◄*♥*♥*►ويژه نامه گراميداشت ايام الله دهه فجرو پيروزي انقلاب اسلامي ايران◄*♥*♥*►

[نرگس منتظر]

از نوفل لوشاتو تا مدرسه رفاه

يكي دو هفته مانده به اينكه امام تشريف بياورند، از دفتر امام در پاريس با آيت الله مطهري تماس گرفتند و خبر بازگشت امام را اعلام كردند. آيت الله مطهري با تشكيل جلسه ستاد استقبال را تشكيل دادند.
اسدالله بادامچيان، يكي از اعضاي ستاد، درباره ي چگونگي شكل گيري آن مي گويد:
"كميته ي استقبال از امام خميني با تصميم امام براي بازگشت به ايران در سپيده دم شنبه 30 دي ماه 1357 در منزل آيت الله شهيد مطهري پايه گذاري شد. حدود 22 روز كارش طول كشيد. در نيمه شب شنبه 30/10/57، شهيد حاج محمدصادق اسلامي به من تلفن زد و گفت:
آيت الله مهطري تلفن زدند و گفتند از پاريس تماس گرفته اند كه امام فرموده اند من مي خواهم به ايران برگردم و روز جمعه ي آينده (5 بهمن) خواهم آمد و حالا كه شاه رفته، من به ايران خواهم آمد.
لذا صبح پس از نماز و طلوع فجر در منزل آيت الله مطهري بايد باشيم. سحر كه نماز خوانديم به منزل شهيد مطهري در دروس رفتيم. برادران ديگري چون شهيد اسلامي، شهيد كچويي، شهيد حسن اجاره دار، شهيد درخشان، آقاي شفيق نيز آمدند. بحث شد و محورهاي كار گفته شد.
نحوه ي ورود، محل استقرار، جايي كه توده هاي مردمي بتوانند به زيارت ايشان بيايند و رعايت نكات ايمني و حفاظتي بشود و تداركات و امكاناتي كه نياز هست و ساير موارد. شهيد مطهري گفت مراسم استقبال بايد ساده و مردمي و باشكوه باشد.
امام فرموده اند كه محل استقرار بايد در جنوب شهر تهران باشد و متعلق به دولت يا اشخاص نباشد.
آقاي شفيق پيشنهاد دادند مدرسه ي رفاه باشد كه در اختيار ياران روحانيت بود و توسط برادران مؤتلفه ي اسلامي ساخته شده و اداره مي شد و سابقه ي انقلابي و مردمي داشت.
يكي ديگر از دوستان دبستان علوي در كنار مدرسه ي رفاه را پيشنهاد كرد و فرد ديگري دبستان علوي در خيابان ايران را مطرح كرد.
قرار شد شهيد مطهري و شهيد بهشتي و آقاي شفيق محل هاي پيشنهادي را بازديد كنند و علاوه بر مدرسه ي رفاه كه تصويب شده بود، نحوه ي استفاده از محل هاي ديگر را بررسي نمايند و اين كار انجام شد.
سپس شهيد مطهري پيشنهاد كرد كه براي اداره ي امور بازگشت امام نياز به ستاد هست كه كارها را به طور مستقل اداره كند و محرمانه، زير نظر شوراي مركزي تشكيل مخفي خودمان باشد تا هم بتواند با دست باز كار كند و هم تشكل مخفي مذكور علني نشود و هم اگر مورد تهاجم طاغوتيان قرار گرفت، بشود كار را به راحتي جمع و جور كرد.
اين پيشنهاد انجام شد و نامش را شهيد مطهري "كميته ي استقبال از امام خميني" گذاشت و قرار شد از همان روز تشكيل شود. اعضاي اصلي و كارگردانان اين كميته چهار نفر بودند: شهيد مطهري (رئيس كميته)، شهيد آيت الله دكتر مفتح، شهيد حجت الاسلام والمسلمين محلاتي از روحانيت مبارز و بنده از طرف ياران مؤتلفه ي اسلامي.
سپس در آن روز پس از صحبت با شهيد آيت الله بهشتي (قبل از ظهر در منزلشان) قرار شد كه گر چه كار اصلي دست اين برادران است، اما در شوراي مركزي كميته از ساير گروه هاي سياسي نيز افرادي دعوت شوند كه سياست همه با هم اجرا شود و همه خود را در استقبال از امام سهيم بيابند.
لذا آقاي شاه حسيني از جبهه ي ملي كه فردي مذهبي و از دوستان آيت الله طالقاني بود و آقاي هاشم صباغيان از نهضت آزادي دعوت شدند و قرار شد كه آقاي دانش منفرد كه مدير مدرسه ي رفاه بود نيز در شورا باشد... اين هفت نفر اعضاي شوراي مركزي كميته ي استقبال از امام خميني شدند.
سه نفر هم عضو علي البدل شدند. آقاي دكتر حسين عالي، آقاي مهندس توسلي، آقاي تهرانچي.
محل ستاد، مدرسه ي رفاه تعيين شد. مسئوليت انتظامات و بسيج افراد به شهداي بزرگوار، اسلامي و كچويي سپرده شد.
مسئوليت تداركات به عهده ي شهيد درخشان و حاج محسن رفيق دوست گذاشته شد.
تأمين بودجه به عهده ي آقاي عسگراولادي و چند برادر ديگر بودند كه در غياب آقاي عسگراولادي كه به مأموريت نزد امام در پاريس بودند برادران ديگر از جمله شهيد درخشان انجام وظيفه مي كردند.
مسئوليت حفاظت مدرسه ي رفاه و اقامتگاه امام به عهده ي مرحوم حاج اكبر پوراستاد و شهيد اسلامي بود و مسئوليت تداركات داخلي مدرسه ي رفاه به عهده ي سيدرضا نيري گذاشته شد. مسئوليت حفاظت مسلحانه از امام و مراقبت هاي ويژه ي آقا، به حاج محسن رفيق دوست محول گشت.
مسئوليت تبليغات و امور فرهنگي و ساماندهي اجرايي به عهده ي بنده گذاشته شد. اين جانب مسئوليت اجراي تبليغات را به عهده ي حاج مهدي سعيد محمدي و آقاي حاج مرتضي لاجوردي گذاشتم و امور مربوط به اداره ي رسانه ها و خبرنگاران خارجي و مصاحبه ها را به شهيد دكتر مفتح سپرديم كه آقاي توسلي و چند نفر ديگر با ايشان همراهي مي كردند".
توكلي بينا درباره ي چگونگي كار اين كميته و اجراي برنامه ي استقبال از امام مي گويد:
"ستاد را ما در همين حسينيه ي ارشاد نزديك مسجد قبا تشكيل داديم. ديديم نمي شود. آمديم رفاه. ديديم رفاه، هم تلفن زيادتر است هم جا بزرگ تر و امكانات بيشتري هست. از دوستان و بچه هاي مؤتلفه هم خيلي استفاده كرديم. ما حدود 35 كيلومتر، از فرودگاه تا بهشت زهرا مسافت داشتيم.
شصت و پنج هزار نفر را براي انتظامات تقريبا گزينش كرديم. هر منطقه ي شهر را در اختيار يك آشنايي قرار داديم. براي همه بازوبند داده بوديم. بازوبندهاي پارچه اي چاپ كرده بوديم.
ابتدا كه چند روز اول بختيار منع كرد، فرودگاه را بست، ما شب و روز از رفاه تكان نمي خورديم و بچه ها شب و روز براي تدارك تشريف فرمايي حضرت امام مشغول بودند.

[نرگس منتظر]

در همان دوراني كه بختيار مانع شده بود و سطح فرودگاه را با افسران نيروي هوايي كه اونيفورم نظامي هم به تن داشتند و با مسلسل پاس مي دادند، پوشانده بود، يكي دو مرتبه بچه هاي نيروي هوايي آمدند مرا بردند در همين فرودگاه. اينجايي كه امام قرار بود تشريف بياورند.
من كروكي برداشتم كه موقعي كه امام مي خواهند تشريف بياورند، ما نحوه ي آمدن و خارج شدنشان را چگونه عمل كنيم. بعضي از انتظامات، سليقه هاي مختلفي داشتند.
بعضي از تكه هاي خيابان را هم گل چسبانده بودند در مسير امام گل هاي ميخك را روي زمين نصب كرده بودند.
از قم هزار نفر آمده بودند براي انتظامات. اينها را ما سازمان داديم.
شب آخر يكي از آنها را صدا كردم كه آخر چرا شب نمي آييد؟ همه را تنظيم كرديم. گفتند: آخر ما تي. ان. تي داريم، تيربار داريم. در بدنه ي ماشين ها كار گذاشتيم كه اگر يك وقت پيش آمدي شد ]استفاده كنيم[.
در خيابان هاي دروني كه از شمال به طرف خيابان آزادي باز مي شود، همه اينها را با آن ماشين هايي كه مسلسل داشتند جا داديم كه اگر يك وقت نظامي ها يورش داشته باشند، بتوان از اين طريق مقابله به مثلي كرده باشيم. سه چهار تا ماشين هم از بچه هاي وزارت نيرو آمدند، پيشنهاد كردند؛ ماشين ها را با بي سيم كامل دادند. يك تعداد هم بي سيم دادند كه سطح تهران را تا بهشت زهرا مي پوشاند.
حضرت امام ابتدا كه مي خواستند از پاريس تشريف بياورند، فرموده بودند كه بايد بهشت زهرا بروم. هر چه ما گفتيم مشكل مي شود. گفتند: نه. دو جاست كه بايد بروم. بيمارستان هزار تختخوابي (امام خميني) و بهشت زهرا. بيمارستان هزار تختخوابي را براي ديدن مجروحين تشريف ببرند و اين كار هم به نحوي انجام شد.
داخل بهشت زهرا ما هفت هزار نيرو متمركز كرده بوديم و در آن محلي كه قرار بود حضرت امام سر قبر شهدا تشريف بياورند، آنجا را حصار كشيديم".
امام گفته بود مراسم استقبال مردمي باشد و گروه خاصي در اين قضيه دخالت نداشته باشد. لذا، شهيد بهشتي از مبارزين مسلمان گروه صف نيز دعوت كرد تا مسئوليت نظامي مراسم را به عهده گيرند. اكبر براتي در خاطرات خود در اين زمينه مي گويد:
"در قراري كه با محمد بروجردي داشتم به من گفته شد كه آقايان علما تصميم گرفته اند، كميته اي براي استقبال از حضرت امام به وجود آورند.
وظايف پيش بيني شده ي اين كميته عبارت بود از:
الف) آماده كردن شرايط و زمينه براي اينكه حضرت امام بتواند حكومت تشكيل دهند؛
ب) چون حضرت امام تصميم جدي براي ورود به ايران دارند و احتمال دارد ورود ايشان با خطر همراه باشد، بايد افرادي در قالب نيروهاي نظامي با آموزش هاي كافي وجود داشته باشند تا از شخص امام حفاظت كنند.
چون در آن زمان اين احتمال وجود داشت كه دستگاه حاكمه، توطئه اي چيده باشد. مثلا اينكه ورود ايشان با يك كودتا هم زمان شود يا هواپيماي حامل ايشان دچار مشكل گردد؛
ج) مشخص كردن تاريخ دقيق ورود امام به ايران و هماهنگي با حضرت امام تا كميته ي استقبال بتواند خود را آماده نمايد.
مسئوليت نظامي اين كميته، به من و محمد بروجردي سپرده شد. شنيده بوديم كه مردم قم در روز اربعين به تعدادي از پست هاي نظامي كه در كنار چهارراه ها ايستاده بودند، حمله كرده و تعداد زيادي اسلحه و مهمات به دست آورده اند. بنا به توصيه اي از طرف آقايان علما تصميم گرفتيم همين افراد را جذب كنيم تا در گروه ما فعاليت كنند. البته برخي از طلبه ها نيز مسلح شده بودند؛ اما آموزش نديده بودند كه بايد برايشان كلاس مي گذاشتيم.
يكي از افرادي كه مسئوليت آموزش نيروها را بر عهده داشت، آقاي تحيري بود. او با گروه صف همكاري داشت و از تجربه ي سال ها مبارزه برخوردار بود. حدود شش تا هشت تيم تعيين شد تا حفاظت حضرت امام را از لحظه ي ورود تا پايان مراسم به عهده گيرد.
قرار بود هر يك از آن تيم ها، در يك ماشين اوضاع را زير نظر گيرند. داخل هر ماشين، يك راننده و سه نفر ديگر بودند. فرمانده ي ماشين كنار راننده مي نشست.
من و محمد برجرودي مأمور حفاظت و برخوردهاي نظامي بوديم. قرار شد من سرپرستي نيروها و تيم ها را بر عهده گيرم؛ شب ديگر، محمد بروجردي. و آن شبي كه مسئوليت بر عهده ي ما نيست، براي برخوردهاي نظامي آماده باشيم.
دو نفر از نيروهاي آموزش ديده ي صف با لباس روحاني و در حالي كه مسلسلي زير لباس داشتند، حفاظت از حضرت امام را در زمان سخنراني بر عهده داشتند.
آنها بايد كنار حضرت امام مي ايستادند و اطراف را زير نظر قرار مي دادند. آنها فقط مسئول همين كار بودند و هيچ نقش ديگري نداشتند."

سایت نوید شاهد

[نرگس منتظر]

اسلامی بودن

اسلامی بودن انقلاب ما نقطه قوت ان است نقطه ای که باعث شده این انقلاب با دیگر انقلاب ها متفاوت باشد و بتواند حوزه جفرافیایی ایران را درنوردد و به سایر جهان نیز سرایت کد.
کجایند آنهائیکه میگویند مذهب فقط مال پیرمردها و پیرزنها و جنوب شهری هاست. نهضتی که روستائی و شهری،کارگر و کشاورز،دانشجو و استاد،وکیل و کارمند،همه و همه در آن شرکت دارند.اساسا غیر از مذهب و آن هم مذهبی مانند اسلام، کدام نیرو میتواند اینچنین انقلابی را بوجود بیاورد؟
من بتدریج این امید در دلم زنده میشود که این انقلاب به ایران محدود نمیماند،هفت صد میلیون مسلمان را در بر خواهد گرفت و چه افتخاری برای ایران خواهد بود که یک انقلاب اسلامی از ایران شروع بشود و تمام کشورهای اسلامی را زیر نفوذ خودش بگیرد،که مطمئنا خواهد گرفت.

انقلابی با روح اسلامی

معنای اینکه انقلاب اسلامی بوده این نیست که همه شرکت کنندگان در این انقلاب بدون استثناء روح اسلامی داشته و یا همه آن کسانی هم که گرایش اسلامی داشته اند، گرایش اسلامیشان بیک اندازه بوده است.نه،ما روح و گرایش را در مجموع و در کل نهضت در نظر می گیریم و بر این اساس است که میگوئیم آنچه روح این نهضت را تشکیل میداده و استوانه این انقلاب به حساب میآمده،اسلام و اسلام گرائی بوده است.شما اگر انقلاب صدر اسلام را هم در نظر بگیرید باز هم نمی توانید بگوئید که در آن انقلاب،فقط مسلمین شرکت داشته اند.
در همانجا هم موارد متعددی میتوان پیدا کرد که شرکت اقلیتهای مذهبی و همکاری آنها را با مسلمانها نشان می دهد.مثلا در ایران قبل از ورود اسلام در کنار اکثریت مذهبی که زرتشتیها بودند،اقلیتهای مذهبی مثل یهودیها و مسیحی ها و مانویها وجود داشتند.در نبردهای مسلمین در ایران،این اقلیتها با مسلمین همراه و همدست بودند،
چرا؟به این دلیل که آنها از دست مذهب حاکم،فوق العاده رنج می بردند و دریافته بودند که اگر اسلام حاکم بشود،با اینکه باز هم به صورت اقلیتی باقی خواهند ماند،ولی بودن در زیر لوای اسلام به مراتب بهتر از باقی ماندن در زیر لوای دین دیگری است.

تاریخ نشان میدهد که اقلیتهای مذهبی در ایران ساسانی مخصوصا یهودیها (1) وقتیکه مسلمین آمدند به آنها کمکهای فراوانی کردند.
در مصر هم وضع بدین منوال بود.در آنجا مسیحیان در اکثریت بودند و یهودیها از دست مسیحیها هیچ گونه آزادی نداشتند،با آمدن مسلمانان،یهودیان به کمک مسلمین شتافتند.
پس این اقلیتها در پیروزی مسلمین نقش داشتند ولی این مقدار نقش داشتن سبب نمی شود که بگوئیم نهضت صدر اسلام نهضت مشترک یهودی-اسلامی بوده است
.زیرا روح نهضت را اسلام تشکیل میداد.در نهضت فعلی ما هم وضع بهمین منوال است.در این نهضت هم اقلیتهای غیر مسلمان،اعم از اقلیتهای مذهبی و اقلیتهای سیاسی،شرکت داشتند.اما آنها به دلیل اینکه اقلیتشان نا چیز بود (2) قهرا نقش عمده و تعیین کننده ای نداشتند.

[نرگس منتظر]

مسئله مهمی که در این میان قابل توجه است و به قسمت دوم این پرسش مربوط میگردد،بررسی نقش پاره ای اقلیتها،بخصوص اقلیتهای ماتریالیست است.
تردیدی نیست که از میان این گروهها نیز افرادی کشته شده اند و علی القاعده بسیاری از آنها هم صداقت داشته اند.
در اینجا کاری به درصد این کشته شدگان (3) و تعداد آنها ندارم.اما توجه به این نکته اهمیت دارد که هرگاه یک جوان مسلمان شهید میگردید،موج عظیمی در جامعه اسلامی ایجاد میکرد،حال آنکه وقتی یک کمونیست کشته میشد،این نگرانی ایجاد میشد که نکند ما بطرف کمونیست شدن پیش برویم.یعنی کشته شدن این افراد،عامل حرکت که نبود هیچ،تا حدی هم عامل توقف به حساب می آمد.
در گذشته این سؤال مطرح بود که چرا رژیم کوشش دارد به مسلمانان مبارز،انگ کمونیست بودن بزند؟اگر مارکسیسم موج خیری می بود،محال بود که رژیم مسلمانان مبارز را مارکسیست بنامد.علت اینکه رژیم کار مسلمانان را با بر چسب مارکسیست اسلامی تخطئه میکرد این بود که از یک سو نمی توانست مسلمان بودن آنها را انکار کند و از سوی دیگر تلاش میکرد جلوی موجی را که مسلمان بودن آنها در جامعه ایجاد میکرد با مارکسیست نشان دادن آنها بگیرد.
واقعیتهای جامعه ما نشان میدهد که سهم گروههای مارکسیست در جامعه ما سهمی منفی بوده است.این را تاریخ ما نیز بخوبی گواهی میدهد،اصرار محافل امپریالیستی برای کمونیستی جلوه دادن نهضت ما به این خاطر بود که آنها میدانستند با زدن این برچسب،موج سوء ظن و تردید در جامعه ما برانگیخته میگردد و از شدت و حدت انقلاب تا حد زیادی کاسته میشود.
از اینها گذشته حتی اگر برای همه گروهها و دستجات،سهمی در نظر بگیریم،و سهم همه آنها را هم مثبت فرض کنیم و بپذیریم که بسیاری کشته شدگان آنها،صداقت داشته اند،باز این مسئله اساسی مطرح میگردد که آیا بحث از سهم داشتن یا نداشتن مفهومی دارد یا نه؟

[نرگس منتظر]

اگر انقلابی بتمام و کمال بثمر برسد و موقع بهره دهی و میوه- چینی آن باشد، بطوریکه هیچ مسئله دیگری جز میوه چیدن و بهره- گیری مطرح نباشد،در آن حال جا دارد که همه گروهها و افرادی که سهمی در به ثمر رساندن انقلاب داشته اند،سهم خود را مطالبه کنند.
درست مثل درختی که عده زیادی در کاشتن و پرورش دادن آن سهم داشته اند و در موقع میوه دهی هر کس میگوید سهم مرا بدهید تا بروم.اما واقعیت این است که انقلابی آغاز شده و تازه یک مرحله را طی کرده است و هنوز مراحلی را در پیش دارد.
در میان گروههائی هم که در آن شرکت داشته اند اکثریتی وجود دارد و اقلیتی.و این گروهها تا یک مرحله با هم وحدت نظر داشته اند و از آن مرحله به بعد گروهی مدعی است که این انقلاب را در فلان مسیر باید حرکت داد و برد و دیگران میگویند که نه، این انقلاب در آن مسیر نباید برود،بلکه در مسیر یا مسیرهای دیگر باید سیر کند.به عبارت دیگر در نقطه شروع این انقلاب،عده زیادی با یکدیگر همراه بودند و تا یک منزل و یک مرحله که سقوط رژیم بوده است،همه با یکدیگر وحدت نظر داشته اند،اما بعد از تحقق این مرحله،اختلاف نظرها پیدا شده است.
می پرسیم آیا انقلاب فقط برای این بوده که رژیم سقوط بکند؟
آیا همین قدر که رژیم سقوط کرد دیگر همه چیز درست است و انقلاب به ثمر رسیده و میوه داده است؟
هر انقلابی دو جنبه دارد،یکی جنبه ویران کنندگی و دیگر جنبه سازندگی یعنی آن جنبه که مشخص میکند جامعه آینده چگونه و بر اساس چه الگوئی باید ساخته شود.وقتی انقلابی مرحله دوم خود را تازه شروع کرده و هنوز تا به ثمر رسیدن آن زمان زیاد و تلاش زیادی لازم است،صحبت از تقسیم غنائم و دریافت سهم، عجولانه و نابخردانه است.
انقلاب تجزیه بردار نیست که بگوئیم یک قسمت آنرا بشما میدهیم و یک قسمت را بدیگری.انقلاب شبیه قافله ایست که مسیری را طی میکند.
این قافله یا باید از این راه برود و یا از آن راه،یا باید مثلا در مسیر اسلام حرکت بکند یا بکلی راه خودش را عوض کرده و از راه دیگری-مثلا کمونیسم- حرکت بکند.
در مرحله سازندگی جای این بحث نیست که بگوئیم آنهائی هم که از اول نظریات کمونیستی داشته و تا مرحله سقوط رژیم سهمی داشته اند،باید سهمشان را بگیرند.
انقلاب شبیه نهر آب نیست که بگوئیم این نهر تا اینجا آمده،از اینجا یک قسمتش را بشکل جوئی جدا می کنیم و به یک عده میدهیم تا بروند در زمین خودشان بریزند.
این امر تنها در صورتی شدنی است که بگوئیم مملکت را تجزیه کنیم و قسمتهای مختلف را به اشخاص و گروههای مختلف بدهیم،و البته این کار غیر ممکن است.
نمی توان انقلاب را در آن واحد در دو مسیر متناقض بحرکت درآورد.حرکت در دو مسیر متناقض مساوی است با نابودی انقلاب.

بخش تاریخ
منبع: پایگاه حوزه

[نرگس منتظر]

ويژگي ها، اهداف و دستاوردهاي انقلاب اسلامي

۲۲ بهمن سال ،۱۳۸۷ انقلاب اسلامي سي ساله مي شود. انقلابي كه به بركت رهبري امام راحل، خون شهداي گرانقدر و اراده راسخ ملت به پيروزي رسيد و چنان برجسته و يگانه شدكه هيچ حركت وجنبش انقلابي ديگري توان برابري با آن را نخواهد داشت. زيرا انگيزه ها و اهداف بسيار متفاوتي داشت.
طور مثال در مقام مقايسه انقلاب اسلامي ايران با دو انقلاب مشهور غربي (فرانسه و روسيه) مي توان گفت: انقلاب كبير فرانسه، براي آزادي و رفاه و انقلاب روسيه، براي عدالت و برابري بوده است.
اما انقلاب اسلامي ايران، انقلابي براي خدا و معنويت مي باشد. انقلاب ارزش ها است. از اين روست كه مي توان انقلاب كبير فرانسه را انقلابي صرفا سياسي و انقلاب روسيه را انقلابي كاملا اقتصادي دانست، ليكن انقلاب اسلامي ايران انقلابي است فرهنگي و معنوي.(۱)
ط ويژگي هاي انقلاب اسلامي ايران
صاحبنظران سياسي، ويژگي هاي متعددي را براي انقلاب اسلامي ايران ذكر نموده اند كه برخي از مهم ترين آنها عبارتند از:

● اهداف انقلاب اسلامي ايران
انقلاب اسلامي ايران به جهت تحقق اهدافي مقدس صورت گرفت. اهدافي كه، تماما معنوي و ارزشي و منطبق بر ارزش ها و تعاليم شريعت پاك نبوي اسلامي بودند. از جمله:
● دستاوردهاي انقلاب اسلامي ايران
شناخت و ارزيابي هر انقلابي، بدون توجه به دستاوردهاي آن امكان پذير نمي باشد و اهميت اين امر وقتي بيشتر رخ مي نمايد كه بدانيم حفظ انقلاب اسلامي ارتباط بسيار مستقيمي با شناخت دستاوردهاي آن دارد. لذا مهم ترين دستاوردهاي انقلاب اسلامي را در پنج محور ذيل به بررسي مي نشينيم.
در بعد سياست داخلي، سرنگوني حكومت دو هزار و پانصد ساله ستمشاهي مهم ترين واقعه محسوب مي شود. تشكيل حكومت اسلامي، استقرار نهادهاي مدني كشور با انتخابات مبتني بر راي مستقيم مردم، از بين بردن سازمان هاي مخوف و غيرانساني همچون ساواك، تعيين و تصويب قانون اساسي اسلامي، تاسيس سازمان ها و نهادها و ارگان هاي انقلابي و مردمي (همچون نيروي مقاومت بسيج، سپاه پاسداران انقلاب اسلامي، بنياد مستضعفان وجانبازان، بنياد شهيد و نظاير اينها) تلاش در جهت وحدت بين شيعه و سني، مقابله اصولي باتوطئه هاي عناصر فريب خورده و تجزيه طلب داخلي وحفظ انسجام و تماميت ارضي كشور در شرايط بحراني، از مهم ترين دستاوردهاي حائز اهميت محسوب مي شوند.
امادر بعد سياست خارجي، مقابله با جنگ تحميلي ناخواسته، اصلي ترين دستاورد به شمار مي آيد.
افشاي چهره واقعي كشورهاي به اصطلاح پيشرفته استعماري، سرفرود نياوردن به هنگام تحريم ها و محدوديت هاي ناعادلانه اقتصادي، بيدار نمودن ساير ملل اسلامي در جهت مبارزه همه جانبه با رژيم نامشروع صهيونيستي، اتخاذ مواضع اصولي و منطقي به هنگام بحران ها وچالش هاي پيش رو، صدور پيام انقلاب به ساير ممالك و توجه دادن آنها به نيرو و سرمايه وجودي خود، ساير دستاوردهاي مهم انقلاب را در حوزه سياست خارجي تشكيل مي دهند.
نهادينه كردن انديشه دفاع مشروع به هنگام تجاوز نيروهاي متجاوز دشمن، طراحي و ساخت ادوات نظامي با بهره گيري از توان فكري متخصصان و مبتكران داخلي در بحبوحه جنگ تحميلي، خنثي نمودن توطئه ها و كودتاها و انديشه هاي براندازانه دشمن، حراست از مرزهاي كشور به بهترين وجه ممكن، بخشي از با اهميت ترين دستاوردهاي دفاعي انقلاب را دربرمي گيرند.
از ميان بردن بنگاه هاي فاسد اقتصادي مبتني بر ربا و شرط بندي رژيم ستمشاهي، ضابطه مند نمودن اكتشاف، توليد و صادرات نفت، تلاش براي رهايي از اقتصاد تك محصولي، رشد و توسعه و راه اندازي هر چه بيشتر بنگاه هاي زودبازده اقتصادي، تلاش در جهت خودكفايي در توليدات كشاورزي، ساخت سدها و مهار آب هاي روان و توسعه و راه اندازي نيروگاه هاي برق آبي، گسترش شبكه مخابرات و گاز حتي به صعب العبور ترين روستاها، تشكيل تعاوني ها وحمايت از آنها به منظور نهادينه كردن فعاليت هاي اقتصادي جمعي، مهار تورم و افزايش بهره وري، جايگزين نمودن قدرت فكري جوانان به جاي صنايع فاقد ارزش و بعضا مونتاژ غربي، از شاخص ترين دستاوردهاي اقتصادي انقلاب به حساب مي آيند.
پاكسازي محيط دانشگاه ها از عناصر وابسته به رژيم ستمشاهي و افكار غربي و الحادي آنان، توسعه كمي و كيفي دانشگاه ها، تلاش درجهت تحقق وحدت حوزه و دانشگاه، توجه به دانش هاي جديد و بنيادين همچون نانو تكنولوژي و بيوتكنولوژي، رشد ورود بانوان در مراكز علمي و پژوهشي همراه با رعايت شان ومنزلت آنان، ضابطه مند كردن اعزام دانشجو به خارج از كشور، افزايش كسب رتبه هاي علمي در المپيادهاي جهاني، كامل شدن چرخه توليد سوخت هسته اي در مقياس آزمايشگاهي، بالا رفتن اعتبارات پژوهشي مراكز علمي، تنها بخشي ازدستاوردهاي علمي انقلاب را به خود اختصاص مي دهند.
برچيدن مظاهر فساد اجتماعي و اخلاقي رژيم ستمشاهي، پاكسازي عرصه هاي مهم فرهنگي (تلويزيون، راديو، سينما، تئاتر، موسيقي، كتاب، مجله، روزنامه) از آلودگي و فساد، احياي منزلت و هويت مساجد به عنوان مكان پالايش روحي و تهذيب نفس، شناساندن قدر و ارزش واقعي زنان به دور از ناهنجاري هاي ملحدانه غربي، اتخاذ مواضع مناسب در برخورد با جريانات ضد فرهنگي در اقصي نقاط عالم (۲) توجه دادن افكار عمومي به ظرفيت بالاي فرهنگ اسلامي ايراني، گسترش فرهنگ ايثار و شهادت، احياي نماز جمعه، امر به معروف و نهي از منكر، از جمله دستاوردهاي برجسته انقلاب در حوزه فرهنگ مي باشند.
اكنون كه در اين مجال با قطره اي از اقيانوس بي كران دستاوردهاي انقلاب اسلامي ايران آشنا شديم. با فرازي از سخنان گوهر بار بنيانگذار جمهوري اسلامي ايران كه فصل الخطاب ما مي باشد، بر اهميت حفظ انقلاب و دستاوردهاي آن تاكيد مي نماييم:و امروز بر ملت ايران، خصوصا و بر جميع مسلمانان، عموما، واجب است اين امانت الهي را، كه در ايران به طور رسمي اعلام شده و در مدتي كوتاه نتايج عظيمي به بار آورده، با تمام توان حفظ نموده و در راه ايجاد مقتضيات بقاي آن و رفع موانع و مشكلات آن كوشش نمايند. (۳(
محمد علي خزاعي
پي نوشت ها:
روزنامه جوان ( پایگاه خبری جوان )
۱ ) اسلامي بودن ۲) اتكاء به پشتوانه قوي مردمي ۴ ) رهبري همه جانبه امام راحل ۵ ) سرعت انقلاب به نسبت ساير انقلاب هاي ديگر ملل ۶ ) پافشاري بر اهداف و آرمان هاي تعيين شده و ... ۱) براندازي حكومت سفاك و جبار پهلوي ۲ ) ايجاد جمهوري اسلامي ايران ۳) حاكم نمودن ارزش ها و مقررات و احكام دين مبين اسلام ۴ ) برچيدن مظاهر فساد و تباهي ۵ ) قطع نمودن دست استعمارگران از ذخاير طبيعي كشور ۶ ) حمايت و اميد دادن به ساير مسلمانان وممالك مظلوم و مستضعف جهان و ... ۱ ) سياسي: ۲ ) دفاعي: ۳) اقتصادي: ۴) علمي: ۵ ) فرهنگي: ۱ - نشريه داخلي نگرشي بر تحولات سياسي، سازمان عقيدتي سياسي نيروي انتظامي، ش ،۶۵ ص ۲۸. ۲ - همانند موضع اصولي حضرت امام خميني (ره) در مرتد شمردن سلمان رشدي نويسنده كتاب آيات شيطاني. ۳ - حضرت امام خميني (ره) وصيت نامه سياسي - الهي، تدوين عليرضا اسماعيلي، موسسه چاپ و نشر عروج، ،۱۳۷۵ ص ۲۳. ۳) عدم وابستگي به قدرت هاي استكباري شرق و غرب