۩ ╬♥╬ ۩ ناله ها سرميدهدناي وجودم(مرثيه شهادت غريب الغربا٬امام رضا(ع)۩ ╬♥╬ ۩

[عهد آسمانى]

پشت كوه‌های خراسون مرقد پاكتو دیدن

واسه او صحن مطهر تو غروب كنار ایوون

واسه كفترای معصوم كه تو آسمون می‌گردن

واسه آدمای مغموم كه میان، دخیل می‌بندن


واسه اون هوای تازه كه پر از عطر گلابه

اگه دستم به ضریحت برسه واسم یه خوابه


واسه اون حوض قشنگی كه پر از آب زلاله

واسه سنگ فرشای ایوون كه برام خواب و خیاله


دل من تنگه میدونی كاشكی قابلم بدونی

چقدر آرزو دارم لب حوض وضو بگیرم

یا كه از تربت پاكت مثل یاسا بو بگیرم


واسه اون اوج شكفتن توی عالم زیارت

واسه اون لحظه كه آدم می‌رسه به بی‌نهایت


واسه اون كفشا كه مردم روی پله در میارن

واسه اون شمعی كه روشن توی صحن تو می‌زارن


واسه اون ساحت پاكی كه درش همیشه بازه

واسه دستای نیازی كه به سوی تو درازه


دل من تنگه می‌دونی كاشكی قابلم بدونی

هیچ كسی نومید و ناكام نمی‌ره از آستانت

تو پر از لطف و شفایی واسه درد دوستانت


مثل مرهم تو میمونی واسه آدمای دربند

تو امیدی كه می‌شینه توی قلب یه نیازمند


تو صدام كن، تو صدام كن، زائر كوی تو باشم

یا برای كفترات من، سر ظهر دونه بپاشم

من یه قاصر یه خطاكار لحظه خوب مناجات

میدونم كه هیچ نیازی به زیارتم نداری

اما من غرق نیازم اما تو بزرگواری

واسه تو حرم نشستن واسه لحظه‌ی رسیدن

دل من تنگ می‌دونی كاشكی قابلم بدونی

[عهد آسمانى]

دستان سبز التماس

تو بر زخم دلم باریده‎اى باران رحمت را تو را من می‎شناسم، منبع پاک کرامت را

من از چشمان آهو خوانده‎ام رخصت که فرمودیش که من حس می‎کنم درد درون‎سوز شکایت را

از آن روزى که حلقه بر ضریحت بست دستانم دلم شیدا شد و دادم ز کف دامان طاقت را

شکوفه می‎دهد دستان سبز التماسم، عشق! بیا تفسیر کن آیات زیباى اجابت را

"حوا جعفری"

[عهد آسمانى]

بنـــد دخیـــل بســته‌ام تــا جـای پـای تـو
زرد و غریـب مانـده‌ام، دور از هوای تو

رفتــــم درون یـــك شـــب پاییـــزی بلنـــد

زنــده نــمی‌شــود تنـم جـز بـا دعای تو

هـــر شـــب كبوتـــر دلـــم پــرواز می‌كنـد
تــا انتهــای غربــت و ســقف طلا ی تـو

بــا ایـن هـمه غریبی و غربت چه ساده شد

ورد قشــــنگ آشــــنایی مبتلای تـــو

بـی‌شـك تمام لحظه ها، سبزند و با شكوه
وقتــی كه ذهـن می‌رسـد تا انتهای تو

هـر شـب تمام واژه ها، گنجشك می‌شوند

پــرواز می‌كننـد از اینجـا تـا سرای تو

لــب‌هــای پـر تـرك و این دستان مستجاب
بغــض گلـو، گل می‌كند هر شب برای تو

قرنـی است مهتاب از تنم بیرون نشسته بود

دیشـب شكسته شد قرُق، پیش خدای تو

دســـتم نـــمی‌رســـید آقـــا دل را گره زدم
تنهــا بـه شـعر سـاده‌ای از ردپـای تو

صغری سپهوند