(¯*~•~*ويژه نامه سالروز امامت و ولايت حضرت مهدي صاحب الزمان(عج)*~• ~*¯)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ويژه نامه سالروز زعامت و امامت حضرت بقية الله الاعظم
روحي و ارواح العالمين له الفدا







تحقّق حتمى حقّ

قال الامام المهدي عج الله تعالي فرجه :

أَبَى اللّهُ عَزَّوَجَلَّ لِلْحَقِّ إِلاّ إِتْمامًا وَ لِلْباطِلِ إِلاّ زَهُوقًا،
وَ هُوَ شاهِدٌ عَلَىَّ بِما أَذْكُرُهُ:

خداوند مقدّر فرموده است كه حقّ به مرحله نهايى و كمال خود برسد
و باطل از بين برود، و او بر آنچه بيان نمودم گواه است.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

بوی گلها عالمی رو مست و حیران می کند

دیدن مهدی (عج) هزاران درد را درمان می کند

مدعی گوید که با یک گل نمی گردد بهار

من گلی دارم که عالم را گلستان می کند



آغاز ولایت و تاجگذاری امام زمان (عج)
برمنتظران حضورش و چشم براهان قدوم
نازنيش و برچشمان به اشك شوق نشسته
محبانش مبارکباد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

يابن الحسن ! مولاي من !
امروز، خورشید مهربان تر از همیشه بیدار می شود.
روز از شانه های تو آغاز می شود
تا جهان، بزرگی ات را ببیند؛
چون بزرگی ابراهیم خلیل علیه السلام
در برابر بتانی که فرو ریختند.

ملکوت را در دست هایت به تماشا می گذارند
تا رسولان بی رسالت دنیازده، ب
هشت را پیچیده در قنوتت به تماشا بنشینند.

جهان، خلاصه ای از لبخند توست
که امامتت را تمام آبشارها قیام می کنند
و جنگل ها قامت می بندند.

بزرگی؛ چون پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله . ب
زرگی؛ چون وحی،
چون پدرانت ردای پیامبر صلی الله علیه و آله
بر دوشت آواز عدالت سر می دهد
و شمشیر سرْ شکافته پدر بزرگوارت علی علیه السلام ،
در دست هایت مشق عشق می کند.

چشم هایت بوی مهربانی زهرا علیهاالسلام می دهد.
امروز، روز بزرگی توست؛
بزرگی تو بزرگ تر از تمام پیامبران است.
بزرگی تو سال ها خواهد بود؛
بزرگی تو از ازل آغاز شده و با ابدیت به پایان می رسد.

خدا از امروز، تو را بزرگ تر از هر کسی می خواهد.
امروز از آن توست؛ مثل تمام فرداهای نیامده،
مثل تمام دیروزها، مثل تمام روزها،
هفته ها، ماه ها و سال ها.
تمام فصل های سال،
نامت را از بر کرده اند؛
مثل تمام درخت ها و آب ها

امروز روز ولايتعهدي تو
روز آغاز امامت تو
روز زعامت تو
برجان و جهان و مافيهاست

آقاي من !
با عاشقانه ترين نوا
و از صميم دل و ازعمق جان مي گويم :
آغاز خلافت و امامتت مبارک

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

آغاز امامت حضرت ولی عصر، امام مهدی(عج)

بیعت با خورشید، بیعت با بیداری است؛ از آن‏گاه که نگین کعبه، در حضور خورشید رسالت و مرادش، تمام مظلومیت را در چشم‏هایش به نظاره نشست و چون بستگان او را عهدشکن یافت، به یاری‏اش شتافت. او کسی جز «علی» نبود، که نخستین سرود بیعت را در ده سالگی سرود و همواره پای‏بند پیمانش بود.

هشت سال بعد، هشت تن از مسافران مکه، ندای نیکی و رستگاری را از زبان محمد صلی‏ الله ‏علیه‏و‏آله نیوشیدند و بیعت مولود کعبه را استمرار بخشیدند.

سال‏ها بعد، دوازده سیاه‏پوش در سحرگاهان صحرای «منا» پیرامون آفتاب فروزان رسالت گرد آمدند و بیعتی دیگر، که: به آفریدگار، شرک نورزند و حق زندگی را از فرزندانشان نستانند... و بیعت به «غدیر» رسید؛ در کنار برکه ‏ای به وسعت دریا، با مولا.

و ما، اما چرا سکوت کرده‏ایم، چرا نشسته‏ ایم؟
چرا عهدمان را گسسته ‏ایم؟
دست‏های سبز و مهربان خورشید،
از پشت ابرها، ما را به سوی خود فرامی‏خواند!
دیوارهای فاصله را برداریم، تا بهار، زودتر برسد.

«ربیع» مجال و انگیزه‏ای دیگر برای عاشقانه ماندن است؛
خداوند، به برکت وجود او، همگان را آفرید.
اگر او نبود، هیچ کس نبود و هیچ چیز در دنیا، قرار نمی‏یافت.

و ما باید در ربیع، بهاری شویم.
دست‏ها را برآریم و دل به موعود(عج) بسپاریم؛
که بیعت حضرتش بر گردن ماست.
این شیوه بندگان است به اربابان!

«دعای عهد» را در سالروز شکفتن امامتش و غدیر انتظار،
دست در دست یک‏دیگر در مدارس، دانشگاه‏ها،
حوزه‏های علمیه و... عاشقانه بخوانيم

پنجره‏ها را بگشاییم. زنگ‏ها را بنوازیم
و ایمان بیاوریم اگر خویشتن خویش را بیاراییم،
خورشید پنهان، ظاهر خواهد گشت؛
وگرنَه، هرگز در انتظار گشایش نباشیم؛
که شیخ بزرگوار: مفید رحمه‏الله فرمود:
«حضور آشکار آن حضرت(عج) مانع دارد و مانع، ما هستیم!»
ربیع، فرصت خوبی است برای برداشتن حجاب‏ها
و کوتاه کردن دیوارهای فاصله...
تا بهار، زودتر بیاید.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

فضیلت نهم ربیع الاول

مرحوم صاحب جواهر ( شیخ محمد حسن نجفی ) در " جواهر الکلام " ج 5 ص 43- 44 در مورد فضل نهم ربیع الاول می گوید :

" قد عثرت على خبر مسندا إلى النبي ( صلى الله عليه وآله ) في فضل هذا اليوم وشرفه وبركته وأنه يوم سرور لهم ( عليهم السلام ) ما يحير فيه الذهن ، وهو طويل ...... وسيما مع كونه عيدا لنا و أئمتنا ( عليهم السلام ) "

به خبر مسندی تا پیامبر اکرم ( صلی الله علیه و آله و سلم ) دست یافتم در فضل این روز ( 9 ربیع الاول ) و شرافت وبرکت این روز . و اینکه این روز ، چنان روز شادی اهل بیت ( علیهم السلام )است که ذهن متحیر می ماند . و متن آن طولانی است این روز ( علی الخصوص ) برای ما و ائمه ما ( علیهم السلام ) عید است .

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

متن روایت :

ما نقله الشيخ الفاضل علي بن مظاهر الواسطي عن محمد بن العلا الهمداني
الواسطي ويحيى بن جريح البغدادي قال :

تنازعنا في أمر ابن الخطاب فاشتبه علينا أمره فقصدنا جميعا أحمد بن إسحاق
القمي صاحب العسكر ( عليه السلام ) بمدينة قم وقرعنا عليه الباب فخرجت إلينا من داره صبية
عراقية ، فسألناها عنه فقالت : هو مشغول بعياله ; فإنه يوم عيد .
فقلنا : سبحان الله ! الأعياد عند الشيعة أربعة : الأضحى والفطر ويوم الغدير
ويوم الجمعة .
قالت : فإن أحمد يروي عن سيده أبي الحسن علي بن محمد العسكري ( عليه السلام ) أن
هذا اليوم يوم عيد وهو أفضل الأعياد عند أهل البيت وعند مواليهم .
قلنا : فاستأذني لنا بالدخول عليه وعرفيه بمكاننا .
فدخلت عليه وأخبرته بمكاننا ، فخرج إلينا ; وهو متزر بمئزر له ، محتضن لكسائه
يمسح وجهه ، فأنكرنا ذلك عليه ، فقال : لا عليكما ، فإني كنت اغتسلت للعيد .
قلنا : أو هذا يوم عيد ؟ وكان ذلك اليوم التاسع من شهر ربيع الأول .
قال : نعم ، ثم أدخلنا داره وأجلسنا على سرير له وقال : إني قصدت مولانا
أبا الحسن العسكري ( عليه السلام ) مع جماعة من إخوتي بسر من رأى كما قصدتماني ،
فأستأذنا بالدخول عليه في هذا اليوم وهو اليوم التاسع من شهر ربيع الأول ; وسيدنا
قد أوعز إلى كل واحد من خدمه أن يلبس ماله من الثياب الجدد ، وكان بين يديه
مجمرة وهو يحرق العود بنفسه .
قلنا : بآبائنا أنت وأمهاتنا يا بن رسول الله ! هل تجدد لأهل البيت فرح ؟
فقال : وأي يوم أعظم حرمة عند أهل البيت من هذا اليوم ، ولقد حدثني أبي أن
حذيفة بن اليمان دخل في مثل هذا اليوم وهو اليوم التاسع من شهر ربيع الأول على
جدي رسول الله ( صلى الله عليه وآله وسلم ) قال :
فرأيت سيدي أمير المؤمنين مع ولديه الحسن والحسين ( عليهم السلام ) يأكلون مع رسول
الله ( صلى الله عليه وآله وسلم ) ورسول الله ( صلى الله عليه وآله وسلم )يتبسم في وجوههم ويقول لولديه الحسن والحسين ( عليهما السلام ) :
كلا هنيئا لكما ببركة هذا اليوم الذي يقبض الله فيه عدوه وعدو جدكما
ويستجيب فيه دعاء أمكما .
كلا فإنه اليوم الذي فيه يقبل الله أعمال شيعتكما ومحبيكما
كلا فإنه اليوم الذي يصدق فيه قول الله - تعالى - : ( فتلك بيوتهم خاوية
بما ظلموا ) .
كلا فإنه اليوم الذي تكسر فيه شوكة مبغض جدكما .
كلا فإنه اليوم الذي يفقد فيه فرعون أهل بيتي وظالمهم وغاصب حقهم .
كلا فإنه اليوم الذي يعمد الله فيه إلى ما عملوا من عمل فيجعله هباء منثورا .
قال حذيفة : فقلت : يا رسول الله ! وفي أمتك وأصحابك من ينتهك هذه الحرمة ؟
فقال ( صلى الله عليه وآله وسلم ) : يا حذيفة ! جبت من المنافقين يترأس عليهم ، ويستعمل في أمتي
الرياء ، ويدعوهم إلى نفسه ، ويحمل على عاتقه درة الخزي ، ويصد عن سبيل الله ،
ويحرف كتابه ، ويغير سنتي ، ويشتمل على إرث ولدي ، وينصب نفسه علما ، ويتطاول
علي من بعدي ، ويستحل أموال الله من غير حله ، وينفقها في غير طاعته ، ويكذب
أخي ووزيري ، وينحي ابنتي عن حقها ; فتدعو الله عليه ويستجيب دعائها في مثل
هذا اليوم .
قال حذيفة : فقلت : يا رسول الله ! فلم لا تدعو الله ربك عليه ليهلكه في حياتك ؟

فقال : يا حذيفة ; لا أحب أن أجترأ على قضاء الله - تعالى - لما قد سبق في علمه ،
لكني سألت الله أن يجعل اليوم الذي يقبض فيه له فضيلة على سائر الأيام ; ليكون
ذلك سنة يستن بها أحبائي وشيعة أهل بيتي ومحبوهم .
فأوحى الله إلي - جل ذكره - أن : يا محمد ! كان في سابق علمي أن تمسك وأهل
بيتك محن الدنيا وبلاؤها ، وظلم المنافقين والغاصبين من عبادي ، الذين نصحتهم
وخانوك ، ومحضتهم وغشوك ، وصافيتهم وكاشحوك ، وصدقتهم وكذبوك ، وأنجيتهم
وأسلموك ، فأنا آليت بحولي وقوتي وسلطاني لأفتحن على روح من يغصب بعدك
عليا حقه ألف باب من النيران من أسفل الفيلوق ، ولأصلينه وأصحابه قعرا يشرف
عليه إبليس فيلعنه ، ولأجعلن ذلك المنافق عبرة في القيامة لفراعنة الأنبياء وأعداء
الدين في المحشر ، ولأحشرنهم وأوليائهم وجميع الظلمة والمنافقين إلى نار جهنم
زرقا كالحين أذلة خزايا نادمين ، ولأخلدنهم فيها أبد الآبدين .
يا محمد ! لن يرافقك وصيك في منزلتك إلا بما يمسه من البلوى من فرعونه
وغاصبه الذي يجترئ علي ، ويبدل كلامي ، ويشرك بي ، ويصد الناس عن سبيلي ،
وينصب نفسه عجلا لأمتك ، ويكفر بي في عرشي .
إني قد أمرت سبع سماواتي لشيعتكم ومحبيكم أن يتعيدوا في هذا اليوم الذي
أقبضه فيه إلي .
وأمرتهم أن ينصبوا كرسي كرامتي حذاء البيت المعمور ويثنوا علي ويستغفروا
لشيعتكم ومحبيكم من ولد آدم .
وأمرت الكرام الكاتبين أن يرفعوا القلم عن الخلق كلهم ثلاثة أيام

من ذلك اليوم لا يكتبون شيئا من خطاياهم كرامة لك ولوصيك .
يا محمد ! إني قد جعلت ذلك اليوم عيدا لك ولأهل بيتك ولمن تبعهم من
شيعتهم ، وآليت على نفسي بعزتي وجلالي وعلوي في مكاني لأحبون من يعيد في
ذلك اليوم - محتسبا - ثواب الخافقين في أقربائه وذوي رحمه ، ولأزيدن في ماله إن

وسع على نفسه وعياله فيه ، ولأعتقن من النار من كل حول في مثل ذلك اليوم ألفا
من مواليكم وشيعتكم ، ولأجعلن سعيهم مشكورا وذنبهم مغفورا وأعمالهم مقبولة .
قال حذيفة : ثم قام رسول الله ( صلى الله عليه وآله وسلم ) إلى أم سلمة فدخل ورجعت عنه وأنا غير
شاك في أمر الشيخ حتى ترأس بعد وفاة النبي ( صلى الله عليه وآله وسلم ) وأعاد الكفر ، وإرتد عن الدين ،
وشمر للملك ، وحرف القرآن ، وأحرق بيت الوحي ، وأبدع السنن ، وغير الملة ، وبدل
السنة ، ورد شهادة أمير المؤمنين ( عليه السلام ) ، وكذب فاطمة ( عليها السلام ) ، وإغتصب فدكا ، وأرضى
المجوس واليهود والنصارى ، وأسخط قرة عين المصطفى ، ولم يرضهم ، وغير
السنن كلها ، ودبر على قتل أمير المؤمنين ( عليه السلام ) ، وأظهر الجور ، وحرم ما أحل الله
وأحل ما حرم الله ، وألقى إلى الناس أن يتخذوا من جلود الإبل دنانير ، ولطم حر
وجه الزكية ، وصعد منبر الرسول ( صلى الله عليه وآله وسلم ) غصبا وظلما ، وإفترى على أمير المؤمنين ( عليه السلام )
وعانده وسفه رأيه .
قال حذيفة : فاستجاب الله دعاء مولاتي على ذلك المنافق وأجرى قتله على يد
قاتله ( رحمه الله ) ، فدخلت على أمير المؤمنين ( عليه السلام ) لأهنئه بقتله ورجوعه إلى دار الانتقام ، فقال
لي : يا حذيفة ! أتذكر اليوم الذي دخلت فيه على رسول الله ( صلى الله عليه وآله وسلم ) وأنا وسبطاه نأكل
معه فدلك على فضل ذلك اليوم الذي دخلت عليه فيه ؟
قلت : بلى يا أخا رسول الله .
فقال : هو - والله - هذا اليوم الذي أقر الله به عين آل الرسول ، وإني لأعرف لهذا

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ادامه روايت :

اليوم اثنين وسبعين إسما .
قال حذيفة : فقلت : يا أمير المؤمنين ! أحب أن تسمعني أسماء هذا اليوم .
فقال ( عليه السلام ) : هذا يوم الاستراحة .
ويوم تنفيس الكربة .
ويوم العيد الثاني .
ويوم حط الأوزار .
ويوم الخيرة .
ويوم رفع القلم .
ويوم الهدو .
ويوم العافية .
ويوم البركة .
ويوم الثار .
ويوم عيد الله الأكبر .
ويوم إجابة الدعاء .
ويوم الموقف الأعظم .
ويوم التوافي .
ويوم الشرط .
ويوم نزع السواد .
ويوم ندامة الظالم .
ويوم انكسار الشوكة .
ويوم نفي الهموم .
ويوم القنوع .
ويوم عرض القدرة .
ويوم التصفح .
ويوم فرح الشيعة .
ويوم التوبة .
ويوم الإنابة .
ويوم الزكاة العظمى .
ويوم الفطر الثاني .
ويوم سيل الشعاب .
ويوم تجرع الدقيق .
ويوم الرضا .
ويوم عيد أهل البيت .
ويوم ظفر بني إسرائيل .
ويوم قبول الأعمال .
ويوم تقديم الصدقة .
ويوم الزيارة .
ويوم قتل النفاق .
ويوم الوقت المعلوم .
ويوم سرور أهل البيت .
ويوم الشهود .
ويوم القهر للعدو .
ويوم هدم الضلالة .
ويوم التنبيه .
ويوم التصريد .
ويوم الشهادة .
ويوم التجاوز عن المؤمنين .
ويوم الزهرة .
ويوم التعريف .
ويوم الإستطابة .
ويوم الذهاب .
ويوم التشديد .
ويوم إبتهاج المؤمن .
ويوم المباهلة .
ويوم المفاخرة .
ويوم قبول الأعمال .
ويوم التبجيل .
ويوم إذاعة السر .
ويوم النصرة .
ويوم زيادة الفتح .
ويوم التودد .
ويوم المفاكهة .
ويوم الوصول .
ويوم التذكية .
ويوم كشف البدع .
ويوم الزهد .
ويوم الورع .
ويوم الموعظة .
ويوم العبادة .
ويوم الاستسلام .
ويوم السلم .
ويوم النحر .
ويوم البقر .

قال حذيفة : فقمت من عنده وقلت في نفسي : لو لم أدرك من أفعال الخير وما
أرجو به الثواب إلا فضل هذا اليوم لكان مناي .
قال محمد بن العلا الهمداني ويحيى بن جريح : فقام كل واحد منا وقبل رأس
أحمد بن إسحاق بن سعيد القمي وقلنا له : الحمد لله الذي قيضك لنا حتى شرفتنا
بفضل هذا اليوم ، ثم رجعنا عنه ، وتعيدنا في ذلك .

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ترجمه روايت :
روايت كرده اند محمد بن ابى العلاء همدانى و يحيى بن محمد جريح بغدادى كه روزى ما منازعه كرديم درباره عمر بن الخطاب و مشتبه شد بر ما حال او، پسرفتيم به شهر قم به نزد احمد بن اسحاق قمى كه از خواص (اصحاب) امام علی النقى عليه السلام (و امام حسن عسكرى عليه السلام بود و به خدمت حضرت صاحب الامر عليه السلام نيز رسيده بود)، چون در را كوبيديم كنيز عراقيه ای بيرون آمد و احوال احمد را از او پرسيديم، گفت: او مشغول اعمال عيد است چون امروز عيد است، گفتم: سبحان الله! عيدهاى شيعيان چهار عيد است: عيدفطر و عيد قربان و عيد غدير و روز جمعه .

آن كنيز گفت: احمد بن اسحاق از امام على النقى عليه السلام روايت مى كندكه امروز روز عيد و بهترين عيدها نزد اهل بيت رسالت عليهم السلام و دوستان ايشان است، ما گفتيم: رخصت بطلب تا به نزد او آئيم، چون آن كنيز او را خبركرد بيرون آمد به سوى ما درحالى كه لنگى بسته بود و بوى مشك از او ساطعبود و دست به صورت خودمى كشيد،
ما گفتيم: اين چه حالت است كه از تو مشاهده مى كنيم؟
گفت : ناراحت نباشيد، حالا از غسل روز عيد فارغ شدم،
گفتيم: مگر امروز عيد است!؟
گفت: بلي،
و آن روز، روز نهم ماه ربيع الاول بود، سپس ما را به خانه خود برد و ما را نشاند.

پس گفت: روزى به نزد مولاى خود حضرت امام على بن محمد النقى الهادى عليه السلام در سُرَ مَن رَأى رفتم (درمثل اين روز كه شما به نزد من آمده ايد وآن روز، روز نهم ماه ربيع الاول بود) چون رخصت يافتم و به خدمت آن حضرت رسيدم ديدم كه آن حضرت بر غلامان و خدمت كاران خود جامه هاى فاخر پوشانيده و مجلس خود را آراسته ومجمره اى در پيش خود گذاشته و به دست مبارك خود عود در آن مى اندازد، گفتم: يابن رسول الله! - پدران و مادران ما فداى شما باد- آيا از براى اهل بيت درامروز فرحى تازه روى داده است؟ حضرت فرمود: وكدام روز حرمتش نزد اهل بيت عظيم تر است از امروز كه روز نهم ربيع الاول است؟

بدرستى كه خبر داد مرا پدرم كه حذيفه بن يمان در چنين روزى (كه روز نهم ماه ربيع الاول است) داخل شد بر جدم حضرت رسول خدا صلى الله عليه و اله وسلم، حذيفه گفت: ديدم حضرت امير المؤمنين على بن ابيطالب عليه السلام وحضرت امام حسن عليه السلام و امام حسين عليه السلام را كه با حضرت رسالت پناه طعام تناول مى نمودند و آن حضرت بر روى ايشان تبسم مى نمود و به امام حسن و امام حسين عليهما السلام مى فرمود: بخوريد، گوارا باد از براى شمابركت و سعادت اين روز،


بدرستى كه اين روز، روزى است كه حق تعالى هلاك میكند دشمن خود و جد شما را، و روزى است كه حق تعالى در اين روز قبول مى كنداعمال محبين و شيعيان شما را، و روزى است كه ظاهر مى شود راستى گفته خداكه مى فرمايد : «تلك بيوته خاوية بما ظلموا" (سوره نمل آيه 52)، يعنى :"اين است خانه هاى ايشان كه خالى گرديده به سبب ستمهاى ايشان"،

و روزى است كه در اين روز هلاك مى شود فرعون اهل بيت و ستم كننده بر ايشان و غصب كننده حق ايشان،

و روزى است كه حق تعالى عملهاى دشمنان شما را باطل مى كند «فجعلنا هباء منثورا؛ پس، مثل پنبه زده شده قرار مى دهيم».

پس حذيفه گفت: من گفتم: يا رسول الله! آيا در ميان امت شما كسى خواهد بودكه هتك اين حرمتها نمايد؟ حضرت فرمود: بلي، اى حذيفه! بُتى از منافقان برايشان سركرده خواهد شد، و به عمل مى رساند خواب مرا، و تازيانه ظلم و ستم را بر دوش خود خواهد كشيد، و مردم را از راه خدا منع خواهد كرد، و كتاب خدا را تحريف خواهد نمود و سنت مرا تغيير خواهد داد و ميراث فرزند مرامتصرف خواهد شد، و خود را پيشواى مردم خواهد خواند، و زيادتى بر وصى من خواهد كرد، و مالهاى خدا را به ناحق بر خود حلال خواهد نمود، و در غيرطاعت خدا صرف خواهد كرد، و مرا و برادر و وزير مرا به دروغ نسبت خواهدداد، و دختر مرا از حق خود محروم خواهد نمود، پس دختر من او را نفرين میكند وحق تعالى نفرين او را در "مثل اين روز" مستجاب خواهد گردانيد.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ادامه ترجمه روايت :

حذيفه گفت: پس، گفتم: يا رسول الله! دعا كن حق تعالى او را در حيات شما هلاك گرداند،

حضرت فرمود: اى حذيفه! دوست نمى دارم جرأت كنم بر قضاى خدا و از او طلب كنم تغيير امرى را كه در علم او گذشته است، ولكن از حق تعالى سؤال كردم كه: فضيلت دهد آن روزى را كه خدا هلاك مى كند او را در آن روز بر سايرروزها،تا آنكه احترام آن روز سنتى گردد و در ميان دوستان و شيعيان اهلبيت من،

پس حق تعالى وحى كرد به سوى من: اى محمد! در علم سابق من گذشته است كه فرا گيرد تو را و اهل بيت تو را محنتهاى دنيا و بلاها و ستمهای منافقان و غصب كنندگان از بندگان من، آن منافقانى كه تو خير خواهى ايشان كردى و به تو خيانت كردند، و تو با ايشان راستى كردى و با تو مكر كردند، وتو را ايشان صاف بودى و دشمنى تو را به دل گرفتند، و تو ايشان را خشنودكردى و تو را تكذيب كردند، و تو ايشان را برگُزيدى و تو را در بليه گذاشتند،

پس سوگند ياد مى كنم به حول و قوه و پادشاهى خود كه البته بگشايم به روى كسى كه غصب كند حق على را - كه وصى تو است بعد از تو - هزار در ازپست ترين طبقه هاى جهنم كه آن را (فيلوق) گويند و او را و اصحاب او را درقعر جهنم جاى دهم، جائى كه شيطان از مرتبه خود بر او مشرف شود و او رالعنت كند، و آن منافقان را در قيامت عبرتى گردانم براى فرعونهايى كه درزمان پيامبران ديگر بوده اند، و براى سائر دشمنان دين،

و ايشان را و دوستان ايشان را به سوى جهنم ببرم با ديده هاى كبود وصورتهاى غضبناك و درهم كشيده، با نهايت مذلت و خوارى و سرگردانى وپشيماني، و ايشان را به طور هميشگى و ابدالاباد در عذاب خود بدارم.

اى محمد! بدرستى كه همراه و وصى تو در منزلت تو، مىرسد به او بلاها ازفرعون زمان او و غصب كننده حق او كه جرأت مى كند بر من، و كلام مرا قلب وتبديل مى كند، و شركت به من مى آورد و مردم را منع مى كند از راه من وگوساله اى از براى امت تو برپا مى كند، و كافر مى شود و به من در عرش وعظمت و جلال من، بدرستى كه امر كرده ام ملائكه هفت آسمان خود را و شيعيان و محبين شما را كه:

عيد بگيرند روزى كه آن ملعون را هلاك مى كنم و امركرده ام ايشان را كه كرسى كرامت مرا نصب كنند در برابر بيت المعمور و ثناكنند بر من و طلب آمرزش نمايند براى شيعيان و محبان شما از فرزندان آدم.

و امر كرده ام ملائكه نويسندگان اعمال را كه در اين روز (از اين روز تا سه روز) قلم از مردم بردارند و ننويسند چيزى از گناهان ايشان را به خاطركرامت تو و وصى تو.

اى محمد! قرار دادم اين روز را عيد براى تو و اهل بيت تو و براى كسانى كه تابع ايشان هستند از مؤمنان و شيعيان ايشان، و سوگند ياد مى كنم به عزت وجلال و علو و منزلت و مكان خود كه عطا كنم كسى را كه عيد بگيرد اين روز رااز براى من، ثواب آنهايى كه به دور عرش احاطه كرده اند، و قبول كنم شفاعت او را بر خويشان او، و زياد كنم مال او را اگروسعت دهد در اين روز بر خودو عيان خود،

و هر سال در اين روز هزاران نفر از مواليان و شيعيان شما رااز آتش جهنم آزاد گردانم، و قرار دهم سعى ايشان را گرامى داشته شده، وگناهان ايشان را آمرزيده شده، و اعمال ايشان را قبول شده...

حذيفه گفت: پس برخاست رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم و به خانه ام سلمه رفت، و من برگشتم در حالى كه صاحب يقين بودم در كفر ثانى (عمر)،
تاآنكه بعد از شهادت رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم ديدم كه او چه فتنه ها برانگيخت، و كفر اصلى خود را اظهار كرد و از دين برگشت، و دامان بیحيائى و وقاحت را براى غصب امامت و خلافت بالا زد، و قرآن را تحريف كرد، وآتش در خانه وحى و رسالت زد، و بدعتها در دين خدا قرار داد، و سنت آن حضرت را بَدَل كرد، و شهادت حضرت امير المؤمنين عليه السلام را رد كرد، و فاطمه سلام الله عليها دختر رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم را تكذيب نمود،و فدك را غصب كرد، و يهود و نصارى و مجوس را از خود راضى نمود، و نور ديده مصطفى را به خشم درآورد و او را راضى نكرد، و جميع سنتهاى رسول خدا را ازبين برد، و تدبير كشتن امير المؤمنين عليه السلام را نمود، و جور و ستم رادر ميان مردم آشكار كرد، و هر چه خدا حلال كرده بود حرام كرد، و هر چه خداحرام كرده بود حلال كرد، و حكم نمود كه از پوست شتر درهم و دينار بسازند وخرج كنند، و سيلى به صورت فاطمه زهرا عليها السلام زد، و بر منبر حضرت رسالت به غصب و جور بالا رفت، و بر حضرت امير المؤمنين عليه السلام دروغ بست، و با آن حضرت دشمنى و معارضه كرد، و رأى آن حضرت را به سفاهت نسبت داد.

حذيفه گفت: پس حق تعالى دعاى مولاى مرا در حق آن منافق مستجاب گردانيد، و قتل او را بر دست كشنده او جارى ساخت. ...

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ادامه ترجمه روايت :

پس رفتم به خدمت حضرت امير المؤمنين عليه السلام كه آن حضرت را تهنيت ومبارك باد بگويم به خاطر كشته شدن آن منافق و واصل شدن او به عذاب وانتقام حق تعالى .

چون حضرت مرا ديد، فرمود: اى حذيفه! آيا به خاطر دارى آن روزى را كه آمدی به نزد سيد من رسول خدا صلى الله عليه و آله و من و دو سبط او حسن و حسين نزد او نشسته بوديم و با او اطعام مى خورديم، پس تو را راهنمايى و آگاه كردند بر فضيلت اين روز كه تو داخل شده بودى بر ايشان؟ گفتم بلى ، ای برادر رسول خدا! حضرت فرمود: به خدا سوگند كه اين (همان) روزى است كه حقتعالى در آن ديده آل رسول را روشن گردانيد و من براى اين روز هفتاد و دونام مى دانم.
حذيفه گفت: يا امير المومنين! دوست دارم كه اين نامهاى روز نهم ربيع الاول را از شما بشنوم.

حضرت فرمود: اى حذيفه!

اين روز، روز استراحت است ( كه مومنان از شر آن فاسق امان يافتند) ،

روز زائل شدن كرب و غم است،

روز غدير دوم است،

روز تخفيف گناهان شيعيان است،

روز بخشش است،

روز برداشتن قلم از شيعيان است،

روز در هم شكستن بناى كفر و عداوت است،

روز عقيقه است،

روز بركت است،

روز طلب خونهاى مؤمنان است،

(روز) عيد بزرگ خدا است،

روز مستجاب شدن دعاها است،

روز موقف اعظم است،

روز دورى جستن و پرهيز كردن از دشمنان است،

روز شرط است،

روز كندن (از خود جدا نمودن) لباس سياه است،

روز ندامت و پشيمانى ظالم است،

روز شكسته شدن شوكت مخالفان است،

روز نفى هموم است،

روز خشنودى است،

روز فتح و پيروزى است،

روز عرض اعمال كافران است،

روز ظهور قدرت خدا است،

روز پوشانيدن (عيوب) است،

روز عفو از گناه شيعيان است،

روز فرح و شادى شيعيان است،

روز سيراب كردن است،

روز توبه انابت و بازگشت به سوى حق تعالى است،

روز زكات بزرگ است،

روز فطردوم است،

روز قتال با كفار در راه خدا است،

روز گره خوردن آب دهان در گلوى مخالفان است،

روز خشنودى مؤمنان است.