نگاهي به زندگاني و قيام امام حسين عليه السلام(خصائص الحسینیه)

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

امام حسين عليه السلام در شرايطى به انجام اين دو مستحب پرداخت كه آن شرايط براى كسى در طول تاريخ محقق نشده و نخواهد شد. وقتى امام در قتلگاه در خون غلطيده و از سوى ديگر ، فرياد زنان حرم كه دشمنان آنها را احاطه كرده بودند ، به دادخواهى بلند شده بود ، در مقابل ظالمان در هيبتى باشكوه و بديع با زحمت روى دو زانو ايستاد و راه را بر دشمن مهاجم بست و خطاب به آنها گفت :
مرا هدف قرار دهيد ، شمشيرها و نيزه هايتان را بر من فرود آريد ، اما متعرض حرم من نشويد.
همچنين امام به كمك هفتاد و دو تن از اصحابشان شتافتند. وقتى آنها بر زمين مى افتادند و امام را صدا مى زدند كه بر بالينشان حاضر شوند ، امام دعوت همه آنها را اجابت كرد و به كمك شان شتافت كه از آن ميان 27 نفر از اهل بيت خودشان بودند.

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

خوشحال كردن مؤمن و ديدار از او :

اين دو امر - آن طور كه در روايات آمده - از افضل اعمالند. امام حسين عليه السلام در آن روز با امر به صبر كردن و پند و اندرز نمودن و ملاطفت كردن ، سعى كرد مردان و زنان مؤمن را خوشحال كند ؛ اما در باب ديدار از مؤمنان ، اين امر به عناوين مختلف براى امام محقق شد كه گاهى به شكل عيادت از بيماران و زخمى ها صورت پذيرفت. امام تنها به آمدن و نشستن در كنار آنها اكتفا نمى كرد ، بلكه برخى از آنها به ويژه افراد غريب را مورد لطف و مرحمت خاص خويش قرار داد ؛ چنانچه بر بالين آن برده سياه و غلام ترك حاضر شد ، اما عيادت يكى از آنها كه همان فرزند عزيزش ‍ على اكبر باشد ، براى امام ميسر نشد ، زيرا به خاطر ادبى كه داشت و احترام به پدر ، مانند ديگران امام را صدا نزد اما وقتى امام وداع او را شنيد كه مى گويد : يا ابتا عليك منى السلام با اينكه مى دانست او را زنده در نمى يابد ، به سوى فرزند آمد و با صداى بلند فرمود: پسرم تو را كشتند
امام عليه السلام همچنين در روز عاشورا از فرزندش حضرت سجاد عليه السلام عيادت كرد و احوال او را جويا شد.