••~*~••چگونه خـــدا را احساس کنم؟!••~*~••

[شكوه انتظار]

چگونه خدا را احساس کنم؟!
چگونه خدا را احساس کنم؟!
چگونه خدا را احساس کنم؟!
چگونه خدا را احساس کنم؟!



چه جوری میشه وجود خدا رو بیشتر احساس کرد؟
گاه چنان غرق در دنیا و روزمرگی هایش میشویم و در چرخه عبث غفلت گیر میکنیم که حتی وجود خود را از یاد میبریم چون ماشینی تنظیم شده هر روز کارهای مشخص شده خاصی را انجام میدهیم .
و عمر ما در تکرار مکررات هروزه میگذرد صفحه ضمیر ما را نیز چون شهرمان دود گرفته است که و همه چیز در ناپیدایی است و سرگردانی بیداد میکند.
و به یقین برای همه ما حالاتی دست میدهد که از این همه نازیبایی به تنگ می آییم و دل ما در پی گم شده خود میگردد و به کنکاش در وجود خود میپردازیم ببینم در کجای زندگیمان رهایش کردیم و وجود با عظمتش را از یاد بردیم بزرگیش الان خود را نشان داده که بی او این خلأ بی انتها با هیچ جیز پر نشده نه با سرگرم شدن به درس و بحث و کار و تفریح و نه با تعلق خاطر به این و آن هرگز جای خدا را چیز دیگری پر نخواهد کرد فطرت ما فقط با او آشناست و فقط با یاد او به آرامش روح خواهیم رسید
و هرگاه که انسانی راه خلاف فطرتش در پیش گیرد هرگز رنگ آرامش را نخواهد دید و روح او در عذاب خواهد ماند و دچار مردگی و خلأ خواهد شد
و این همه افسردگی ها و بیماری های رفتاری و روانی که ما به صورت تأسف آوری رو به رشد است به این خاطر است که ما انسان ها میخواهیم روحمان را از چیزی که دوست دارد و با او آشناست جدا کرده و به نازیبایی های دنیای دنی مأنوس کنیم .

[شكوه انتظار]

و اینجاست که نا آگاه در وجود ما انقلابی میشود و دنبال آن یگانه معبود به جستجو می پردازیم و همین جاست که انسانیت ما آغاز میشود اما موضوعی که هست اینست که ما مدتها در غیبت بوده ایم و
الان مسیر را گم کرده ایم از کاروان روندگان طریقت جا مانده ایم
نمیدانیم به کدام سمت برویم وسراغش را از که بگیریم تمام وجود ما به تلاطم می آید و در بغض تنهایی فرو میرود در این لحظه هاست که نباید نا امید شد نباید به دنبال هر بانگی راه افتاد به امید رسیدن به او بلکه کوتاهترین راه رجوع به دل خود است دل را خدا در وجود ما نهاد که جایی برای خودش باشد.
یعنی دل انسان ارتباطی عمیق با آفریننده ی خود دارد و هنگامی که به عمق دل خود توجه نماید چنین رابطه ای را خواهد یافت ؛
ولی اکثر مردم مخصوصا در اوقات عادی زندگی که سرگرم امور دنیا هستند توجهی به این رابطه ی قلبی ندارند و تنها هنگامی که توجه شان از همه چیز بریده می شود و امیدشان از همه ی اسباب قطع می گردد می توانند به این رابطه ی قلبی توجه نمایند. 1
تنها جایی که می تواند خدا را در آن یافت دل مؤمن است ؛
و إلا هم مؤمن و هم کافر با جهان بیرون در ارتباط هستند ؛
در حالی که یکی همه ی هستی را جلوه های حق می بیند و دیگری تنها کوه و دشت و درختی که هیچ اثری از خالق در آنها یافت نمیشود را می بیند .
چنین کسی نه تنها به خدا نزدیک نمی شود بلکه لحظه لحظه از او دور میگردد .
دل آئینه ای است که خدا در آن جلوه می کند .
این آینه هر چه شفافتر باشد نور الهی را بهتر منعکس می کند .
آئینه ی زنگار گرفته کی می تواند اشیاء دور و بر خود را نشان دهد ؟
لذا اگر دل را از آلودگی ها پاک کنیم و گرد و غبار از روی آن بزداییم نور خدا در آن منعکس خواهد شد .
پس دست بکار شو و شیشه های غبار گرفته دلت را با اه سوزان شب و ناله سحر پاک کن و نظری به درون انداز تا جلوه نورانیت یگانه معبودت را ببینی و جز او هر آن چه در این خانه ارزشمند انبار کرده ای به بیرون اندازی دل حرم خداست در حرم او چه جای غیر ؟؟؟؟
تا وقتی دل علاقه مند به گناه و دنیاست چگونه می تواند خانه ی یار و محل انس با حق شود ؟

[شكوه انتظار]

خداوند غیور است ؛
محال است در دلی که حب به دنیا و گناه باشد جای گیرد بنابر این برای احساس وجود خدای سبحان در زندگی باید دیده ی دل را از زشتی ها پاک کرد ؛
در این صورت نور خدا را در همه چیز خواهی دید .
در خصوص زندگی بانو امین مجتهده ی اصفهانی آمده که روزی ایشان از پله ها به زمین افتادند و استخوان پایشان شکست ؛
وقتی بالای سر وی آمدند مشاهده کردند بانو می خندد ؛
از او علت را سؤال کردند فرمود :
وقتی به یاد آوردم که خداوند بابت این درد چه اجری به من خواهد داد خنده ام گرفت .
انسان های پاک در هر حالی وجود خدا را حس میکنند و از حضورش لذت میبرند .
بنابراین برای درک بهتر خدای تعالی باید دلی زلال و بینشی توحیدی داشت .
موحد هر پیشامدی را خیر می بیند و می داند دنیا دار امتحان و آزمایش است .
او می داند همه ی فرامین الهی به نفع خود اوست .
خدای غنی مطلق هیچ سودی از طاعت او نمی برد و هیچ ضرری از جانب معصیتش به خدا نمی رسد .
بنابر این تلاش می کند قدم به قدم و آهسته آهسته به دستورات حق عمل کرده و از نواهی دوری کند .
لذا برای رسیدن به این مقصود در ضمن رعایت مطالبی که ذکر شد چند نکته ضروری است :

[شكوه انتظار]

1- بسیار تفکر کن

خداوند متعال می فرماید :
الذین یذکرون الله قیاما و قعودا و علی جنوبهم ویتفکرون فی خلق السموات والارض ربنا ما خلقت هذا باطلا سبحانک فقنا عذاب النار (2)
خردمندان کسانی اند که در همه ی حالات چه ایستاده و نشسته و چه در حال خفتن خدای را یاد می کنند و همیشه در خلقت زمین و آسمان تفکر می کنند و می گویند :
پروردگارا این جهان با این عظمت را بیهوده نیافریدی تو پاک و منزهی پس خدایا ما را به لطفت از عذاب دوزخ حفظ بفرما .
تفکر در اینکه من کیستم ؟
از کجا آمده ام ؟
در کجا هستم ؟
به کجا می روم ؟
نقاش کیست ؟
چه کسی قبل از تولد فرزند در سینه ی مادر شیر زلال قرار داد ؟
قدرت بر مکیدن را که داد ؟
چه کسی مهر فرزند را در دل پدر و مادر قرار داد ؟ و...

من چرا بی خبر از خویشتنم؟

من کیــم تا که بگویـم که منم ؟

مـن بدین جا ز چه رو آمده ام؟

کیست تـــا گـــو بنمـاید وطنم ؟

آخـر الامــر کجـا خواهم شد؟

چیست مرگ من و قبر و کفنم ؟

بــاز از خویشتــن انـدر عجبم

چیست ایـن الفـت جانم به تنم ؟

گـــاه انسانـــم و گـه حیوانم

گـــاه افــرشتـــه و گـه اهرمنم 3

تمرین در تفکر انسان را لحظه به لحظه به خدا نزدیک می کند و به اعمال انسان جهتی الهی می دهد

[شكوه انتظار]

2- قرآنی شو



امیرالمومنین (علیه السلام ) در خطبه ی 147 نهج البلاغه می فرمایند :
لقد تجلی الله لخلقه فی کلامه و لکنهم لا یبصرون
خداوند برای خلقش در کلامش تجلی کرده است و لکن آنها نمی بینند .
قرآن گفتگوی خالق با مخلوق است .
قرآن کلام الهی با بشر خاکی است .
چگونه ممکن است کسی با انسان هوشیار حرف بزند و او را مورد خطاب قرار دهد ولی انسان وجودش را حس نکند ؟
همچنین قرآن کریم معجزه جاودان پیامبر خدا (ص) است.
با خواندن قرآن انسان حس می کند که کسی نمی تواند چنین سخنانی را برزبان بیاورد جز خالق هستی.
انسان می تواند در لابلای کلمات قرآن کریم و حقایق ناب و حکمت های بی نظیر آن وجود خدا و علم و حکمت او را درک نماید.
پس اگر دل را از شواغل خالی کنی و در هنگام تلاوت قرآن به معانی آن توجه و در آیات الهی تدبر کنی به اندازه ی ظرف وجود خویش خدا را حس خواهی کرد و با راهنمایی قرآن پس از مدتی خواهی دید که همه ی حوادث , از خوب و بد را امتحان الهی می یابی و سعی می کنی در حضور معلم حقیقی در امتحانات سربلند و پیروز شوی .

[شكوه انتظار]

3- اهل سحر و دعا باش

هر گنج سعادت که خدا داد به حافظ
از یمن دعای شب و ورد سحری بود

می خواهی خدا را با بند بند وجودت حس کنی ؟
می خواهی او را با چشم دل ببینی ؟
پس اهل سحر باش ؛
اهل مناجات و دعا باش ؛
چرا که سحر بهترین زمان برای دلدادگی با محبوب است ؛
در آن هنگام که نه شکم گرسنه است و نه سیر نه سر و صدایی و نه هیاهویی ؛
تویی و خالق یکتا .
حال اگر در دل شب با سوز و دعا قطره ی اشکی از چشمت جاری شد و دلت شکست مورد خطاب الهی قرار خواهی گرفت که : انا عند قلوب المنکسرة 4من نزد دلهای شکسته هستم .
سپس سر به سجده گذار که در این هنگام هیچ حایلی بین تو و خدای تو نیست.

رحمتم موقوف این خوش گریه هاست

چون گریست از بحر رحمت موج خواست

تــا نگریـــد ابـــر کـــی خنـــدد چمـن؟

تــــا نـگــریــد طفــــل کی نـــوشد لبن ؟

کـــام تـــو مــوقـــوف زاری دل است

بــی تضـــرع کامیـــابی مشکـل است 5



همه ی این اعمال زمین دلت را می روبد و از آلودگی ها جارو می کند تا وجود خدا را بهتر حس کنی چرا که :
ان الله یحول بین المرء و قلبه 6
همانا خدا میان شخص و دل او حایل می گردد .
و کلام را در پایان به این حدیث زیبا از امیر بیان علی (علیه السلام) مزین کنیم : قلوب العباد الطاهرة مواضع نظر الله سبحانه فمن طهر قلبه نظر الله الیه دلهای پاک بندگان مواضع نظر خداست ؛ پس هر آنکس دلش را پاک کرد خداوند عزوجل به او نظر اندازد .
پس اگر از قیل و قال دنیا و مشکلاتش به تنگ آمده ای
لازم نیست دنبال واسطه بگردی
تا ترا به حضور بپذیرد او همیشه با تو است
صدایش بزن!!
و بگو که دلتنگش هستی
هر چه از خوب و بد داری عرضه دار و به او واگذار و یقین کن که خدای بزرگ متعال همان که مهربانترین است بیشتر از خود تو مشتاق این بازگشت تو بوده است خدا همین قدر نزدیک است نگران هیچ چیز نباش .


معرفی چند کتاب جهت مطالعه بیشتر :
پیک مشتاقان / از خاک تا افلاک / حدیث آرزومندی و مرغ سلیمان از استاد کریم محمود حقیقی.


پی نوشت ها :
(1) - مجموعه آثار آیةالله مصباح / مشکات / بحث خداشناسی
(2) - سوره ی آل عمران / 192
(3) - معرفت نفس / ج 1 / علامه حسن زاده آملی
(4) - مجموعه احادیث قدسی
(5) - مولوی
(6) - سوره ی انفال / 25

[شكوه انتظار]

گوش کن خدا با تو حرف میزند!



حتما شنیده اید:
هنگامی که نماز میخوانیم با خدا حرف میزنیم اما وقتی قرآن میخوانیم خدا با ما حرف میزند آیا سعادتی بالاتر از این هست که خدای عالم تاب با همه عظمتش با ما با همه حقارتمان به این راحتی و هر وقت که بخواهیم سخن بگوید؟
و اگر ما خوب گوش دهیم به سخنان نورانیش کم کم نور ذاتش را نیز خواهیم دید!
اما چه باعث میشود که این حس رویایی و غیر قابل وصف در وجود ما تبلور پیدا نکند؟
آنگونه که برای اولیاء الله جلوه میکند؟
موانع فهم قرآن :
لازم است كسى كه مى خواهد قرآن را بفهمد موانع فهم را از بین ببرد و الا آنگونه كه باید، نمى تواند از قرآن استفاده كند و حتى گاهى به عوض سود، زیان مى بیند. موانعى از قبیل :
1- تقیّد به اداى دقیق حروف از مخارج آن و رعایت دقیق قواعد تجوید. این مطلب از تدبر در آیه جلوگیرى كرده و مانع فهمیدن قرآن مى شود. البته درست خواندن قرآن و رعایت آداب تلاوت باید باشد اما نه به حدی که قاری را از فهم قرآن دور کند و در الفاظ وا گذارد.
3- داشتن هریک از صفات و اخلاق رذیله سبب مى شود كه قلب نتواند معانى قرآن را بفهمد چنانچه مفاد بعضى از آیات نیز همین است مانند:

«كَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِم مَّا كَانُوا یَكْسِبُون كَلَّا إِنَّهُمْ عَن رَّبِّهِمْ یَوْمَئِذٍ لَّمَحْجُوبُونَ »1؛
نه چنین است، بلكه آنچه مرتكب مى‏شدند زنگار بر دل هایشان بسته است. زهى پندار، كه آنان در آن روز، از پروردگارشان سخت محجوبند.
این صفات باعث كدورت قلب شده و مانع فهمیدن حقیقت اشیاء مى شود؛ مانند آینه اى كه زنگار گرفته و شكل ها را بخوبى منعكس نمى كند.
3- اعتقاد به مطلبى باطل و درست پنداشتن آن و اعتقاد به این كه خلاف آن كفر یا گمراهى مى باشد، نیز از موانع فهم است .
زیرا قبل از این كه قلب بتواند حق را ببیند و با آن روشن بشود، آن را كفر پنداشته و آن را توجیه و تأویل مى كند. و تا زمانى كه چنین تعصب باطلى در شخص باشد، هیچگاه توانایى رسیدن به حق را نخواهد داشت .
4- هنگام تفسیر آیه تفسیر ظاهر و آشكارى را ببیند و خیال كند تمامى مراد آیه همین است و برداشتى غیر از این ، تفسیر برأى و حرام مى باشد. و این خلاف دستور خدا برای تدبر در قرآن است.
داشتن هریک از صفات و اخلاق رذیله سبب مى شود كه قلب نتواند معانى قرآن را بفهمد مانند آینه اى كه زنگار گرفته و شكل ها را بخوبى منعكس نمى كند.
زمانى كه خواننده قرآن حقیقت و بزرگى قرآن را دریافت ، باید در آیات او تدبر كند و وقتى تدبر كرده و موانع فهم را از سر راه برداشته و در صدد فهمیدن آن بر آمد، طبیعتا منظور خدا در كلامش براى او، آشكار مى شود. - البته بمقدار ایمان خود - و

آنگاه كه از این آبشخور جامى نوشید، مست مى شود. و زمانى كه از جلوه هاى معارف الهى مست شده ، قلب او از آیات مختلف ،
كه هر كدام اثر مخصوصى دارند، تأثیر پذیرفته و با هر معنایى حال و سرورى براى او پیدا مى شود. به این دلیل كه نگرش او به هر آیه بگونه اى است كه گویا خود مخاطب آن آیه بوده ، یا براى او نازل شده و این آیه فقط براى اوست. آنگاه حالت غم یا خوشحالى ،
ترس یا امیدوارى ، توكل یا خوشنودى یا یكتا دانستن خدا به او دست داده و سپس بحسب حالى كه از تاثیرات قرآن پیدا كرده، با پناه بردن و استعمار، اعتراف و توبه، دعا و شكر، تسبیح و حمد نمودن و با گفتن
«لا اله الا الله » یا «الله اكبر»
به آیات جواب مى دهد.
زمانى كه ترس او را فرا گیرد، فكر مى كند كه از تمام خیرات و سعادت هایى كه در آیات، براى بندگان صالح خدا آمده محروم شده است. و در این حال براى رفع بدبختى خود به پروردگارش پناه مى برد. و هنگامى كه امیدوار شد، آرزوى رسیدن به مقامات بالاى كاملین، عارفین و مقربین را مى نامید و از خدا مى خواهد او را نیز از آنان بگرداند. و هنگامى كه این تاثرات براى او كامل شد، با بركات وحى و عطایاى خداوند، یقینا ترقى كرده تا جایى كه گویا خدا را مى بیند
كه با او سخن گفته و او را مخاطب قرار داده است و گویا با دل مى بیند كه خداوند با الطافش به او خطاب و با نعمت بخشیدن و نیكى كردن با او مناجات مى كند، و در این صورت حال تعظیم ، گوش فرا دادن ،
فهمیدن و حیا در او پیدا مى شود.
اگر موفق شد شكر این نعمت را آنطور كه سزاوار است ،
بجا آورد و با این عطیه الهى آنطور كه باید، روبرو شد، خداوند مقام بهتر و بالاترى به او عنایت مى فرماید، بگونه اى كه گوینده را در سخنش و صفات او را در كلماتش مى بیند؛ چنانچه امام صادق (علیه السلام ) بنابر روایتى در "توحید صدوق " مى فرماید:
خداوند در كلامش براى بندگانش آشكار مى شود، ولى آنها نمى بینند. در این حال او فقط متوجه گوینده است و به خود یا قرائتش یا چیزهاى دیگر ابدا توجهى ندارد.
خداوندا بحق این مقام ،
این مقام را به ما و جمیع مؤمنین عنایت فرما
و بحق اولیاى مقرب و دوستان سعادتمندت
كه درود خدا بر همه آنان باد
این نعمت و حال را نصیب ما نیز بنما .


منبع : المراقبات، مرحوم آیت الله حاج میرزا جواد ملكى تبریزى (ره)

1- سوره مطففین آیات 13و 14.