د. نهى از انكار غیبت
حضرت صادق علیهالسلام بر اصل غیبت تأكید نموده و سختى و دشوارى آن را بیان كرده و از انكار آن نیز به شدّت نهى نموده است.
محمد بن مسلم از امام صادق علیهالسلام نقل كرده كه فرمود: «اِنْ بَلَغَكُمْ عَنْ صاحِبِ هذا الاَْمْرِ غَیْبَةٌ فَلا تُنْكِرُوها؛ اگر خبر غیبت صاحب این امر (مهدى) به شما رسید، آن را انكار نكنید!»
ه . پایدارى بر امامت وولایت در دوران غیبت
طولانى بودن غیبت از یك طرف، سخت و دشوار بودن دیندارى در آن دوران از طرف دیگر و وجود دشمنان، منكران، شبهات و زمینه گناه از طرف سوم، پایدارى بر امامت امامان علیهمالسلام را دشوار مىسازد. به این جهات است كه حضرت صادق علیهالسلام بر ثبات قدم در مسیر امامت و ولایت تأكید نموده است:
1. عبد اللّه بن سنان مىگوید: من و پدرم بر امام صادق علیهالسلام وارد شدیم. حضرت فرمود: «فَكَیْفَ اَنْتُمْ اِذا صِرْتُمْ فِى حالٍ لا تَرَوْنَ فِیها اِمامَ هُدىً وَلا عَلَما یُرى وَلا یَنْجُوا مِنْها اِلاَّ مَنْ دَعا دُعاءَ الْغَرِیقِ فَقالَ لَهُ اَبِى اِذا وَقَعَ هذا لَیْلاً فَكَیْفَ نَصْنَعُ فَقالَ اَمّا اَنْتَ فَلا تُدْرِكُهُ فِاِذا كانَ ذَلِكَ فَتَمَسَّكُوا بِما فِى اَیْدِیكُمْ حَتّى یَتَّضِحَ لَكُمُ الاَْمْرُ؛ حال شما چگونه باشد آنگاه كه به حالى در آیید كه امام هدایتگر را نبینید و نشانه [هدایت] را مشاهده نكنید و هیچ كس نجات نیابد مگر آنكه دعاى غریق را بخواند! پدرم به امام گفت: در آن شب ظلمانى كه چنین امرى واقع شود، چه كنیم؟ فرمود: امّا تو آن [دوران] را درك نمىكنى و چون آن امر واقع گردد، به آنچه كه [از امامت] دارید، متمسك شوید تا امر برایتان روشن گردد.»