بنام تو اي قرار هستي
زندگی كردن انسان با فرد یا افراد گناهكار به چند صورت متصور است:
1- در جامعه ای زندگی می كند كه آلوده به گناه است و مردمش مرتكب گناه می شوند؛
2- با دوستانی كه اهل گناهند، رابطه دارد؛
3- با افراد خانواده اش، چون همسر و یا پدر و مادر و فرزندی كه از ارتكاب گناه ابایی ندارند، زندگی می كند.
مورد اوّل و دوم، مشكل چندان مهم نیست، زیرا شخص از نزدیك و در كنار خود نافرمانی خدا را حسّ نمی كند تا موجب آزارش شود، اما در مورد سوّم، خوصاً افرادی كه به او نزدیكند؛ مانند پدر، مادر، همسر، فرزند و ... هنگامی كه به گناه آلوده می شوند حضوری پر دردسر و رنج آوری برای خود و دیگر اعضای خانواده خواهند داشت و اگر شخصی نتواند با امر به معروف و نهی از منكر كاری از پیش ببرد این مشكل دوچندان می شود.
در هر حال،وظیفةافرادی كه با چنین مشكلی روبرو می شوند، در مرتبة اول، امر به معروف و نهی از منكر است و در مرتبة بعدی اگر قدرت عملی بر جلوگیری از گناه دارند حتی با وساطت بزرگتر ها و افرادی كه به نوعی تأثیر گذارند و مورد احترام شخص گناهكارند، آن را به كار برند.
البته امر به معروف و نهی از منكر دارای شرایطی است كه در هر زمان نمی توان از آن استفاده كرد. مراجع عظام تقلید در باب امر به معروف و نهی از منكر می فرمایند: "چند چیز شرط است در واجب بودن امر به معروف و نهی از منكر.