محتواى این سوره حول چند موضوع است:
الف ـ سؤالى كه در آغاز سوره، از حادثه بزرگ (نبأ عظیم) یعنى روز قیامت مطرح شده است.
ب ـ سپس به بیان نمونههائى دال بر امكان معاد و رستاخیزمىپردازد.
ج ـ در بخش دیگر قسمتى از نشانههاى آغاز رستاخیز را بیان مىدارد.
د ـ در بخش دیگرى گوشهاى از عذابهاى دردناك طغیانگران را مطرح می کند.
هـ به دنبال آن قسمتى از نعمتها و مواهب بهشتى را بیان میکند. سر انجام با انذار شدیدى از عذاب قریب، و سپس ذكر سرنوشت غمانگیز كافران سوره پایان مىگیرد.
ضمنا نامگذارى این سوره به خاطر تعبیرى است كه در آیه دوم آن آمده است، و گاه از آن به عنوان سوره "عمّ" به تناسب آیه نخستین آن تعبیر مىشود.