نتیجه گیری :
باید بدانیم هرگاه با خشنود كردن مردم خشم خدا را طلب کنیم ،
خدا بر ما نیز خشم مى گیرد.
پس چگونه راضی می شویم که دیگران را محترم و شاد کنیم و مولاى خود (خدا) را كوچك بشماریم و براى خشنود ساختن آنان از خشنودى خدا دست برداریم ؟
چگونه راضی می شویم که اعمالی که با مشقت و سختی بسیار در دنیا برای کسب سعادت در آخرت به دست آورده ایم را ، خیلی راحت از دست داده و از بین ببریم ؟!
کمی به خود آییم و بر رفتار ها و گفتارهایمان تجدید نظری داشته باشیم .
پی نوشت ها :
1- مصباح یزدی ، محمد تقی ، آموزش عقاید، جلد 3 ، ص 152
2- کلینی ، ج 10 ، ص 123
3- سعدی: بوستان
4- كلینی ، كافی ، ج 8، ص 168
5- محدث نوری ، مستدرك الوسائل، ج 1، ص 116
6- علامه مجلسی ، بحارالانوار، ج 94، ص 343
7- صبحی صالح ، نهج البلاغه ، ص 556
منابع :
- سخنرانی آیت الله آقا مجتبی تهرانی پیرامون " نکوهش غیبت از دید شرع "
- کتاب " المحجة البیضاء فى تهذیب الا حیاء " ، نوشته ملامحسن فیض كاشانى رحمه اللّه علیه ، ترجمه :عبدالعلى صاحبى (بحث غیبت )