فراموش کردن قرآن ؛گناهی بزرگ
یکى از مهمترین آفات تلاوت و حفظ قرآن این است که زود فراموش مى شود. و از خاطره ها محو مى گردد. اگر کسى قرآن را حفظ نماید و فرا گیرد و در اثر بى توجهى و نخواندن ، آن را فراموش کند در قیامت از زیان کاران است .
پیامبر اسلام (صلى الله علیه و آله ) فرمود: بر حفظ و تلاوت قرآن مواظبت کنید! به خدایى که جان محمد در دست اوست ، قرآن ، زود فرار مى کند و فرارتر از شتر زانو بسته است .(خلاصه الاتقان ،ص 37.)
کسانى که قرآن را فرا گرفته و حفظ نموده بر دو طایفه اند، طایفه اى ، دائما با قرآن در تماسند و هر روز آن را تلاوت مى کنند، و کوشش مى کنند تا بهتر از روز قبل آن را بخوانند و در فهم مطالب آن دقیق تر مى شوند تا دستوراتش را به کار بندند.
طایفه دوم : کسانى هستند که بعد از فراگیرى و حفظ نمودن ، آن را ترک کرده تا جایى که قرآن فراموش مى شود و از ذهن آنان بیرون مى رود. این طایفه یا از اهل بهشتند و یا محروم از آن . اگر اهل بهشت باشند، مورد سرزنش قرآن قرار مى گیرند. به چند روایت در این مورد توجه کنید.
امام صادق (علیه السلام ) مى فرماید:
اگر کسى قرآن و یا سوره اى از آن را بیاموزد و بعد فراموش کند و در قیامت داخل بهشت شود، قرآن در زیباترین صورت و جمال ، از درجات و طبقات بالاتر، به آن شخص خطاب مى کند و مى گوید:
آیا مرا مى شناسى ؟ مى گوید: خیر، تو را نمى شناسم . مى گوید: آن سوره اى هستم که مرا فرا گرفتى ولى به دستوراتم عمل ننمودى و مرا ترک کردى . به خدا قسم ! اگر به من عمل مى کردى تو را به این درجه مى رساندم . آنگاه اشاره مى کند به آن درجات عالى تر و بالاتر.(لئالى الاخبار، ج 3،ص 330.)
نقل قول
