▐☼ ▬♥▬☼ ▐ دعاي امام در طلب حاجت از خداى تعالي (دعاي سيزدهم صحيفه سجاديه) ▐☼ ▬♥▬☼
« فی طلب الحوائج الی الله تعالی »
« دعای امام سجاد (ع) در طلب حاجت از خداى تعالى »
اللَّهُمَّ يَا مُنْتَهَى مَطْلَبِ الْحَاجَاتِ
اى خداوند! اى آخرين مقصد نيازمندان
وَ يَا مَنْ عِنْدَهُ نَيْلُ الطَّلِبَاتِ
اى كه رسيدن به آرزوها بدست تو است
وَ يَا مَنْ لَا يَبِيعُ نِعَمَهُ بِالْأَثْمَانِ
اى كه نعمتهاى خود را به بها نمىفروشى
وَ يَا مَنْ لَا يُكَدِّرُ عَطَايَاهُ بِالِامْتِنَانِ
و زلال بخشش خود را به منت تيره نمىسازى
وَ يَا مَنْ يُسْتَغْنَى بِهِ وَ لَا يُسْتَغْنَى عَنْهُ
اى كه به تو بىنياز شوند و اما از تو بىنياز نشوند
وَ يَا مَنْ يُرْغَبُ إِلَيْهِ وَ لَا يُرْغَبُ عَنْهُ
اى كه روى دل سوى تو كنند و از تو روى بر نتابند
وَ يَا مَنْ لَا تُفْنِي خَزَائِنَهُ الْمَسَائِلُ
اى كه اجابت مسئول مردم گنجهاى تو را فانى نمىكند
وَ يَا مَنْ لَا تُبَدِّلُ حِكْمَتَهُ الْوَسَائِلُ
و هيچ وسيله حكمت تو را تغيير نمىدهد
وَ يَا مَنْ لَا تَنْقَطِعُ عَنْهُ حَوَائِجُ الْمُحْتَاجيِنَ
اى كه حاجت خواستن از تو قطع نشدنى و پيوسته است
وَ يَا مَنْ لَا يُعَنِّيهِ دُعَاءُ الدَّاعِينَ .
و دعاى خواهندگان تو را به ستوه نمىآورد
تَمَدَّحْتَ بِالْغَنَاءِ عَنْ خَلْقِكَ وَ أَنْتَ أَهْلُ الْغِنَى عَنْهُمْ
خود را به بىنيازى از خلق ستودى و بدان سزاوارى
وَ نَسَبْتَهُمْ إِلَى الْفَقْرِ وَ هُمْ أَهْلُ الْفَقْرِ إِلَيْكَ .
و خلق را به درويشى نسبت دادى و بدان سزاوارند كه محتاج تواند
فَمَنْ حَاوَلَ سَدَّ خَلَّتِهِ مِنْ عِنْدِكَ ، وَ رَامَ صَرْفَ الْفَقْرِ عَنْ نَفْسِهِ بِكَ فَقَدْ طَلَبَ حَاجَتَهُ فِي مَظَانِّهَا ، وَ أَتَى طَلِبَتَهُ مِنْ وَجْهِهَا .
هر كس صلاح كار خود از تو خواهد و رفع نياز از تو جويد، حاجت خود از محل شايسته خواسته و مطلوب خويش را از آنجا كه بايد بطلبد طلبيده است
وَ مَنْ تَوَجَّهَ بِحَاجَتِهِ إِلَى أَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ أَوْ جَعَلَهُ سَبَبَ نُجْحِهَا دُونَكَ فَقَدْ تَعَرَّضَ لِلْحِرْمَانِ ، وَ اسْتَحَقَّ مِنْ عِنْدِكَ فَوْتَ الْاِحْسَانِ .
و هر كس دست حاجت سوى يكى از آفريدگان دراز كند و او را سبب رستگارى خويش داند نه تو را، خود را در معرض نوميدى آورده و سزاوار حرمان از نعمت تو شده است.
اللَّهُمَّ وَ لِي إِلَيْكَ حَاجَةٌ قَدْ قَصَّرَ عَنْهَا جُهْدِي ، وَ تَقَطَّعَتْ دُونَهَا حِيَلِي ، وَ سَوَّلَتْ لِي نَفْسِي رَفْعَهَا إِلَى مَنْ يَرْفَعُ حَوَائِجَهُ إِلَيْكَ ، وَ لَا يَسْتَغْنِي فِي طَلِبَاتِهِ عَنْكَ ، وَ هِيَ زَلَّةٌ مِنْ زَلَلِ الْخَاطِئِينَ ، وَ عَثْرَةٌ مِنْ عَثَرَاتِ الْمُذْنِبِينَ .
خداوندا مرا حاجتى است بيش از تاب و توان من و از چارهانديشى در آن فروماندهام و نفس، مرا وسوسه مىكند تا حاجت خود را از كسى خواهم كه او خود حاجت از تو مىخواهد، خطاكاران چنين مىلغزاند و عاصيان بدينگونه از پاى در مىآيند
ثُمَّ انْتَبَهْتُ بِتَذْكِيرِكَ لِي مِنْ غَفْلَتِي ، وَ نَهَضْتُ بِتَوْفِيقِكَ مِنْ زَلَّتِي ، وَ رَجَعْتُ وَ نَكَصْتُ بِتَسْدِيدِكَ عَنْ عَثْرَتِي .
تازه به تنبيه تو از غفلت هشيار شدم و به توفيق تو از لغزش برخاستم و به دستگيرى تو پس از افتادن به حال اول بازگشتم
وَ قُلْتُ سُبْحَانَ رَبِّي كَيْفَ يَسْأَلُ مُحْتَاجٌ مُحْتَاجاً وَ أَنَّى يَرْغَبُ مُعْدِمٍ اِلَي مُعْدِمٍ
گفتم منزه است پروردگار من! چگونه محتاجى از محتاج ديگر سئوال كند و فقيرى به دريوزگى سوى فقير ديگر رود
فَقَصَدْتُكَ ، يَا إِلَهِي ، بِالرَّغْبَةِ ، وَ أَوْفَدْتُ عَلَيْكَ رَجَائِي بِالثِّقَةِ بِکَ .
پس اى پروردگار از روى رغبت قصد تو كردم و اميد خود را بر تو آوردم
وَ عَلِمْتُ أَنَّ كَثِيرَ مَا أَسْأَلُكَ يَسِيرٌ فِي وُجْدِكَ ، وَ أَنَّ خَطِيرَ مَا أَسْتَوْهِبُكَ حَقِيرٌ فِي وُسْعِكَ ، وَ أَنَّ كَرَمَكَ لَا يَضِيقُ عَنْ سُؤَالِ أَحَدٍ ، وَ أَنَّ يَدَكَ بِالْعَطَايَا أَعْلَى مِنْ كُلِّ يَدٍ .
و دانستم كه هر چه سئوال من بسيار باشد با غناى ملك تو اندك است و خواهش من هر چه بزرگ بود با وسعت رحمت تو ناچيز. گنجايش كرم تو بيش از سوال هر كس است و دست تو در عطايا از هر دست بالاتر
اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ احْمِلْنِي بِكَرَمِكَ عَلَى التَّفَضُّلِ ، وَ لَا تَحْمِلْنِي بِعَدْلِكَ عَلَى الِاسْتِحْقَاقِ ، فَمَا أَنَا بِأَوَّلِ
رَاغِبٍ رَغِبَ إِلَيْكَ فَأَعْطَيْتَهُ وَ هُوَ يَسْتَحِقُّ الْمَنْعَ ، وَ لَا بِأَوَّلِ سَائِلٍ سَأَلَكَ فَأَفْضَلْتَ عَلَيْهِ وَ هُوَ يَسْتَوْجِبُ الْحِرْمَانَ .
خدايا بر محمد و آل او درود فرست و به كرم خويش به مقتضاى تفضل با من رفتار كن نه به عدل و بر مقتضاى استحقاق من. من اول كس نيستم كه سزاوار راندن بودم و روى به تو آوردم و تو ببخش كردى
و اول سائلى نيستم كه از تو سئوال كردم و در خور نوميدى بودم و تو احسان فرمودى
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ كُنْ لِدُعَائِي مُجِيباً ، وَ مِنْ نِدَائِي قَرِيباً ، وَ لِتَضَرُّعِي رَاحِماً ، وَ لِصَوْتِي سَامِعاً .
خدايا بر محمد و خاندان او درود فرست و دعاى مرا اجابت كن و به نداى من نزديك باش و بر زارى من ببخشاى و فرياد مرا بشنو
وَ لَا تَقْطَعْ رَجَائِي عَنْكَ ، وَ لَا تَبُتَّ سَبَبِي مِنْكَ ، وَ لَا تُوَجِّهْنِي فِي حَاجَتِي هَذِهِ وَ غَيْرِهَا إِلَى سِوَاكَ
و اميد مرا از خود قطع مكن و رشته مرا نگسل و در اين حاجت و غير آن مرا به ديگران مگذار
وَ تَوَلَّنِي بِنُجْحِ طَلِبَتِي وَ قَضَاءِ حَاجَتِي وَ نَيْلِ سُؤْلِي قَبْلَ زَوَالِي عَنْ مَوْقِفِي هَذَا بِتَيْسِيرِكَ لِيَ الْعَسِيرَ وَ حُسْنِ تَقْدِيرِكَ لِي فِي جَمِيعِ الْأُمُورِ
و تو خود برآمدن مطلب و روا شدن حاجت و رسيدن مقصود مرا متكفل شو، پيش از آنكه از اين جايگاه به جاى ديگر منتقل شوم، دشوار مرا آسان گردان و در همه كارها بهترين وجه پيش آور
وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ صَلَاةً دَائِمَةً نَامِيَةً لَا انْقِطَاعَ لِأَبَدِهَا وَ لَا مُنْتَهَى لِأَمَدِهَا ، وَ اجْعَلْ ذَلِكَ عَوْناً لِي وَ سَبَباً لِنَجَاحِ طَلِبَتِي ، اِنَّکَ وَاسِعٌ کَرِيمٌ .
و درود بر محمد و آل او فرست درودى پيوسته و برومند كه مدت آن را پايان نباشد و هرگز قطع نشود و آن را پشتيبان و سبب برآمدن مطلوب من قرار ده كه توئى گشايندهى كارها و بخشندهى نعمتها
وَ مِنْ حَاجَتِي يَا رَبِّ كَذَا وَ كَذَا . ( تَذْكُرُ حَاجَتَكَ ثُمَّ تَسْجُدُ وَ تَقُولُ فِي سُجُودِكَ ) فَضْلُكَ آنَسَنِي ، وَ إِحْسَانُكَ دَلَّنِي ، فَأَسْأَلُكَ بِكَ وَ بِمُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، صَلَوَاتُكَ وَ عَلَيْهِمْ أَن لَا تَرُدَّنُِي خَائِباً
و حاجت من چنين و چنان است و حاجات خود را به زبان آور. آنگاه سجده مىكنى و مىگوئى: فضل تو روى و زبان مرا باز كرده و احسان تو مرا راهنما شده است پس از تو مىخواهم و سوگند مىدهم تو را به ذات مقدس خودت و به محمد و خاندان او صلوات الله عليهم كه مرا نااميد برنگردانى.
نقل قول
