارتي که براي امام حسين(عليه السلام) وارد شده آمده است: أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ أَقَمْتَ‏ الصَّلَاةَ وَ آتَيْتَ الزَّكَاةَ وَ أَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَيْتَ عَنِ الْمُنْكَر (5) شهادت مي دهم که شما امر به معروف و نهي از منکر کرديد.

امام خميني(ره) در اين زمينه مي فرمايد: سيدالشهدا - سلام اللَّه عليه- از همان روز اول كه قيام كردند براى اين امر، انگيزه‏شان اقامه عدل بود.

فرمودند كه، مى‏بينيد كه معروف، عمل بهش نمى‏شود و منكر، بهش عمل مى‏شود. انگيزه اين است كه معروف را اقامه كند و منكر را از بين ببرد، انحرافات همه از منكرات است، جز خط مستقيم توحيد هرچه هست منكرات است، اينها بايد از بين برود و ما كه تابع حضرت سيدالشهدا هستيم بايد ببينيم كه ايشان چه وضعى در زندگى داشت، قيامش، انگيزه‏اش نهى از منكر بود كه هر منكرى بايد از بين برود. (6)

اثر اين هدف در جامعه مسلمين بپا خواستن بسياري از مؤمنان براي انجام اين فريضه مهم بود.

در همه اين اهداف يک اثري مشترک هست. اين اثر بسيار مهم در زيارت اربعين آمده است:

وَ مَنَحَ النُّصْحَ وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِيكَ لِيَسْتَنْقِذَ عِبَادَكَ مِنَ الْجَهَالَةِ وَ حَيْرَةِ الضَّلَالَة.(7)
براي نجات بندگان خدا از ناداني بذل جان کرد. تا آنان را از سرگرداني در مسيرهاي گمراه کننده نجات دهد.

اين مهمترين اثر قيام آقا ابا عبدالله الحسين است؛ اينکه مي بينيم بعد واقعه کربلا مسلمانان از خواب غفلت بيدار شدند؛ ديدند که عزيزترين بنده خدا فرزند رسول خدا خامس آل عبا حسين بن علي بن ابي طالب نور ديده فاطمه زهرا براي زنده کردن ارزشهاي متعالي اسلام جان خود را در دست گرفته تا در راه خدا نصار کند.

هفتاد و دو نفر بلافاصله به او پيوستند؛ الذين بذلوا مهجهم دون الحسين عليه السلام (8) آنان پا جا پاي حضرت گذاشتند و جان خود را فداي دين کردند. بعد از آن گروه گروه جان خود را براي خدا در کف دست گذاشتند.

تاريخ شاهد اين مدعي است و در انقلاب بزرگ ايران اسلامي نيز به چشم خود ديديم که چگونه پدران و مادران ما براي زنده کردن اهداف امام حسين عليه السلام با ذکر کربلاي حسيني همه هستي خود را به پاي اسلام ريختند.

آنچه در دفاع مقدس هشت ساله در خط مقدم و پشت خط مقدم نمايان بود ياد شهيد کربلا و ياران وفادارش و فرزندان گرامش بود. و همين به نيروهاي بسيجي نيرو مي داد تا با تواني مضاعف به نبرد با متجاوزان به سنبل اسلام ناب در جهان امروز بپردازند.

ايران اسلامي و مردم متدين آن هرچه دارند از قيام حسين بن علي عليه السلام است. اگر عزتي و آبرويي براي انقلاب هست اگر دشمن از اين نظام هراسناک است اگر اميد مستضعفان دنيا به ايران اسلامي دوخته شده است همه و همه بخاطر الگو گرفتن مردم مسلمان ايران از امام سومشان حضرت سيدالشهداءست.

.

[parsa]

و پايان سخن کلامي از امام راحل:

اسلام را تا حالايى كه شما مى‏بينيد، اينجا ما نشسته ايم، سيدالشهدا زنده نگه داشته است سيدالشهدا- سلام اللَّه عليه- تمام چيز خودشان را، همه جوانان خودش را، همه مال و مَنال، هرچه بود، هرچه داشت- مال و مَنال كه نداشت- هرچه داشت، جوان داشت، اصحاب داشت، در راه خدا داد و براى تقويت اسلام و مخالفت با ظلم قيام كرد.

[در] مخالف با امپراتورى آن روز، كه از امپراتوريهاى اينجا زيادتر بود، قيام كرد در مقابل او با يك عده قليل. و با اين عده قليل در عين حالى كه شهيد شد، غلبه كرد. غلبه كرد بر اين دستگاه ظلم و شكست داد آنها را.

ما كه دنباله او هستيم و مجالس عزا از آن وقت، به امر حضرت صادق سلام اللَّه عليه- و به سفارش ائمه هدى‏- عليهم السلام- ما بپا مى‏كنيم اين مجالس عزا را، ما همان مسئله را داريم مى‏گوييم؛ مقابل ظلم است، مقابل ظلم ستمكاران. (9)


سيد روح الله علوي
بخش سيره و عترت تبيان


--------------------------------------------

پي نوشت ها:

1. الإحتجاج على أهل اللجاج‏، احمد بن على طبرسى‏،ج 2، ص300
2. زندگانى حضرت امام حسين عليه السلام‏، محمد جواد نجفى‏، ص 15، ناشر: اسلاميه‏
3. لهوف، سيدبن طاووس، ص 10
4. بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار،علامه مجلسى‏، ج‏44، ص 329 ناشر: اسلاميه‏
5. الكافي‏، شيخ كلينى‏، ج4، ص 574 ،ناشر: اسلاميه‏
6. صحيفه نور،ج‏21،ص : 1
7. تهذيب‏الأحكام،شيخ طوسى، ج6،ص 113، دارالكتب الإسلاميه تهران، 1365 هجرى شمسى
8. زيارت عاشورا
9.صحيفه نور، ج‏10، ص: 314

.

[نازنین رقیه* خادمه گل نرگس*]

عزاداری اربعین

هر سال، روزی مثل امروز، یعنی اربعین حسینی که همه برای امام حسین علیه السلام و یارانش عزاداری می کنن، توی خونه مهتاب کوچولو هم یه مراسم برپاست. هر سال اربعین که می شه، اهالی محل به خونه اونا می آن تا با هم زیارت اربعین رو بخونن و برای امام حسین علیه السلام عزاداری کنن. مهتاب کوچولو هم که به امام حسین علیه السلام خیلی علاقه داره، همیشه توی برگزاری این مراسم به پدرو مادرش کمک می کنه و مثلاً اون کتاب های زیارت اربعین رو بین مردم تقسیم می کنه. خدای بزرگ بچه های خوبی مثل مهتاب رو خیلی خیلی دوست داره. بچه های با ایمانی که برای امام هاشون عزاداری می کنن. من می دونم که شما بچه ها هم همین طور هستید.

[parsa]

حزن یعقوب یا مصیبت فرزند رسول؟

امام سجاد صلوات الله علیه بر مصیبت پدرش بیست سال گریست. هیچ وقت طعامی به محضر او نیاوردند مگر آن كه چشمهایش پر از اشك گردید.

روزی یكی از غلامانش گفت: یابن رسول الله (ص) آیا وقت تمام شدن غصه‏ات نرسید؟! «اما آن لحزنك ان ینقضی»؟!

امام فرمود: وای بر تو، یعقوب پیامبر دوازده پسر داشت، خداوند یكی را از پیش او برد، چشم هایش از كثرت گریه سفید و نابینا گردید، موی سرش سفید شد، پشتش خم گردید، با آن كه پسرش در دنیا زنده بود، اما من با دو چشمم دیدم كه پدرم و برادرم و عموهایم و هفده نفر از خانواده‏ام همه در كنار من به خون غلطیده بودند. چطور اندوه من تمام شود؟!

«و یحك انّ یعقوب النّبی (ع) كان له اِثنی عشر ابنا فغیّبَ اللّه واحداً منهم فابیضّت عیناه من كثرة بكائه علیه و شاَب رأسه من الحزن وَاْحدَوَْدَب ظَهرُه من الغمّ و كان ابنه حیّاً فی الدنیا و انا نظرت الی ابی و اخی و عمّی و سبعة عشر من اهل بیتی مقتولین حولی فكیف ینقضی حزنی»

-------------------------------
منبع:
سیر الائمه: ج 3 ص 195 تألیف سید محسن امین عاملی

.

[شكوه انتظار]

چهل روز گذشت.

از داغ مظلوم کربلا چهل روز گذشت.
از رقص خیمه‎ها در آتش،
چهل روز گذشت.

چهل روز
از گریستن آسمان و زمین و افلاکیان،
چهل روز
از سیاه‎پوشی زنان قبیله عشق،
چهل روز
از خاک و خرابه و آوار گذشته است. اما این انقلاب خون، حالا به بار نشسته است.
حنجره‎هایی که دیروز فریادگر مظلومیت بودند، رساترین فریاد شده‎اند.
«چهل روز گذشت.

حقیقت، عریان‎تر و زلال‎تر از همیشه، از افق خون سر برآورد.
کربلا به بلوغ خویش رسید و جوشش خون شهید،
خاشاک ستم را به بازی گرفت.
خونی که آن روز غریبانه‎ترین غروب،
در گمنام‎ترین زمین
، در عطشناک‎ترین لحظه بر خاک چکه کرد، در آوندهای زمین جاری شد و رگ‎های خاک را به جنبش و جوشش و رویش خواند.»
آری! اکنون زمان آن رسیده بود که فریادهای زخم خورده سوار بر بال باد، حقیقت را عریان‎تر از همیشه ترانه کند. وقتش رسیده بود که زینب علیهاالسلام، مشک بردارد و تاریخ را از حقیقت کربلا سیراب کند.
وقتش رسیده بود جریان کربلا،
بر زبان وارثان آن غروب تلخ،
وادی به وادی ریشه‎ها را به جوش و خروش و دیده‎ها را به سپیده دعوت کند.
«حال، اربعین است.
عشق با تمام قامت بر قله «گودال» ایستاده است!
دو دستی که در ساحل علقمه کاشته شد، بلند و استوار،
چونان نخل‎های بارور سر برآورد.»
و صداها در عرصه تاریخ به حرکت درآمده‎اند تا منادی حق و حقیقت باشند تا روزی که وارث حقیقی کربلا، علم به دست بگیرد.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

عطيه و زيارت مرقد امام حسين عليه‏السلام در اربعين

اربعين و زيارت امام حسين عليه‏السلام با نام دو تن عجين است. يکي از اين دو تن «عطية بن عوف کوفي» است که در نخستين اربعين سيدالشهداء، به کربلا رفت و مرقد پاک آن حضرت را زيارت نمود.

عطيه، اهل کوفه بود و در زمان خلافت اميرمؤمنان علي عليه‏السلام ديده به جهان گشود. از او نقل شده است: وقتي از مادر متولد شدم، پدرم مرا به کوفه نزد علي عليه‏السلام برد و عرض کرد: اين پسر به تازگي از مادر متولد شده، او را چه بنامم؟

امام فرموده بود: «هذا عَطيّة اللّه‏؛ اين هديه‏اي الهي است.»

به همين مناسبت، مرا عطيه ناميدند.

عطيه با «محمدبن اشعث» بر ضد «حجاج بن يوسف ثقفي» حاکم ظالم مدينه قيام کرد، ولي پس از شکست محمدبن اشعث، راهي فارس شد.

وي از مردان مورد اعتماد است که شيعه و سني از او روايت نقل کرده‏اند. عطيه هم‏چنين خطبه حضرت زهرا عليهاالسلام را در مورد غصب فدک از عبداللّه‏ بن حسن شنيده و آن را نقل کرده است.

جابربن عبداللّه‏ انصاري و زيارت اربعين

آن زمان که سر پاک امام حسين عليه‏السلام بر نيزه رفت و اهل بيت او به اسارت برده شدند، عشق حضور در کربلا و زيارت مرقد مطهر امام حسين عليه‏السلام براي عاشقانش، آرزويي دست نيافتني به نظر مي‏رسيد؛ زيرا دستگاه ستم اموي، چنان پرده سياه خود را برجهان اسلام گسترده بود که کسي باور نمي‏کرد بتوان اين پرده نفاق را دريد و خود را به زيارت سرور شهيدان عالم رساند.

اما آتش محبت حسين عليه‏السلام چنان در قلب‏هاي مؤمنان فروزان بود که هيچ گاه نتوانستند آن را خاموش کنند.

آري، همين محبت بود که انسان‏هاي دلباخته را به سوي کربلا کشاند و هنوز يک اربعين بيشتر از شهادت او نگذشته بود که عشق حسيني، پاي جابربن عبداللّه‏ انصاري را براي رفتن استوار ساخته، شوق ديدارو زيارت امام حسين عليه‏السلام او را حرکت داد.

جابر وقتي خود را به کنار فرات رسانيد، در آن غسل کرد تا پاک و مطهر شود، آن گاه به سوي قبر مطهر اباعبداللّه‏ الحسين عليه ‏السلام حرکت کرد.

او وقتي دست خود را روي قبر شريف حضرت نهاد، فريادي زد و از هوش رفت. بعد از آن که به هوش آمد، سه بار گفت:

يا حسين!

و سپس شروع به خواندن زيارت کرد.


منبع: عبداللطيف نظري، نشريه گلبرگ، شماره61

[عهد آسمانى]

آن دل که ورا غم نپذیرد عجب است

عاشق که از او جدا بمیرد عجب است

ما عبد حسینیم و چنین مولایی

گر دست غلام خود نگیرد عجب است.