۶) به دلیل عدم شناخت معروفها و منکرها در جامعه، مثلاتا وقتی از امر به معروف و نهی از منکر سخن به میان میآید، بیشتر ذهنها فقط به سمت این منکر میرود که باید نسبت به افرادی که شئون اسلامی را دراماکن عمومی رعایت نمیکنند واکنش تند نشان داد!!
واقعیت این است که باید افکارعمومی و جامعه دینی و اخلاقی مان را نسبت به تمام مظاهر معروف و منکر آشناسازیم و حقیقت و حکمت این دو فریضه الهی را به نحوی موثر به همگان آموزشدهیم. در این بین ستاد احیای امر به معروف و نهی از منکر مهمترین کارکردشباید حول این مسئله متمرکز شود که به نسلهای جوان و سایر مومنین و مومناتتفهیم نماید که سیمای فریضه امر به معروف و نهی از منکر چیزی جز تعهد وعلاقه اشخاص به سلامتی جامعه نیست. بدیهی است که هدف والای سلامتی جامعهتحقق نمییابد مگر با اقدام فایدهمند، سنجیده، منطقی و منطبق با حقایقشریعت اسلام.
فریضه امر به معروف و نهی از منکرنه به دنبال خشونتورزی است و نه خواهان تذکری است که موجب رنجش خاطر وکینهورزی اشخاص نسبت به یکدیگر شود. امر به معروف و نهی از منکر نشانهعشق انسان به همنوع است. واضح است که عشق، خشونت و زد و خورد و ضرب و جرحو... دایر نمیتابد. بنابراین همه موظفند حقیقت شرعی و مطلوب این دو زمینهرا با فرهنگ سازی و جریان سازی به جامعه منتقل کنند. واقعیت آن است که امربه معروف سبب دلگرمی و تقویت افرادکم اراده میشود و در برابر نهی از منکرجبران کننده کمبود تقوای برخی از افراد جامعه است. امر به معروف حافظمرزها و حقوق افراد است و نشانه غیر دینی، احساس مسئولیت و مشکلات مردم رامشکلات خویش دانستن است.
امر به معروف و نهی از منکر نوعیقرنطینه، روحی در برابر عیبها و گناهان سرایت کننده است. امر به معروف ونهی از منکر نوعی انضباط اجتماعی است یعنی محدود به تمایلات اشخاص دربرابر مصالح جامعه، با منکراتی چون غیبت کردن تا دروغپردازی و بدرفتاریبا دیگران که همگی جزو منکرات بسیار مذموم هستند گرفته تا سوءظن به دیگرانو پارتی بازی و گرانفروشی و ... باید مبارزه کرد. همه ما موظفیم که درمقابل چنین منکراتی با رعایت اصول، وارد عمل شویم.