قرآن:
«نماز را براى یاد من، بپا دار.»
1 ـ پیامبر خدا صلّى الله علیه و آله : نماز واجب شده است ... براى بر پا داشتن یاد خدا.
2 ـ امام علىّ علیه السّلام : خداوند ایمان را جهت پاك كردن از شرك، و نماز را براى دورى از كبر واجب كرد.
3 ـ هشام بن الحكم: از امام صادق پرسیدم: با اینكه نماز مردم را از كار و زندگى باز مى دارد و تن هایشان را خسته مى كند، چرا واجب شده است؟ امام فرمود: در آن، علتهایى نهفته است. اگر مردم بدون هیچ آگاهى و یادآورى از پیامبر اكرم رها شوند و تنها به همان رسالت نخستین و حضور قرآن در میان آنان بسنده شود، مانند امتهاى پیشین مى گردند كه به دین گرویدند و كتابهایى هم نوشتند و مردم را به دین خود فراخواندند و حتى براى آن جنگیدند، امّا با رفتنشان، دینشان هم رفت و اثرى از آنان باقى نماند. حال آنكه خداوند تبارك و تعالى خواست كه مردم حضرت محمّد صلّى الله علیه و آله را از یاد نبرند. از این رو نماز را بر آنان واجب كرد تا او را هر روز، پنج بار یاد كنند و نام [ مباركش ] را بر زبان آورند و به نماز و یاد خدا فرمان داده شدند، تا غافل نگردند و او را فراموش نكنند مبادا یادش از خاطرها برود .
4 ـ امام رضا علیه السّلام : حكمت نماز ، اقرار به ربوبیت خداوند جلّ جلاله و شریك نگرفتن براى اوست. ایستادن در پیشگاه جبروت الهى ، با خوارى و بیچارگى، افتادگى و اعتراف و درخواست بخشش گناهان گذشته است. صورت نهادن بر خاك در هر روز براى بزرگداشت خداوند جلّ جلاله است، تا به یاد او ـ نه فراموشكار و گردنكش كه ـ فروتن و خوار و خواهان و مشتاق فزونى دین و دنیاى خود باشد. افزون بر این ها، نماز، ذكر خداوند جلّ جلاله و دوام آن در شب و روز است تا بنده، مالك و مدبّر و آفریدگارش را از یاد نبرد و گرنه سركشى و طغیان مى كند و این در یاد كردن پروردگار جلّ جلاله و ایستادن در پیشگاهش نهفته است، كه او را از سرپیچى نهى مى كند و از انواع فساد باز مى دارد.
5 ـ در تبیین حكمت نماز ـ : اطاعتى است كه [ خدا ] آنان را بدان امر كرده و آیینى است كه بر آن وادارشان ساخته است . در نماز بزرگداشت و گرامیداشت خداوند و فروتنى بنده هنگام سجده است و اقرار به اینكه بالاتر از او ، پروردگارى است كه به عبادتش مى پردازد و برایش سجده مى كند.
نقل قول
