۞ ~*‍‍‍‍~ ۞ عذرخواهي ديگر فايده اي نداره ۞ ~*‍‍‍‍~ ۞

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

راه فراری وجود ندارد !

در سوره شوری آیه 44 می خوانیم ؛

دوزخیان در آنجا به دنبال راه فرار می گردند
اما افسوس که دیگر هیچ راهی باقی نمانده است ؛

« وَ تَرَى الظَّالِمینَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذابَ یَقُولُونَ هَلْ إِلى‏ مَرَدٍّ مِنْ سَبیلٍ »

می‌ بینی هنگامی که عذاب الهی را مشاهده می‌کنند می گویند:
«آیا راهی به سوی بازگشت (و جبران) وجود دارد؟!»

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

همه ی اعمال تبدیل به حسرت می شوند


«كَذلِكَ یُریهِمُ اللَّهُ أَعْمالَهُمْ حَسَراتٍ عَلَیْهِمْ وَ ما هُمْ بِخارِجینَ مِنَ النَّارِ »9
روز قیامت بعضی بر سر خود می زنند و حسرت می خورند
که ای کاش از کسی که خود از دوزخیان بوده است ،
کورکورانه پیروی نمی کردم .

امان از آن روز که چه اتفاقاتی برای ما خواهد افتاد .
کمی درزندگی چشمانمان را بیشتر باز کنیم
و پیش به روی بصیرت گام برداریم
تا در روزگاری که تنها خواهیم ماند ،
وهیچ یاوری به دادمان نمی رسد حسرت زده نباشیم .

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

پی نوشت ها :

1- غافر / 60

2- بقره / 48

3- فاطر / 43

4- طور / 46

5- بقره / 166

6- فاطر / 37

7- همزه / 6 – 7

8- توبه / 67

9- بقره / 167

[معمار]

وَ يَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلى‏ يَدَيْهِ يَقُولُ يا لَيْتَنِي اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبيلاً (فرقان آیه 27)

و (به خاطر آور) روزى را كه ستمكار دست خود را (از شدّت حسرت) به دندان مى‏ گزد و مى‏ گويد: «اى كاش با رسول (خدا) راهى برگزيده بودم!

نکات این آیه:

گزیدن دست شاید به این علت باشه که این افراد وقتی گذشته تاریک خود رو می بینند از شدت حسرت دست های خودشون رو می گزند

البته یکی از نام های قیامت"یوم الحسره"است و این به این علته که در آن روز خیلی افراد حسرت می خورند که ای کاش کار نیکی انجام داده بودیم.حتی میشه گفت که روز قیامت هم نیکوکاران حسرت می خورند که چرا کار نیک بیشتری انجام ندادند

اى واى بر من كاش فلان شخص گمراه را دوست خود انتخاب نكرده بودم" (يا وَيْلَتى‏ لَيْتَنِي لَمْ أَتَّخِذْ فُلاناً خَلِيلًا) «فرقان آیه 28»

تا توانى مى‏ گريز از يار بد يار بد بدتر بود از مار بد**** مار بد تنها تو را بر جان زند يار بد بر جان و بر ايمان زند

درباره كسى قضاوت نكنيد تا به دوستانش نظر بيفكنيد چرا كه انسان بوسيله دوستان و ياران و رفقايش شناخته مى‏ شود( سفينة البحار ج 2 ص 27)