خطبه ي عقد و انواع آداب عقد
عقد دو گونه است: عقد دائم و عقد موقت
غير از اين دو عقد ديگري نداريم. صيغه ي محرميت هم از اين دو حال خارج نيست. عقد اخوت بحث ديگري است كه در زمان پيامبر(ص) بين هر دو نفر از مسلمين پيوند اخوت و برادري بست. يعني هر دو مرد با هم يا هر دو زن باهم پيامبر (ص) با حضرت علي (ع) با هم پيوند اخوت بستند. كه اين قضيه به اين بحث و مسايل زناشئيي يا محرميت و خانواده ربطي ندارد و فقط يك پيوند برادري و قلبي است.
انسان با عقد دائم با كسي محرم مي شود و او مي شود همسر او يا بطور موقت. عقد مي شوند عقد موقت را براي همه زنان و دختران بي شوهر مي توان خواند. فقط يك شرط دارد كه براي دختراني كه دختر هستند يعني تا به حال شوهر نداشته اند و براي اولين بار مي خواهند مردي را به همسري انتخاب كنند (حال يا باكره هست يا نه) اذن ولي شرط است و براي آنهايي كه باكره نيستند يعني تا بحال شوهري يا مردي به همسري انتخاب نكرده اند و يا اكنون فوت كرده يا طلاقگرفته اذن ولي شرط نيست. البته درباره اذن ولي براي دختران و زنان باكره (باكره ي عرفي) در ميان فقها اختلاف نظر است كه شما مي توانيد به رساله ي مجتهد خود مراجعه كنيد.
-بعضي اعتقاد دارند كه حتماً براي دختر اذن پدر شرط است و بدون او ميسر نيست.
-بعضي مي گويند احتياطاً اجازه ي پدر يا جدّ پدري و همينطور از مردهاي خاص شرط است.
-بعضي مي گويند در دختر بالغ و عاقله شرط نيست.
-بعضي مي گويند در دختر رشيده، عاقله و بالغه كه عرفاً و عقلاً مي گويند كه در انتخاب همسر خود خوب عمل مي كند شرط نيست.
-حضرت امام (ره) مي فرمايند: اگر دختري بالغ شده، بزرگ شده، خوب و بد و مصلحت خود را مي فهمد و مردي صالح به خواستگاري او آمده عرفا
ً ديگران مي گويند انتخاب خوبي است ولي پدر و مادر به دلايل واهي مثل (بايد مهندس باشد، از فلان قوم نباشد و...) دختر از سن ازدواجش مي گذرد و يا به حرام مي افتد، اينجا اذن پدر شرط نيست و خود دختر مي تواند اقدام كند.
پس در مجموع نظرات مي توانيم اينگونه برداشت كنيم كه اذن ولي دختر باكره در عقد داوم يا موقت شرط است مگر آنكه دلايل پدر و عدم موافقتش را ديگران از نظر عقلي، باطل بدانند اينجا مي شود اذن خود دختر عاقله و بالغه و رشيده ملاك رضايت باشد.
البته با همه ي اين اوصاف، هر كس بايد به نظر مجتهد و مرجع تقليد خودش كه در كتب رساله ي علميّه آمده است مراجعه كند و نظر او را مورد عمل قرار دهد.