خداوند متعال پس از بیان اسماء یادشده، می فرماید:« لَهُ الْأَسْمَاء الْحُسْنَى»نتیجه :
در اين جمله دو مطلب مي شود استفاده کرد. يکي اينکه اين آيه از باب ذکر بعضي از اسماء خداوند بوده و به وسيله ي جمله «له الاسماء الحسني» ميخواهد به ما بفهماند که خداوند داراي اسماء زيادي است، بلکه او داراي همه ي اسماء حسني است و اين اسمها از باب مثال بوده، اسماء ديگر باز هستند. در تفاسير مي فرمايند: اين جمله اشاره به بقيه اسماي حسني است، چون کلمه «الاسماء» هم جمع است، و هم الف و لام بر سرش آمده، و از نظر قواعد ادبي جمع داراي الف و لام افاده عموم مي کند. آيت الله مکارم مي فرمايند به وسيله ي اين جمله معلوم مي شود که اسماء خداوند منحصر فقط به اسماء اين آيه نيستند.
دومين مطلب اينکه اين جمله انحصار اسماء حسني به خداوند بيان مي کند، چرا که «الله» خبر است مقدم ذکر شده و اين خود حصر را مي رساند، پس معناي جمله اين است: «تنها براي خدا است اسماء حسني». «اسماء» هم با «الف و لام» آمده و هر جمعي که «الف و لام» بر سرش در آيد عموميت را مي رساند و معناي آن اين است که هر اسم احسن که در وجود باشد از آن خدا است و احدي در آن با خدا شريک نيست
اين آيات با جمله «وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ» ختم شده يعني او غالبي است شکست ناپذير، و کسي است که افعالش متقن است، نه گزاف و بيهوده، پس نه معصيت گناهکاران او را در آنچه تشريع کرده و بشر را به سويش مي خواند عاجز مي سازد، و نه مخالفت معندان، و نه پاداش مطيعان و اجر نيکوکاران در درگاهش ضايع مي گردد. و جالب اينکه شروع و ختم اين سوره با« الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ» و «تسبيح» بوده چون هدف نهايي سوره شناخت خدا و تسبيح او آشنايي با اسماء و صفات مقدس او است
نتایج به دست آمده از این تحقیق عبارتند از:6. دیدگاه مفسران شیعه و سنی در تفسیر این اسماء متفاوت است.
1. آشنایی با صفات و اسماء حسنی خداوند، در شناخت ما انسان ها از او موثر است؛
2. اسماء و صفات الاهی دارای تقسیمات گوناگونی هستند؛
3. آیات پایانی سوره حشر از جمله مهمترین آیات قرآن کریم هستند که دربردارنده بخشی از اسماء حسنی الاهی هستند؛
4. در آیات پایانی سوره حشر سیزده اسم حسنی وجود دارد که عبارتند از: هو، الله، ملک، قدّوس، سلام، مومن، مهیمین، عزیز، جبّآر، متکبر، خالق، باری، مصور؛
5. هر یک از این اسماء بخشی از حقیقت وجودی خداوند را معرفی می کند؛
نقل قول
