نمایش نتایج: از شماره 1 تا 1 , از مجموع 1

موضوع: ▐☼ ▬♥▬☼ ▐دعاي امام در وداع ماه مبارک رمضان (دعاي چهل و پنجم صحيفه سجاديه)▐☼ ▬♥▬☼ ▐

  1. Top | #1

    عنوان کاربر
    مديرکل سايت
    تاریخ عضویت
    August 2009
    شماره عضویت
    13
    نوشته
    101,795
    صلوات
    31803
    دلنوشته
    76
    صلی الله علیک یا مولاتنا یا زینب کبری علیها السلام
    تشکر
    78,440
    مورد تشکر
    204,111 در 63,520
    وبلاگ
    208
    دریافت
    9
    آپلود
    102

    doooaaa ▐☼ ▬♥▬☼ ▐دعاي امام در وداع ماه مبارک رمضان (دعاي چهل و پنجم صحيفه سجاديه)▐☼ ▬♥▬☼ ▐






    دعاى امام سجاد (ع) در وداع با ماه مبارک رمضان


    اللَّهُمَّ يَا مَنْ لَا يَرْغَبُ فِي الْجَزَاءِ

    خداوندا اى كسى كه پاداش نمى‏خواهد.


    وَ يَا مَنْ لَا يَنْدَمُ عَلَى الْعَطَاءِ

    و اى كسى كه بر عطا (و بخشش) پشيمان نمى‏شود.


    وَ يَا مَنْ لَا يُكَافِىُ عَبْدَهُ عَلَى السَّوَاءِ .

    و اى كسى كه بنده خود را همسان (عملش) جزا نمى‏دهد.


    مِنَّتُكَ ابْتِدَا ، وَ عَفْوُكَ تَفَضُّلٌ ، وَ عُقُوبَتُكَ عَدْلٌ ، وَ قَضَاِّْؤُک خِيَرَةٌ

    بخشش تو ابتدا(يى و بدون مقدّمه) و بخشايشت از روى تفضّل است، و كيفرت از روى عدل، و فرمانت خير است.


    إِنْ أَعْطَيْتَ لَمْ تَشُبْ عَطَاءَكَ بِمَنٍّ ، وَ إِنْ مَنَعْتَ لَمْ يَكُنْ مَنْعُكَ تَعَدِّياً .

    اگر عطا كنى، عطايت را با منّت نياميخته‏اى و اگر منع كنى، منع داشتنت از روى ستم نيست.


    تَشْكُرُ مَنْ شَكَرَكَ وَ أَنْتَ أَلْهَمْتَهُ شُكْرَكَ .

    هر كه تو را شكر كرد، قدردانى كنى و حال آنكه شكرگزارى را تو به او الهام كرده‏اى.


    وَ تُكَافِىُ مَنْ حَمِدَكَ وَ أَنْتَ عَلَّمْتَهُ حَمْدَكَ .

    و هر كه تو را سپاس گزارد، جزا دهى و حال آنكه سپاس‏گزارى را تو به او آموخته‏اى.


    تَسْتُرُ عَلَى مَنْ لَوْ شِئْتَ فَضَحْتَهُ ، وَ تَجُودُ عَلَى مَنْ لَوْ شِئْتَ مَنَعْتَهُ ، وَ كِلَاهُمَا أَهْلٌ مِنْكَ لِلْفَضِيحَةِ وَ الْمَنْعِ غَيْرَ أَنَّكَ بَنَيْتَ أَفْعَالَكَ عَلَى التَّفَضُّلِ ، وَ أَجْرَيْتَ قُدْرَتَكَ عَلَى التَّجَاوُزِ .

    مى‏پوشانى بر كسى كه اگر مى‏خواستى، رسوايش مى‏نمودى، و مى‏بخشى بر كسى كه اگر مى‏خواستى، محرومش مى‏كردى. و حال آنكه هر دو از جانب تو سزاوار رسوايى و محروميّتند. مگر آنكه تو كارهايت را بر تفضّل قرار داده‏اى
    و قدرتت را بر گذشت، جارى ساخته‏اى.


    وَ تَلَقَّيْتَ مَنْ عَصَاكَ بِالْحِلْمِ ، وَ أَمْهَلْتَ مَنْ قَصَدَ لِنَفْسِهِ بِالظُّلْمِ ، تَسْتَنْظِرُهُمْ بِأَنَاتِكَ إِلَى الْإِنَابَةِ ، وَ تَتْرُكُ مُعَاجَلَتَهُمْ إِلَى التَّوْبَةِ لِكَيْلَا يَهْلِكَ عَلَيْكَ هَالِكُهُمْ ،
    وَ لَا يَشْقَى بِنِعْمَتِكَ شَقِيُّهُمْ إِلَّا عَنْ طُولِ الْإِعْذَارِ إِلَيْهِ ، وَ بَعْدَ تَرَادُفِ الْحُجَّةِ عَلَيْهِ ، كَرَماً مِنْ عَفْوِكَ يَا كَرِيمُ ، وَ عَائِدَةً مِنْ عَطْفِكَ يَا حَلِيمُ .

    و با كسى كه نافرمانى‏ات را نموده، با بردبارى رفتار مى‏كنى و كسى را كه به خود قصد ستم نموده، مهلت داده‏اى. با حوصله‏اتْ منتظر بازگشت
    ايشان مى‏مانى و تا هنگام توبه، شتاب در كيفر ايشان را ترك مى‏كنى، تا هلاك‏شونده ايشان، به خاطر تو هلاك نشود و بدبختشان به وسيله نعمت تو، بدبخت نگردد. مگر بعد از عذرهاى فراوان بر او و پس از حجّت‏هاى پياپى آوردن بر او. كه (اين همه) كرامت، از گذشت توست، اى كريم!. و سودى از مهربانى توست، اى بردبار!.


    أَنْتَ الَّذِي فَتَحْتَ لِعِبَادِكَ بَاباً إِلَى عَفْوِكَ ، وَ سَمَّيْتَهُ التَّوْبَةَ ، وَ جَعَلْتَ عَلَى ذَلِكَ الْبَابِ دَلِيلًا مِنْ وَحْيِكَ لِئَلَّا يَضِلُّوا عَنْهُ ، فَقُلْتَ تَبَارَكَ اسْمُكَ تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً عَسَى رَبُّكُمْ أَنْ يُكَفِّرَ عَنْكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَ يُدْخِلَکُمْ جَنَاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ .

    تويى آنكه براى بندگانت، درى به سوى بخشايشت گشوده‏اى و آن را توبه ناميده‏اى، و بر آن درْ از وحى خود، راهنمايى قرار داده‏اى تا از آن گمراه نشوند. پس تو كه نامت مبارك است، فرمودى: «به سوى خدا توبه كنيد. توبه خالص. اميد است كه پروردگارتان بدى‏هايتان را از شما بزدايد و شما را به بهشت‏هايى داخل كند كه نهرها از زير آن جارى است.


    يَوْمَ لَا يُخْزِي اللَّهُ النَّبِيَّ وَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ ، نُورُهُمْ يَسْعَى بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ بِأَيْمَانِهِمْ ، يَقُولُونَ رَبَّنَا أَتْمِمْ لَنَا نُورَنَا ، وَ اغْفِرْ لَنَا ، إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ .
    فَمَا عُذْرُ مَنْ أَغْفَلَ دُخُولَ ذَلِكَ الْمَنْزِلِ بَعْدَ فَتْحِ الْبَابِ وَ إِقَامَةِ الدَّلِيلِ

    روزى كه خداوند، پيامبر و كسانى كه به او ايمان آورده‏اند را خوار نمى‏كند. نورشان پيش‏رو و از سمت راستشان حركت مى‏كند، گويند: «پروردگارا، نورمان را براى ما كامل گردان و ما را بيامرز. به درستى كه تو بر هر چيزى توانايى.» پس -بعد از گشودن درْ و به‏پا داشتن راهنما- عذر آنكه از ورود به آن منزل غفلت نمايد چيست؟!


    وَ أَنْتَ الَّذِي زِدْتَ فِي السَّوْمِ عَلَى نَفْسِكَ لِعِبَادِكَ ، تُرِيدُ رِبْحَهُمْ فِي مُتَاجَرَتِهِمْ لَكَ ، وَ فَوْزَهُمْ بِالْوِفَادَةِ عَلَيْكَ ، وَ الزِّيَادَةِ مِنْكَ ، فَقُلْتَ
    تَبَارَكَ اسْمُكَ وَ تَعَالَيْتَ مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثَالِهَا ، وَ مَنْ جَاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَلَا يُجْزَى إِلَّا مِثْلَهَا .

    و تويى آنكه در داد و ستد با بندگانت، در بهاى آن بر خود افزوده‏اى. مى‏خواهى در تجارت كردنشان با تو، سود برند و در آمدن به سوى تو
    و افزونى يافتن از جانب تو، رستگار شوند. پس تو كه نامت مبارك و بلندمرتبه است، فرمودى: «هر كس كار نيكى به‏جا آورَد، پس براى او ده برابر آن است و هر كس كار بدى كند، جز مانند آن جزا داده نمى‏شود.»


    وَ قُلْتَ مَثَلُ الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِي كُلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ ، وَ اللَّهُ يُضَاعِفُ لِمَنْ يَشَاءُ ، وَ قُلْتَ مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً فَيُضَاعِفَهُ لَهُ أَضْعَافاً كَثِيرَةً . وَ مَا أَنْزَلْتَ مِنْ نَظَائِرِهِنَّ فِي الْقُرْآنِ مِنْ تَضَاعِيفِ الْحَسَنَاتِ .

    و فرمودى: «داستان كسانى كه دارايى‏هايشان را در راه خدا مى‏بخشند، مانند داستان دانه‏ايست كه هفت خوشه رويانده، كه در هر خوشه صد دانه باشد و خدا براى هر كه بخواهد، چندين برابر مى‏كند.» و فرمودى: «كيست آنكه به خدا وام دهد، وامى نيكو. كه خدا آن را برايش به چندين و چند برابر افزون نمايد؟.» و مانندهاى آن (آيه‏هايى) كه از افزايش‏هاى نيكى‏ها در قرآن فروفرستادى.


    وَ أَنْتَ الَّذِي دَلَلْتَهُمْ بِقَوْلِكَ مِنْ غَيْبِكَ وَ تَرْغِيبِكَ الَّذِي فِيهِ حَظُّهُمْ عَلَى مَا لَوْ سَتَرْتَهُ عَنْهُمْ لَمْ تُدْرِكْهُ أَبْصَارُهُمْ ، وَ لَمْ تَعِهِ أَسْمَاعُهُمْ ، وَ لَمْ تَلْحَقْهُ أَوْهَامُهُمْ ، فَقُلْتَ اذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ ، وَ اشْكُرُوا لِي وَ لَا تَكْفُرُونِ ، وَ قُلْتَ لئن شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّکُمْ ، وَ لَئِنْ کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٌ .

    و تويى آنكه ايشان را با سخن غيبى خود و با ترغيب نمودنت كه بهره آنان را دربر دارد راهنمايى به چيزى كردى كه اگر آن را از نظرشان مى‏پوشاندى ديدگانشان آن را درنمى‏يافت، و گوش‏هايشان آن را فرانمى‏گرفت و انديشه‏هايشان به آن نمى‏رسيد. پس فرمودى: «مرا ياد كنيد تا شما را ياد كنم و مرا شكر گزاريد و مرا كفران نكنيد.» و فرمودى: «اگر شكر گزاريد، شما را فزونى دهم و اگر كفران نماييد، همانا عذاب من شديد است.»


    وَ قُلْتَ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ ، إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ ، فَسَمَّيْتَ دُعَاءَكَ عِبَادَةً ، وَ تَرْكَهُ اسْتِكْبَاراً ، وَ تَوَعَّدْتَ عَلَى تََرْکِهِ دُخُولَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ .

    و فرمودى: «مرا بخوانيد تا شما را اجابت كنم. همانا كسانى كه از عبادت من كبر مى‏ورزند، به زودى با خوارى داخل جهنّم خواهند شد.» پس دعا كردن را عبادت و ترك آن را استكبار ناميدى و بر ترك آن، داخل شدن در جهنّم با خوارى را هشدار دادى.


    فَذَكَرُوكَ بِمَنِّكَ ، وَ شَكَرُوكَ بِفَضْلِكَ ، وَ دَعَوْكَ بِأَمْرِكَ ، وَ تَصَدَّقُوا لَكَ طَلَباً لِمَزِيدِكَ ، وَ فِيهَا كَانَتْ نَجَاتُهُمْ مِنْ غَضَبِكَ ، وَ فَوْزُهُمْ بِرِضَاكَ .

    پس با نعمتِ خودت، تو را ياد كردند و با تفضّلت، تو را شكر گزاردند و به فرمانت، تو را خواندند و جهت طلبِ افزودن (نعمت) تو، براى (رضاى) تو صدقه دادند و در (همه) اينها نجات ايشان از خشمت و دست يافتنشان به خوشنودى‏ات نهفته بود.


    وَ لَوْ دَلَّ مَخْلُوقٌ مَخْلُوقاً مِنْ نَفْسِهِ عَلَى مِثْلِ الَّذِي دَلَلْتَ عَلَيْهِ عِبَادَكَ مِنْكَ كَانَ مَوْصُوفاً بِالْإِحْسَانِ ، وَ مَنْعُوتاً بِالِامْتِنَانِ ، وَ مَحْمُوداً بِكُلِّ لِسَانٍ ،
    فَلَكَ الْحَمْدُ مَا وُجِدَ فِي حَمْدِكَ مَذْهَبٌ ، وَ مَا بَقِيَ لِلْحَمْدِ لَفْظٌ تُحْمَدُ بِهِ ، وَ مَعْنًى يَنْصَرِفُ إِلَيْهِ .

    اگر آفريده‏اى از جانب خودش آفريده‏اى را، به مانند آنچه تو با آن بندگانت را از جانب خود راهنمايى فرموده‏اى، راهنمايى مى‏كرد، به احسان وصف مى‏شد و به بخشندگى تعريف مى‏گشت و به هر زبانى (مورد) ستايش قرار مى‏گرفت. پس ستايش براى توست، تا آنجا كه راهى در ستايش تو يافت شود و براى ستايش كلمه‏اى كه با آن ستايش شوى باقى ماند
    و مقصودى كه به آن بازگردد، وجود داشته باشد.


    يَا مَنْ تَحَمَّدَ إِلَى عِبَادِهِ بِالْإِحْسَانِ وَ الْفَضْلِ ، وَ غَمَرَهُمْ بِالْمَنِّ وَ الطَّوْلِ ، مَا أَفْشَى فِينَا نِعْمَتَكَ ، وَ أَسْبَغَ عَلَيْنَا مِنَّتَكَ ، وَ أَخَصَّنَا بِبِرِّكَ

    اى آنكه با احسان و تفضّل، مورد ستايش بندگانت قرار گرفته‏اى و با بخشش و نعمت، ايشان را پوشانده‏اى. چه آشكار است در (جمع) ما نعمت تو! وچه سرشار است بر ما بخشش تو! و چه مخصوص گشته است نيكى‏ات به ما!.


    هَدَيْتَنَا لِدِينِكَ الَّذِي اصْطَفَيْتَ ، وَ مِلَّتِكَ الَّتِي ارْتَضَيْتَ ، وَ سَبِيلِكَ الَّذِي سَهَّلْتَ ، وَ بَصَّرْتَنَا الزُّلْفَةَ لَدَيْكَ ، وَ الْوُصُولَ إِلَى كَرَامَتِكَ

    ما را به دينت كه آن را برگزيدى و به آئينت كه آن را پسنديدى و به راهت كه آن را آسان نمودى، هدايت كردى و ما را به (راه) نزديكى نزد خودت و رسيدن به كرامتت، بينا نمودى.


    اللَّهُمَّ وَ أَنْتَ جَعَلْتَ مِنْ صَفَايَا تِلْكَ الْوَظَائِفِ ، وَ خَصَائِصِ تِلْكَ الْفُرُوضِ شَهْرَ رَمَضَانَ الَّذِي اخْتَصَصْتَهُ مِنْ سَائِرِ الشُّهُورِ ، وَ تَخَيَّرْتَهُ مِنْ جَمِيعِ الْأَزْمِنَةِ
    وَ الدُّهُورِ ، وَ آثَرْتَهُ عَلَى كُلِّ أَوْقَاتِ السَّنَةِ بِمَا أَنْزَلْتَ فِيهِ مِنَ الْقُرْآنِ وَ النُّورِ ، وَ ضَاعَفْتَ فِيهِ مِنَ الْإِيمَانِ ، وَ فَرَضْتَ فِيهِ مِنَ الصِّيَامِ ، وَ رَغَّبْتَ فِيهِ مِنَ الْقِيَامِ ، وَ أَجْلَلْتَ فِيهِ مِنْ لَيْلَةِ الْقَدْرِ الَّتِي هِيَ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ .

    خداوندا و تو از كارهاى برگزيده و واجبات مخصوصه، ماه رمضان را قرار دادى. همان كه آن را از بقيه ماه‏ها مخصوص داشتى و از همه
    زمان‏ها و روزگارها برترى‏اش دادى. و آن را بر همه زمان‏هاى سال برگزيدى. به سبب آنچه در آن ماه از قرآن و نور نازل كردى و ايمان را
    در آن چندين برابر نمودى و روزه را در آن واجب كردى و در آن به برپا خاستن (شب) ترغيب نمودى و شب قدر را كه از هزار ماه
    بهتر است، در آن بزرگ داشتى.


    ثُمَّ آثَرْتَنَا بِهِ عَلَى سَائِرِ الْأُمَمِ ، وَ اصْطَفَيْتَنَا بِفَضْلِهِ دُونَ أَهْلِ الْمِلَلِ ، فَصُمْنَا بِأَمْرِكَ نَهَارَهُ ، وَ قُمْنَا بِعَوْنِكَ لَيْلَهُ ، مُتَعَرِّضِينَ بِصِيَامِهِ وَ قِيَامِهِ لِمَا عَرَّضْتَنَا لَهُ مِنْ رَحْمَتِكَ ، وَ تَسَبَّبْنَا إِلَيْهِ مِنْ مَثُوبَتِكَ ، وَ أَنْتَ الْمَلِي‏ءُ بِمَا رُغِبَ فِيهِ إِلَيْكَ ، الْجَوَادُ بِمَا سُئِلْتَ مِنْ فَضْلِكَ ، الْقَرِيبُ إِلَى مَنْ حَاوَلَ قُرْبَكَ .

    سپس ما را بر بقيه امّت‏ها به وسيله آن (ماه)، برترى دادى و به فضيلت آن ما را -نه اهل آئين‏هاى ديگر را- برگزيدى. پس به فرمان تو روزش را روزه گرفتيم و به يارى تو شبش را به‏پا خاستيم. در حالى كه در معرض روزه داشتن و به‏پا خاستن (شبانه) بوديم، از رحمتت -بدان خاطر- به ما عرضه داشتى. و آن را وسيله پاداش تو قرار داديم و تو دارنده هر آنچيزى هستى كه از درگاهت خواسته شود. بخشنده هر آنچيزى هستى كه از فضلت درخواست گردد. و نزديك به هر آن كسى هستى كه براى قرب به تو كوشد.


    وَ قَدْ أَقَامَ فِينَا هَذَا الشَّهْرُ مُقَامَ حَمْدٍ ، وَ صَحِبَنَا صُحْبَةَ مَبْرُورٍ ، وَ أَرْبَحَنَا أَفْضَلَ أَرْبَاحِ الْعَالَمِينَ ، ثُمَّ قَدْ فَارَقَنَا عِنْدَ تَمَامِ وَقْتِهِ ، وَ انْقِطَاعِ مُدَّتِهِ ، وَ وَفَاءِ عَدَدِهِ .

    و اين ماه در بين ما (در) مقام پسنديده اقامت كرد و با ما همچون يارِ نيكو همراه شد و ما را به برترين سودهاى جهانيان، سودمند نمود. سپس هنگام تمام شدن وقتش و به سر آمدن مدّتش و پايان يافتن عدد (روزهاى)ش، از ما جدا شد.


    فَنَحْنُ مُوَدِّعُوهُ وِدَاعَ مَنْ عَزَّ فِرَاقُهُ عَلَيْنَا ، وَ غَمَّنَا وَ أَوْحَشَنَا انْصِرَافُهُ عَنَّا ، وَ لَزِمَنَا لَهُ الذِّمَامُ الَْمحْفُوظُ ، وَ الْحُرْمَةُ الْمَرْعِيَّةُ ، وَ الْحَقُّ الْمَقْضِيُّ ، فَنَحْنُ قَائِلُونَ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا شَهْرَ اللَّهِ الْأَكْبَرَ ، وَ يَا عِيدَ أَوْلِيَائِهِ .

    پس آن را وداع مى‏گوييم، وداع از كسى كه فراقش بر ما دشوار است و رفتنش از (ميان) ما، اندوهگين و بيمناكمان مى‏سازد و بر ما لازم است
    براى او پيمان نگه داريم و حرمت رعايت كنيم و حقّ ادا نماييم. پس مى‏گوييم: درود بر تو، اى بزرگ‏ترين ماه خدا، و اى عيد دوستان او.


    السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أَكْرَمَ مَصْحُوبٍ مِنَ الْأَوْقَاتِ ، وَ يَا خَيْرَ شَهْرٍ فِي الْأَيَّامِ وَ السَّاعَاتِ .

    درود بر تو، اى گرامى‏ترين وقت‏هايى كه همراه بودى و اى بهترين ماه در روزها و ساعت‏ها.


    السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ شَهْرٍ قَرُبَتْ فِيهِ الآْمَالُ ، وَ نُشِرَتْ فِيهِ الْأَعْمَالُ .

    درود بر تو ماهى كه آرزوها در آن نزديك شد و اعمال در آن گسترده گشت.


    السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ قَرِينٍ جَلَّ قَدْرُهُ مَوْجُوداً ، وَ أَفْجَعَ فَقْدُهُ مَفْقُوداً ، وَ مَرْجُوٍّ آلَمَ فِرَاقُهُ .

    درود بر تو همنشينى كه تا بودى، احترامش بزرگ بود و چون از دست رفت، فقدانش غم‏انگيز بود و مايه اميدى كه فراقش رنج‏آور بود.


    السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ أَلِيفٍ آنَسَ مُقْبِلًا فَسَرَّ ، وَ أَوْحَشَ مُنْقَضِياً فَمَضَّ

    درود بر تو همدمى كه چون روى آورد، دل‏ها را آرام نمود و شادمان ساخت. و چون سپرى شد، بيمناك ساخت و بى‏تاب گردانْد.


    السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ مُجَاوِرٍ رَقَّتْ فِيهِ الْقُلُوبُ ، وَ قَلَّتْ فِيهِ الذُّنُوبُ .

    درود بر تو همسايه‏اى كه دل‏ها در آن فروتن گرديد و گناهان در آن كم شد.


    السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ نَاصِرٍ أَعَانَ عَلَى الشَّيْطَانِ ، وَ صَاحِبٍ سَهَّلَ سُبُلَ الْإِحْسَانِ

    درود بر تو ياورى كه در برابر شيطان يارى كرد و همراهى كه راه‏هاى احسان را آسان نمود.


    السَّلَامُ عَلَيْكَ مَا أَكْثَرَ عُتَقَاءَ اللَّهِ فِيكَ ، وَ مَا أَسْعَدَ مَنْ رَعَى حُرْمَتَكَ بِكَ

    درود بر تو. چه بسيار است آزادشدگان (از عذاب) خدا در تو! و چه نيك‏بخت است كسى كه به سبب تو، حرمتت را رعايت كند!.


    السَّلَامُ عَلَيْكَ مَا كَانَ أَمْحَاكَ لِلذُّنُوبِ ، وَ أَسْتَرَكَ لِأَنْوَاعِ الْعُيُوبِ

    درود بر تو. چه محوكننده بودى، گناهان را! و چه پوشنده بودى، انواع عيب‏ها را!.


    السَّلَامُ عَلَيْكَ مَا كَانَ أَطْوَلَكَ عَلَى الُْمجْرِمِينَ ، وَ أَهْيَبَكَ فِي صُدُورِ الْمُؤْمِنِينَ

    درود بر تو. چه طولانى بودى، بر گناهكاران! و چه با هيبت بودى، در سينه‏هاى مؤمنان!.


    السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ شَهْرٍ لَا تُنَافِسُهُ الْأَيَّامُ .

    درود بر تو ماهى كه روزها(ى ديگر) با آن برابرى نمى‏كند.


    السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ شَهْرٍ هُوَ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ سَلَامٌ

    درود بر تو ماهى كه از هر چيز سلامت است.


    السَّلَامُ عَلَيْكَ غَيْرَ كَرِيهِ الْمُصَاحَبَةِ ، وَ لَا ذَمِيمِ الْمُلَابَسَةِ

    درود بر تو كه همراهى‏اش ناپسند و معاشرتش نكوهيده نيست.


    السَّلَامُ عَلَيْكَ كَمَا وَفَدْتَ عَلَيْنَا بِالْبَرَكَاتِ ، وَ غَسَلْتَ عَنَّا دَنَسَ الْخَطِيئَاتِ

    درود بر تو همان‏طور كه با بركت‏ها بر ما وارد شدى و چركى خطاها را از ما شستى.


    السَّلَامُ عَلَيْكَ غَيْرَ مُوَدَّعٍ بَرَماً وَ لَا مَتْرُوكٍ صِيَامُهُ سَأَماً .

    درود بر تو نه آنكه وداع با او از روى دلتنگى باشد. و نه آنكه ترك روزه‏اش از سر ملالت باشد.


    السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ مَطْلُوبٍ قَبْلَ وَقْتِهِ ، وَ مَحْزُونٍ عَلَيْهِ قَبْلَ فَوْتِهِ .

    درود بر تو كه پيش از زمان آمدنش، طلب شده و پيش از از دست رفتنش، بر آن اندوه خورند.


    السَّلَامُ عَلَيْكَ كَمْ مِنْ سُوءٍ صُرِفَ بِكَ عَنَّا ، وَ كَمْ مِنْ خَيْرٍ أُفِيضَ بِكَ عَلَيْنَا

    درود بر تو. چه بسيار بدى‏ها كه به سبب تو، از ما برطرف شد! و چه بسيار نيكى‏اى كه به وسيله تو، بر ما فزونى يافت!.


    السَّلَامُ عَلَيْكَ وَ عَلَى لَيْلَةِ الْقَدْرِ الَّتِي هِيَ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ

    درود بر تو و بر شب قدر كه بهتر است از هزار ماه.


    السَّلَامُ عَلَيْكَ مَا كَانَ أَحْرَصَنَا بِالْأَمْسِ عَلَيْكَ ، وَ أَشَدَّ شَوْقَنَا غَداً إِلَيْكَ .

    درود بر تو. ديروز چه بسيار بر تو حريص بوديم! و فردا چه سخت به سوى تو مشتاقيم!.


    السَّلَامُ عَلَيْكَ وَ عَلَى فَضْلِكَ الَّذِي حُرِمْنَاهُ ، وَ عَلَى مَاضٍ مِنْ بَرَكَاتِكَ سُلِبْنَاهُ .

    درود بر تو و بر فضيلتت كه از آن محروم شديم و بر نيكى‏هاى گذشته‏ات كه از دست داديم.


    اللَّهُمَّ إِنَّا أَهْلُ هَذَا الشَّهْرِ الَّذِي شَرَّفْتَنَا بِهِ ، وَ وَفَّقْتَنَا بِمَنِّكَ لَهُ حِينَ جَهِلَ الْأَشْقِيَاءُ وَقْتَهُ ، وَ حُرِمُوا لِشَقَائِهِمْ فَضْلَهُ .

    خداوندا، همانا ما اهل اين ماه هستيم، كه ما را به وسيله آن شرافت دادى و ما را براى آن به وسيله نعمتت، توفيق دادى، آنگاه كه تيره‏بختان، وقت آن را نشناختند و بر اثر شقاوتشان، از فضل آن ماهْ محروم گشتند.


    أَنْتَ وَلِيُّ مَا آثَرْتَنَا بِهِ مِنْ مَعْرِفَتِهِ ، وَ هَدَيْتَنَا لَهُ مِنْ سُنَّتِهِ ، وَ قَدْ تَوَلَّيْنَا بِتَوْفِيقِكَ صِيَامَهُ وَ قِيَامَهُ عَلَى تَقْصِيرٍ ، وَ أَدَّيْنَا فِيهِ قَلِيلًا مِنْ كَثِيرٍ .

    تويى مولايى كه ما را به وسيله شناخت آن، برترى دادى و ما را به روش آن، راهنمايى نمودى و ما را -با (همه) كوتاهىْ (كردن‏هايمان)- توفيق دادى تا روزه‏اش و به‏پا خاستنش (در شبانگاه) را عهده‏دار شويم. و در آن اندكى از بسيار را انجام داديم.


    اللَّهُمَّ فَلَكَ الْحَمْدُ إِقْرَاراً بِالْإِسَاءَةِ ، وَ اعْتِرَافاً بِالْإِضَاعَةِ ، وَ لَكَ مِنَ قُلُوبِنَا عَقْدُ النَّدَمِ ، وَ مِنْ أَلْسِنَتِنَا صِدْقُ الِاعْتِذَارِ ، فَأْجُرْنَا عَلَى مَا أَصَابَنَا فِيهِ مِنْ التَّفْرِيطِ أَجْراً نَسْتَدْرِكُ بِهِ الْفَضْلَ الْمَرْغُوبَ فِيهِ ، وَ نَعْتَاضُ بِهِ مِنْ أَنْوَاعِ الذُّخْرِ الْمَحْرُوصِ عَلَيْهِ .

    خداوندا، پس سپاس براى توست، در حالى كه به بدكردارى، اقراركننده و به سهل‏انگارى، اعتراف‏كننده‏ايم و پشيمانى قطعى دل‏هايمان و عذر خواستن راستين زبان‏هايمان، براى توست. پس ما را بر آنچه از كوتاهى در آن ماه به ما رسيده، پاداش ده. پاداشى كه با آن فضل پسنديده را دريابيم و با آن اندوخته‏هاى گوناگون كه بر آن حريص و آزمند شده‏ايم را عوض بستانيم.


    وَ أَوْجِبْ لَنَا عُذْرَكَ عَلَى مَا قَصَّرْنَا فِيهِ مِنْ حَقِّكَ ، وَ ابْلُغْ بِأَعْمَارِنَا مَا بَيْنَ أَيْدِينَا مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ الْمُقْبِلِ ، فَإِذَا بَلَّغْتَنَاهُ فَأَعِنِّا عَلَى تَنَاوُلِ مَا أَنْتَ
    أَهْلُهُ مِنَ الْعِبَادَةِ ، وَ أَدِّنَا إِلَى الْقِيَامِ بِمَا يَسْتَحِقُّهُ مِنَ الطَّاعَةِ ، وَ أَجْرِ لَنَا مِنْ صَالِحِ الْعَمَلِ مَا يَكُونُ دَرَكاً لِحَقِّكَ فِي الشَّهْرَيْنِ مِنْ شُهُورِ الدَّهْرِ .

    و (قبول) عذر ما را كه در آن ( ماه ) بر حقّت كوتاهى كرده‏ايم، بر ما لازم گردان و عمر ما - كه در پيش روى ماست - را، به ماه رمضان آينده برسان. پس چون ما را به آن رساندى، ما را بر انجام عبادتى كه تو شايسته آنى، يارى فرما. و ما را بر قيام به طاعتى كه سزاوار آن ماه است، موفّق بدار. و از اعمال شايسته، آنچه را كه سبب دريافتن حقّ تو در دو ماه (رمضان گذشته و آينده) از ماه‏هاى روزگار باشد، براى ما پيوسته گردان.


    اللَّهُمَّ وَ مَا أَلْمَمْنَا بِهِ فِي شَهْرِنَا هَذَا مِنْ لَمَمٍ أَوْ إِثْمٍ ، أَوْ وَاقَعْنَا فِيهِ مِنْ ذَنْبٍ ، وَ اكْتَسَبْنَا فِيهِ مِنْ خَطِيئَةٍ عَلَى تَعَمُّدٍ مِنَّا ، أَوْ عَلَى نِسْيَانٍ ظَلَمْنَا فِيهِ أَنْفُسَنَا ، أَوِ انْتَهَكْنَا بِهِ حُرْمَةً مِنْ غَيْرِنَا ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ اسْتُرْنَا بِسِتْرِكَ ، وَ اعْفُ عَنَّا بِعَفْوِكَ ، وَ لَا تَنْصِبْنَا فِيهِ لِأَعْيُنِ الشَّامِتِينَ ، وَ لَا تَبْسُطْ عَلَيْنَا فِيهِ أَلْسُنَ الطَّاعِنِينَ ، وَ اسْتَعْمِلْنَا بِمَا يَكُونُ حِطَّةً وَ كَفَّارَةً لِمَا أَنْكَرْتَ مِنَّا فِيهِ بِرَأْفَتِكَ الَّتِي لَا تَنْفَدُ ، وَ فَضْلِكَ الَّذِي لَا يَنْقُصُ .

    خداوندا و گناه كوچك يا بزرگى كه در اين ماه به آن نزديك شديم يا گناهى كه در آن انجام داديم و خطايى كه ما در آن ( ماه ) از روى عمد زير بارش رفتيم ، يا فراموشى‏اى كه در آن به خود ستم كرديم يا با آن حرمت ديگرى را پرده‏درى نموديم؛ پس بر محمّد و خاندانش درود فرست و ما را به پرده خود بپوشان و به عفو خود از ما درگذر و ما را در آن، پيش چشمان شماتت‏كنندگان قرار نده و زبان طعنه‏زنندگان را در آن (ماه) بر ما نگشا و به مهربانى‏ات كه نابود نمى‏شود و به فضلت كه كم نمى‏گردد،
    ما را در اين (ماه) به كارى كه سبب فروريختن و كفّاره كارهايى مى‏شود كه بر ما نمى‏پسندى، بگمار.


    اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ اجْبُرْ مُصِيبَتَنَا بِشَهْرِنَا ، وَ بَارِكْ لَنَا فِي يَوْمِ عِيدِنَا وَ فِطْرِنَا ، وَ اجْعَلْهُ مِنْ خَيْرِ يَوْمٍ مَرَّ عَلَيْنَا أَجْلَبِهِ لِعَفْوٍ ، وَ أَمْحَاهُ لِذَنْبٍ ، وَ اغْفِرْ لَنَا مَا خَفِيَ مِنْ ذُنُوبِنَا وَ مَا عَلَنَ .

    خداوندا بر محمّد و خاندانش درود فرست. مصيبت ما را در (رفتن) ماه‏مان جبران كن. و براى ما روز عيد و فطرمان را مبارك گردان. و آن را از بهترين روزهايى كه بر ما گذشته است قرار ده كه جلب‏كننده‏ترين روز، براى عفو و محوكننده‏ترين آن، براى گناه باشد. و گناهان پنهان و آشكار ما را بيامرز.


    اللَّهُمَّ اسْلَخْنَا بِانْسِلَاخِ هَذَا الشَّهْرِ مِنْ خَطَايَانَا ، وَ أَخْرِجْنَا بِخُرُوجِهِ مِنْ سَيِّئَاتِنَا ، وَ اجْعَلْنَا مِنْ أَسْعَدِ أَهْلِهِ بِهِ ، وَ أَجْزَلِهِمْ قِسْماً فِيهِ ، وَ أَوْفَرِهِمْ حَظّاً مِنْهُ .

    خداوندا با گذشتن اين ماه، ما را از خطاها درآور. و با بيرون رفتنش، ما را از بدى‏هايمان بيرون بر. و به وسيله آن، ما را از سعادتمندترين اهل آن و از پرنصيب‏ترين آنان در آن ماه و از بهره‏مندترين ايشان از آن قرار ده.


    اللَّهُمَّ وَ مَنْ رَعَى هَذَا الشَّهْرَ حَقَّ رِعَايَتِهِ ، وَ حَفِظَ حُرْمَتَهُ حَقَّ حِفْظِهَا ، وَ قَامَ بِحُدُودِهِ حَقَّ قِيَامِهَا ، وَ اتَّقَى ذُنُوبَهُ حَقَّ تُقَاتِهَا ، أَوْ تَقَرَّبَ إِلَيْكَ بِقُرْبَةٍ أَوْجَبَتْ رِضَاكَ لَهُ ، وَ عَطَفَتْ رَحْمَتَكَ عَلَيْهِ ، فَهَبْ لَنَا مِثْلَهُ مِنْ وُجْدِكَ ، وَ أَعْطِنَا أَضْعَافَهُ مِنْ فَضْلِكَ ، فَإِنَّ فَضْلَكَ لَا يَغِيضُ ، وَ إِنَّ خَزَائِنَكَ لَا تَنْقُصُ بَلْ تَفِيضُ ، وَ إِنَّ مَعَادِنَ إِحْسَانِكَ لَا تَفْنَى ، وَ إِنَّ عَطَاءَكَ لَلْعَطَاءُ الْمُهَنَّا .

    خداوندا و هر كس رعايت كرده اين ماه را، به طورى كه حقّ رعايتش است، و حرمتش را آن طورى كه حقّ بوده نگه داشته، و حدودش را آن طوریکه حقّش بوده به‏پا داشته و از گناهان خويش به طورى كه حقِّ پرهيز كردن بوده پرهيز نموده، يا به وسيله عمل تقرب‏آورى به سوى تو تقرب جسته، كه خوشنودى تو را براى او لازم گردانده و رحمتت را به او برگردانده؛ پس از (توانگرى) نزد خودت، مانند آن را به ما ببخش و از فضلت، چندين برابر آن را به ما عطا فرما. به درستى كه فضل تو كاستى‏پذير نيست و همانا گنجينه‏هاى تو كم نمى‏شود، بلكه فزونى مى‏يابد
    و به درستى كه معادن احسانت فنا نمى‏شود و به درستى كه عطاى تو، عطايى گواراست.


    اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ اكْتُبْ لَنَا مِثْلَ أُجُورِ مَنْ صَامَهُ ، أَوْ تَعَبَّدَ لَكَ فِيهِ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ .

    خداوندا بر محمّد و خاندانش درود فرست و براى ما مانند پاداش كسانى كه روزه گرفته‏اند يا در اين ماه تا روز قيامت تو را عبادت مى‏كنند، بنويس.


    اللَّهُمَّ إِنَّا نَتُوبُ إِلَيْكَ فِي يَوْمِ فِطْرِنَا الَّذِي جَعَلْتَهُ لِلْمُؤْمِنِينَ عِيداً وَ سُرُوراً ، وَ لِأَهْلِ مِلَّتِكَ مَجْمَعاً وَ مُحْتَشَداً مِنْ كُلِّ ذَنْبٍ أَذْنَبْنَاهُ ، أَوْ سُوءٍ أَسْلَفْنَاهُ ، أَوْ خَاطِرِ شَرٍّ أَضْمَرْنَاهُ ، تَوْبَةَ مَنْ لَا يَنْطَوِي عَلَى رُجُوعٍ إِلَى ذَنْبٍ ، وَ لَا يَعُودُ بَعْدَهَا فِي خَطِيئَةٍ ، تَوْبَةً نَصُوحاً خَلَصَتْ مِنَ الشَّكِّ وَ الِارْتِيَابِ ، فَتَقَبَّلْهَا مِنَّا ، وَ ارْضَ عَنَّا ، وَ ثَبِّتْنَا عَلَيْهَا .

    خداوندا ما در روزِ فطرمان كه آن را براى اهل ايمانْ عيد و شادى و براى اهل دينتْ محل اجتماع و گردهمايى قرار دادى، از هر گناهى كه آن را مرتكب شده‏ايم يا بدى‏اى كه در گذشته انجام داده‏ايم يا انديشه بدى كه در دل داشته‏ايم، به درگاه تو توبه مى‏كنيم. توبه كسى كه بازگشتن به گناه را در دل ندارد و پس از توبه به خطايى بازنمى‏گردد. توبه خالصى كه از ترديد و دودلى پاك باشد. پس آن را از ما بپذير و از ما خوشنود باش و ما را بر آن ثابت گردان.


    اللَّهُمَّ ارْزُقْنَا خَوْفَ عِقَابِ الْوَعِيدِ ، وَ شَوْقَ ثَوَابِ الْمَوْعُودِ حَتَّى نَجِدَ لَذَّةَ مَا نَدْعُوكَ بِهِ ، وَ كَأْبَةَ مَا نَسْتَجِيرُک مِنْهُ .

    خداوندا ترسِ كيفرِ هشدارداده‏شده و شوقِ پاداشِ وعده‏داده‏شده را روزى ما گردان. تا خوشى آنچه از تو مى‏خواهيم و اندوه آنچه از آن به تو پناه مى‏بريم، دريابيم.


    وَ اجْعَلْنَا عِنْدَكَ مِنَ التَّوَّابِينَ الَّذِينَ أَوْجَبْتَ لَهُمْ مَحَبَّتَكَ ، وَ قَبِلْتَ مِنْهُمْ مُرَاجَعَةَ طَاعَتِكَ ، يَا أَعْدَلَ الْعَادِلِينَ .

    و ما را در نزد خود از توبه‏كنندگانى قرار ده كه دوستى‏ات را براى آنها واجب نموده‏اى، و بازگشت به طاعتت را از آنان پذيرفته‏اى. اى عادل‏ترين دادگران.


    اللَّهُمَّ تَجَاوَزْ عَنْ آبَائِنَا وَ أُمَّهَاتِنَا وَ أَهْلِ دِينِنَا جَمِيعاً مَنْ سَلَفَ مِنْهُمْ وَ مَنْ غَبَرَ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ .

    خداوندا از پدران و مادران و همه هم‏كيشان ما، هر كه از ايشان درگذشته و مرده و هر كه زنده مانده، تا روز رستاخيز درگذر.

    اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ نَبِيِّنَا وَ آلِهِ كَمَا صَلَّيْتَ عَلَى مَلَائِكَتِكَ الْمُقَرَّبِينَ ، وَ صَلِّ عَلَيْهِ وَ آلِهِ كَمَا صَلَّيْتَ عَلَى أَنْبِيَائِكَ الْمُرْسَلِينَ ، وَ صَلِّ عَلَيْهِ وَ آلِهِ
    كَمَا صَلَّيْتَ عَلَى عِبَادِكَ الصَّالِحِينَ ، وَ أَفْضَلَ مِنْ ذَلِكَ يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ ، صَلَاةً تَبْلُغُنَا بَرَكَتُهَا ، وَ يَنَالُنَا نَفْعُهَا ، وَ يُسْتَجَابُ لَهَا دُعَاؤُنَا ،
    إِنَّكَ أَكْرَمُ مَنْ رُغِبَ إِلَيْهِ ، وَ أَكْفَى مَنْ تُوُكِّلَ عَلَيْهِ ، وَ أَعْطَى مَنْ سُئِلَ مِنْ فَضْلِهِ ، وَ أَنْتَ عَلَى كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ

    خداوندا بر محمّد پيامبرمان و خاندانش درود فرست. همچنانكه بر فرشتگان مقرّبت درود فرستادى. و بر او و خاندانش درود فرست، همچنانكه بر پيامبران فرستاده‏شده‏ات درود فرستادى. و بر او و خاندانش درود فرست، همچنانكه بر بندگان شايسته‏ات درود فرستادى. و برتر از آن اى پروردگار جهانيان، درودى كه بركت آن به ما رسد و سودش ما را دريابد و دعاى ما به سبب آن مستجاب گردد. به درستى كه تو كريم‏تر كسى هستى كه از اودرخواست شده و بى‏نيازكننده‏تر كسى هستى كه بر او اعتماد شده و بخشنده‏تر كسى هستى كه از فضل او درخواست شده و تو بر هر چيزى توانايى.


    ویرایش توسط فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)* : 18-02-2011 در ساعت 03:37
    امضاء





    *******************************

    سکوت
    خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
    کسی که
    سکوت می کند روزی حرفهایش را
    سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت

    *******************************
    و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
    که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...

    *******************************




  2.  

اطلاعات موضوع

کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند

در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)

کلمات کلیدی این موضوع

مجوز های ارسال و ویرایش

  • شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
  • شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
  • شما نمیتوانید فایل پیوست کنید.
  • شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
  •  
© تمامی حقوق از جمله طراحی قالب برای سایت آیه های انتظار محفوظ می باشد © طراحی و ویرایش Masoomi