<><> تازه مسلمانی كه شكنجه ها كشید <><>

[م.رستمیان]

22 صفر سال 37 هجری، بنا بر روایتی سالروز شهادت عمار یاسر در جنگ صفین است كه

شكنجه های بسیاری را در راه اسلام به جان خرید.

به گزارش خبر؛ ابو یقظان "عمار بن یاسر" عنسی از تبار عبار مذحج یمن و حلیف و هم‌پیمان

قبیله بنی مخزوم مكه بود و در حدود 57 سال قبل از هجرت پیامبر در قبیله بنی مخزوم به دنیا

آمد. پدرش یاسر و مادرش سمیه از مسلمانان پیشگام و اولین شهیدان اسلام بودند.

عمار در حدود 48 سالگی در نخستین سال‌های بعثت و به هنگام اقامت رسول خدا صلی الله

علیه و آله و سلم در خانه ارقم اسلام آورد و در این راه تمام آزارها و شكنجه‌ها را به جان خرید.

به علت این كه از مهاجران یمنی محسوب می‌شد و در مكه طرفدار و پایگاه اجتماعی نداشت

از مستضعفان به شمار می‌آمد.

مشركان بت‌پرست مكی، مستضعفان ساكن مكه هم‌چون عمار، بلال و صهیب را به دلیل

مسلمان‌شدن شكنجه می‌كردند و گاهی آنان را برهنه كرده، در برابر تابش آفتاب سوزان حجاز

روی ریگ‌های داغ می‌خواباندند و كتك می‌زدند؛ گاهی زره فولادین بر بدن آنان می‌پوشاندند و

آنها را در هنگام ظهر در برابر تابش آفتاب قرار می‌دادند و گاهی نیز تخته سنگی بزرگ روی

سینه آنها می‌نهادند تا از این طریق آنان را وادار سازند از آیین محمد صلی الله علیه و آله و

سلم دست بكشند.

عمار در اثر این شكنجه‌ها به همراه گروهی از مسلمانان به حبشه هجرت كرد و اندكی بعد،

پس از آرامش نسبی مكه، به این شهر برگشت و آنگاه به مدینه هجرت نمود. رسول خدا بین او

و حذیفه بن یمان پیمان برادری استوار ساخت. عمار در ساخت مسجد النبی حضور فعال

داشت. وقتی با توهین عثمان مواجه شد، پیامبر خدا در شان او، این خبر غیبی را فرمود:

«انك من اهل الجنه، تقتلك الفئة الباغیة.» (تو از اهل بهشت هستی. ستم‌پیشگان تو را

خواهند كشت.)

او در نبردهای بدر، احد، و جنگ های دیگر و نیز بیعت رضوان همراه رسول خدا حضور یافت و در

همه این نبردها از پیشگامان لشگر اسلام بود. پس از رحلت پیامبر، عمار در كنار سلمان، ابوذر

و مقداد از اعضای اصلی هسته‌ مركزی تشیع، حضوری فعال داشت.

وی از مخالفان و معترضان به ماجرای سقیفه بود و در مواقع مختلف از امام علی علیه السلام

دفاع كرد. برای دفاع از اسلام در جنگ یمامه در سال 12 قمری شركت جست و گوش خود را از

دست داد. عمار مدتی از سوی عمر والی شهر كوفه بود. در هنگام خلافت عثمان، عمار از

مخالفان مشهور حكومت بود و در این راه برای بار دیگر به مقام جانبازی در راه خدا نایل آمد.

نقل است كه وقتی عثمان با سخنان منطقی عمار و انتقاد صریح او از چپاول ثروت مسلمانان از

ناحیه حكومت، مواجه شد، وی را به شدت مورد ضرب و جرح قرار داد و لگدهای او بر شكم عمار

باعث شد عمار به بیماری فتق مبتلا شود.

پس از قتل عثمان، عمار از دعوت‌كنندگان مردم به بیعت با امام علی علیه السلام و از

نخستین بیعت‌كنندگان با آن امام بود. از آن پس در همه صحنه‌ها یار مخلص و مشاور امین امیر

مومنان بود و در جنگ‌های جمل و صفین نیز شمشیر زد تا این كه در سال 37 هجری در 94

سالگی به ضرب شمشیر سپاه ستمگر معاویه، در جنگ صفین به فیض شهادت نایل آمد و خبر

غیبی پیامبر خدا تحقق یافت.

مرگ عمار امیرالمؤمنین را سخت ناراحت كرد و در كنار پیكر بی‌جان او فرمود: رحم الله عماراً

یوم ولد... و یوم قتل... یبعث حیاً. آنگاه بر پیكر وی نماز خواند و بدنش را در منطقه صفین به

خاك سپرد.



منابع: الاصابه ج 2، الاستیعاب ج 2، اسدالغابه ج 4، قاموس الرجال ج 8، الطبقات ج 3، اعیان الشیعه/62