۞*•*۩*•*۞ ناله هاي دل در رثاي خورشيد نبوت ۞*•*۩*•*۞

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

دو امانت ...

اين روايت كه رسيده به همه

نقل گرديده ز ام‏ السلمه

گفت ديدم كه به هنگام وداع

با نبى دشمن او كرد نزاع

خواست احمد كند از حق تأييد

جانشينى على را تأكيد

لب چوتر كرد به تمجيد على

شد عيان كينه خصم ازلى

دست ديرين عداوت رو شد

مصطفى را، عدويش بد گو شد

تير كين در هدف جانش كرد

خسته از تهمت هذيانش كرد

بين حضار پر از همهمه شد

نگران‏تر ز همه فاطمه شد

به عدو خرده گرفتند همه

اشك از ديده بسفتند همه

شد پيمبر چو مهياى جنان

آمد از مأذنه آواى اذان

راه ابليس به محراب افتاد

اولى، جاى پيمبر استاد

مصطفى خسته و بى تاب آمد

سر خود بسته به محراب آمد

دل پر غصه حيدر بگرفت

زير آغوش پيمبر بگرفت

با تب و تاب به محراب رسيد

خويش را تا سر سجاده كشيد

با چه حالى به نمازش پرداخت

كار را با مدد حيدر ساخت

بعد سجده چو به پا مى‏افتاد

لاجرم تكيه به حيدر مى‏داد

او كه در راه هدايت فرسود

پس از اتمام نمازش فرمود

دو امانت به شما بسپارم

بهرتان عترت و قرآن دارم

اين دو را خوب تمسك جوئيد

زين دو، تا حشر تبرك جوييد

چونكه برگشت پيمبر به حرم

سوخت چون شمع سراپا ز الم

گرد او اهل حرم جمع شدند

همه پروانه آن شمع شدند

شكوه چون فاطمه بر بابا كرد

پدر از مرحمتش نجوا كرد

دو سخن زير لب آنگاه، رسول...

گفت آهسته به زهراى بتول

گفت از هجرت و، زهرا گرييد

گفت از وصلت و زهرا خنديد

ساعت موت اباالقاسم شد

نوبت آه بنى هاشم شد

آه از اين موقف پر شيون و شين

سينه احمد و قلب حسنين

نور جبريل امين ظاهر شد

ملك الموت نبى حاضر شد

صبر كن اى ملك نيك سرشت

كه شده سينه او دشت بهشت

صبر كن اين دو عزيز اللهند

ناز پرورد رسول اللهند

اين دو مظلوم، گرفتار شوند

تير باران ستمكار شوند

اين يكى كشته به بطحا گردد

وان يكى كشته به صحرا گردد

اين يك از زهر جفا كشته شود

وآن به خون پيكرش آغشته شود

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

بقية الله ...

پيغمبر اكرم ز عالم ديده بسته

على خورد خون جگر

زهرا كند پدر پدر

بقيه الله ، بقيه الله

روز عزاى رحمه للعالمين است

آغاز غربت اميرالمومنين است

على خورد خون جگر

زهرا كند پدر پدر

بقيه الله ، بقيه الله

در مرگ پيغمبر بودن خون قلب الش

بانگ اذان ديگر نيايد از بلاش

على خورد خون جگر

زهرا كند پدر پدر

بقيه الله ، بقيه الله

اى خواهرم اين وادى عشاق دين است

هر كس كه شد عاشق سزاى او همين است

بايد ز لعل گهرش

برون بريزد جگرش

بقيه الله ، بقيه الله

[شكوه انتظار]

غمی در سینه ام می جوشه امشب

چراغ آسمون، خاموشه امشب

گمونم پیرنِ مشکی شو، زهرا علیهاالسلام

به جای مادرش، می پوشه امشب!

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

هنگامه رنچ و غم ...

هنگامه رنج و غم و ماتم شده امشب

گريان، زغمى ديده عالم شده امشب

آهنگ سرشكم، كه رسد بر لب مژگان

با اين دل سودا زده همدم شده امشب

پايان شب آخر ماه صفر است اين

يا آنكه زنو ماه محرّم شده امشب

مهتاب، رخ خويش نهان كرد زماتم

چون رحلت پيغمبر خاتم شده امشب

از داغ جگر سوز نبى سيّد ابرار

نخل قد زهرا و على خم شده امشب

شد كار فلك، خون جگر خوردن از اين غم

گردون، ز محن با رخ درهم شده امشب

سيماى جهان، غرقه خون دل «ياسر»

در سوگ رسول اللّه اعظم شده امشب

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

مزن شعله به زخم جگرم


ملک الموت مزن شعله به زخم جگرم

وای من گر تو مدارا نکنی با پدرم

صبر کن سیر ببینم رخ بابایم را

چه کنم سد نگاهم شده اشک بصرم

قسمت این بود که بالای سرش بنشینم

چشم بگشایم و جان دادن او را نگرم

وقت جان دادن خود گفت مقدر این است

دو مه و نیم دگر فاطمه را هم ببرم

ای پدر مادر مظلومه من یار تو بود

من پس از رفتن تو جان علی را سپرم

با تن خسته و بازوی کبود از مسجد

قول دادم که علی را به سوی خانه برم

دست از دامن حیدر نکشم یک لحظه

گر بریزند همه اهل مدینه به سرم

قسمتن این بود که بعد از تو بمانم بابا

تا که با دادن جان جان علی را بخرم

به فدای سر یک موی علی باد پدر

گر میان در و دیوار دهد جان پسرم

جگرت سوخت به هربیت که گفتی(میثم)

اجر این سوختنت با احد دادگرم

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

چرخ گردون را عجب غوغا و شوری در سر است

یا که گیتی را فنا گردیده وقت محشر است

بر چه می ریزد سرشک تلخ از مژگان فلک

عالمی را رخت ماتم نوحه گر بر پیکر است

ارض هستی یکسره گردیده بی صبر و سکون

خون چکان عرش و فلک در ماتم پیغمبر است

فاطمه دخت نبی می سوزد از هجر پدر

خلقت هستی پریشان از نوای کوثر است

یک طرف نالان حسن سویی حسین و زینبین

سوی دیگر دل غمین بهر برادر حیدر است

ناگهان آمد سروشی غم مخور زهرای من

نگذرد چندی پدر واصل به وصل دختر است

مهر تابان هدایت گشته خاموش عاقبت

مرتضی دیگر غریب و بی کس و بی یاور است

آب غسل تو نخشکیده هنوز ای نور حق

دخترت پهلو شکسته بین دیوار و در است

بعد تو از آتش بدعتت سرایت سوختند

غنچه نارسته ای از ظلم کینه پرپر است

خیز از جا یا رسول الله بنگر بی معین

ریسمان بر گردن فتاح و میر خیبر است

یا رسول الله چنان سیلی به زهرایت زدند

کز شرارش تا ابد نیلی عذار دخت راست

یا رسول الله زجا برخیز و زهرا را ببین

آنکه را خواندی ابیها را گرامی مادر است

یا رسوالله علی شد بعد تو خانه نشین

حق شده خاموش وناحق بهر امت رهبر است

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

مُلک وجود غرق در اندوه و در عزاست
آغاز صبح غربت زهرا و مرتضاست
قرآن عزا گرفته و عترت شده غریب
شهر مدینه را به جگر داغ مصطفاست
خون گریه کن مدینه! کز این ماتم عظیم
گر آسمان خراب شود بر سرت رواست
گشتند انبیا همه چون فاطمه یتیم
زیرا عزای قافله سالار انبیاست
خلقت چه لایق است که صاحب عزا شود
عالم عزا گرفته و صاحب عزا خداست
اهل ولا به هوش که با رحلت نبی
شهر مدینه یکسره آبستن بلاست
قومی برای غصب خلافت شدند جمع
یا لَلعَجَب! وصی پیمبر، علی، کجاست
دار الولا محاصره، زهراست پشت در
دود وشراره بر فلک از بیت کبریاست
آتش زدن به خانه ی ریحانه ی رسول
پاداش رنج های شب و روز مصطفاست
آزردن بتول پس از رحلت رسول
باللَّه قسم شروع جنایات کربلاست
از لحظه ای که غصب خلافت شد از علی
تا حشر حقّ آل محمد به زیر پاست
هرروز راس شاه شهیدان به نوک نی
هرشب صدای ناله ی زهرا به گوش ماست
میثم! قسم به میثمِ آزاده ی علی
آزادگی ولایت سلطان اولیاست

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

اين روايت كه رسيده به همه

نقل گرديده ز ام‏السلمه

گفت ديدم كه به هنگام وداع

با نبى دشمن او كرد نزاع

خواست احمد كند از حق تأييد

جانشينى على را تأكيد

لب چوتر كرد به تمجيد على

شد عيان كينه خصم ازلى

دست ديرين عداوت رو شد

مصطفى را، عدويش بد گو شد

تير كين در هدف جانش كرد

خسته از تهمت هذيانش كرد

بين حضار پر از همهمه شد

نگران‏تر ز همه فاطمه شد

به عدو خرده گرفتند همه

اشك از ديده بسفتند همه

شد پيمبر چو مهياى جنان

آمد از مأذنه آواى اذان

راه ابليس به محراب افتاد

اولى، جاى پيمبر استاد

مصطفى خسته و بى تاب آمد

سر خود بسته به محراب آمد

دل پر غصه حيدر بگرفت

زير آغوش پيمبر بگرفت

با تب و تاب به محراب رسيد

خويش را تا سر سجاده كشيد

با چه حالى به نمازش پرداخت

كار را با مدد حيدر ساخت

بعد سجده چو به پا مى‏افتاد

لاجرم تكيه به حيدر مى‏داد

او كه در راه هدايت فرسود

پس از اتمام نمازش فرمود

دو امانت به شما بسپارم

بهرتان عترت و قرآن دارم

اين دو را خوب تمسك جوئيد

زين دو، تا حشر تبرك جوييد

چونكه برگشت پيمبر به حرم

سوخت چون شمع سراپا ز الم

گرد او اهل حرم جمع شدند

همه پروانه آن شمع شدند

شكوه چون فاطمه بر بابا كرد

پدر از مرحمتش نجوا كرد

دو سخن زير لب آنگاه، رسول...

گفت آهسته به زهراى بتول

گفت از هجرت و، زهرا گرييد

گفت از وصلت و زهرا خنديد

ساعت موت اباالقاسم شد

نوبت آه بنى هاشم شد

آه از اين موقف پر شيون و شين

سينه احمد و قلب حسنين

نور جبريل امين ظاهر شد

ملك الموت نبى حاضر شد

صبر كن اى ملك نيك سرشت

كه شده سينه او دشت بهشت

صبر كن اين دو عزيز اللهند

ناز پرورد رسول اللهند

اين دو مظلوم، گرفتار شوند

تير باران ستمكار شوند

اين يكى كشته به بطحا گردد

وان يكى كشته به صحرا گردد

اين يك از زهر جفا كشته شود

وآن به خون پيكرش آغشته شود

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

عزای ختم المرسلین است
یا غربت قرآن و دین است
گریان امیر المؤمنین است
وامصیبت، وامصیبت
وامصیبت، وامصیبت
بر پا شده شور قیامت
خانه نشین گشته امامت
سرِ علی بادا سلامت
وامصیبت، وامصیبت
وامصیبت، وامصیبت
مدینه را سوز و خروش است
ناله ی فاطمه به گوش است
وامصیبت، وامصیبت
وامصیبت، وامصیبت
مدینه را ماتم عظماست
واقعه ی محشر کبراست
توطئه ی کشتن زهراست
وامصیبت، وامصیبت
وامصیبت، وامصیبت
سروِ قد زهرا خمیده
رنگ از رخ مولا پریده
داغ رسول الله دیده
وامصیبت، وامصیبت
وامصیبت، وامصیبت
بیت ولایت شده بسته
حیدر در خانه نشسته
پهلوی فاطمه شکسته
وامصیبت، وامصیبت
وامصیبت، وامصیبت
خلاف حکم ازلی شد
پامال حرمت ولی شد
غصب خلافت علی شد
وامصیبت، وامصیبت
وامصیبت، وامصیبت

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

در مدینه امروز رستخیز عام است
هم سوگ پیمبر هم داغ امام است
در حریم اهل دل شد بلای غم نازل
وای از دل زهرا
خانه نبوت، بی شمع و چراغ است
آشیانه وحی، مرکز دو داغ است
امّت شده بی سرور بی امام و بی رهبر
وای از دل زهرا
کینه های پنهان، کرده کار خود را
حاکم سقیفه بسته بار خود را
بعد مصطفی مولا بی کس شده و تنها
وای از دل زهرا
پاداش پیمبر زهرا زدن اوست
یک شاهد صادق چاک کفن اوست
او کجا، کجا سیلی آه از آن رخ نیلی
وای از دل زهرا
عالم همه دانند مجتبی غریب است
چون علی، حسن هم در وطن غریب است
یاران دلش آزردند قصد جان او کردند
وای از دل زهرا
آن شب گه افطار چون که روزه واکرد
زهر کوزه آب، حاجتش روا کرد
آسوده شد از غم ها رفت در بر زهرا
وای از دل زهرا
برنداشت دشمن بازهم ازو دست
تا تن و کفن را با تیر بپیوست
جسم ناطق قرآن شد ز تیر گلباران
وای از دل زهرا