حدود نماز
1 ـ امام علىّ علیه السّلام : حدود نماز چهار چیز است: شناخت وقت، رو به قبله بودن، ركوع و سجده و این ها، براى همه مردم عمومیت دارد؛ عالم باشند یا جاهل و نیز هر چه كه به نماز مربوط است همچون افعال آن و اذان وو اقامه و غیر این ها. و چون خداوند دانست كه بندگان نمى توانند حق همه این حدود را ادا كنند، تعدادى را واجب ساخت كه همان چهار چیز است كه ذكر شد و آنچه در آن چهار چیز از قرائت و دعا و تسبیح و تكبیر و اذان و اقامه و شبیه این هاست، سنّتى موكّد قرار داد. هر كس آن ها را دوست دارد، به نیكویى انجام مى دهد؛ این بیان حدود نماز است.
2 ـ زراره: از امام باقر علیه السّلام پرسیدم حدود بزرگ نماز كدامند؟ فرمود: هفت چیزند: وضوء، وقت، قبله، تكبیر آغازین ، ركوع، سجده و دعا.
3 ـ امام صادق علیه السّلام : نماز، چهار هزار حدّ دارد.
4 ـ كراجكى از امام صادق علیه السّلام ـ در پاسخ شخصى كه از نماز و حدودش پرسیده بود ـ : نماز چهار هزار حدّ دارد كه از تو بازخواست نمى كنند. آن شخص گفت: از آنچه ترك كردنش روا نیست و نماز بدون آن كامل نمى شود، مرا آگاه كن. پس امام صادق علیه السّلام فرمود: نماز كامل نمى شود مگر براى كسى كه طهارتى كامل و همتى بلند دارد، بى وسوسه و انحراف. آن كه شناخت پس ایستاد ، اطمینان كرد پس استوار گشت. او میان امید و ناامیدى و شكیبایى و بى تابى ایستاده گویى نویدش آماده و بیمش واقع گشته است. دارایى اش را بخشیده و به هدفش اندیشیده در راه خدا خون داده و از امر بى دلیل و برهان، كناره گزیده است. خود را به خاك افكنده و خوار مى شمارد، رشته هاى توجه [ به غیر ] را مى گسلد ، به كسى یارى مى رساند كه قصدش كرده و به سویش شتافته و یاریش را طلبیده است. پس اگر چنین كرد، همان نمازى است كه بدان امر و از آن آگاه شده است و این نماز است كه از كار زشت و ناپسند باز مى دارد.
5 ـ امام رضا علیه السّلام : نماز، چهار هزار در دارد.
