(¯*~•~*¯)السلام ای پادشاهِ سامرا ""وصف يازدهمين خورشيد""(¯*~• ~*¯)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

بار دیگر شد شکوفا بوستان حیدری

بار دیگر زهره زهرا کند روشنگری

باز منزلگاه قرآن معجزی دیگر نمود

شد نمایان آیتی دیگر برای رهبری


از امام هادی و از مادری پاک نجیب

آمد آن رهبر که دارد در دو عالم سروری

روز رحمت هشتمین روز ربیع الآخر است

چون بود فرخنده میلاد امام عسگری

ارتباطش با خدای خود سوای ماسواست

گرچه مانند بشر باشد خلق ظاهری

هیبتش چون صولت صدر بود دشمن شکن

با حسن همنام و همتایش به نیکو منظری


این حسن یارب مگر یک مجتبای دیگر است

چونکه دارد آنچه احمد داشت جز پیغمبری

عسکری چون سیزده معصوم والای دگر

بر جمیع انبیا بی شبه دارد برتری

چهارده حکام دین هستند چون قائم مقام

لامکان یکتا خدا را در مکان داوری

هرچه می گویم من آلوده کسر شان اوست

آنکه مدح ذات پاکش افتخار شاعری

هر چه می خواهی حسان از حضرت مهدی بخواه

چونکه مسرور است امشب حجت بن العسکری

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

نقد علی آن امامِ أمْجَد
شاهَنْشَهِ دین، اَبا محمّد

نامش ز حَسن چو رایت افراشت
القابِ زکی و عسکری داشت

زان شرح که سرّ کاف و نونست
اوصاف جمیلِ او فزونست

وصفش در ظرفِ لب نگنجد
در صفحه روز و شب نگنجد

علمی که معلّمش خدا بود
در سینه شاه ازکیا بود

ذاتش سببِ مدارِ عالم
صدرِ اُمَم و امامِ اکرم

فهرست رساله مکارم
سر خیلِ مکرّمان مُکْرِم

خورشید سپهرِ جود و احسان
درّ یکتای دُرج ایمان

سر خیلِ عساکرِ کرامت
گلگونه گلشن امامت

دانای ضمیر انس و جان بود
راز همه کس به او عیان بود

نقلش ز حکایت و روایات
بودی همه معجز و کرامات
باز گیتى روشن آمد از جمال عسگرى

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

موكب اجلال او چون شد پدید از گرد راه
محور آمد هر جلالى در جلال عسگرى

هادى دین مى برد دست دعا پیش خدا
چشم حق بینش چو مى بیند جمال عسگرى

من چو گویم در مقام و حسن این كودك كه هست
منطق پیر خرد مات از كمال عسگرى

تا تقرّب بر خدا جویند خلق نه فلك
روبد هر یك بامژه گرد نعال عسگرى

عصمت زهرا عیان از چهره زیباى او
خصلت حیدر ببینى در خصال عسگرى

رشك كوثر بُرد از لعل لب جانبخش او
ماه گردیده خجل از خط و خال عسگرى

گلشن جاوید گردد هر زمین شوره زار
چون ببیند موكب فرخنده فال عسگرى

دانش سرشار او تا كرد تفسیر كتاب
عالمى سیراب گردید از زلال عسگرى

ستاره‏ی عشق تاخت به چرخ نیلوفری
مهر جمالش ربود دل ز مه مشتری

کوکب اقبالِ او، خیمه بر افلاک زد
ز خیل انجم گرفت کوکبه مهتری

شاد برویش سپهر، محو رخش ماه و مهر
زهره نهان کرد چهر، خجل شد از دلبری

طرّه‏ی مشکین اوست آیت شق القمر
طلعت زیبای اوست حجّت پیغمبری

قامت رعنای وی سد ره و طوبی ماست
نرگس مخمور او جام می‏کوثری

والی ملک وجود، قبله‏ی اهل سجود
منبع احسان و جود، خسرو دین عسگری

بر آسمان‏ها رسید مژده‏ی آن ماه رو
مُلک و مَلَک در نشاط زهره به رامش‏گری

بشارتِ حُسن او فلک به آفاق برد
کزین اُفق بر دمد مهرِ جهان پروری

شاه ملایک خدم، دانش و ایمان حشم
بر همه عالم عَلَم زد به سخن گستری

دفتر تفسیر او کاشف اسرار عشق
درس و اشارات آن مخزن هر گوهری

الهی قمشه‏ ای

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

باز بر آن سرم که رو به قبله دعا کنم
رهی زتوبه و دعا به درگه خدا کنم

زدرگه خدا طلب طواف کربلا کنم
پس از طواف کربلا روی به سامرا کنم

که چون فرشتگان حق دهم سلام عسکری
دست زنم به دامن لطف امام عسکری

به درگه کریم او جبهه نهاده در زنم
به خلوت حریم او که خلوت است پر زنم

گهی بشوق بوسه‏ها به قبر آن پسر زنم
گهی گلاب اشک بر مزار این پدر زنم

دو آفتاب جلوه‏گر در آسمان رهبری
یکی علی النقی یکی امام عسکری

مدینه را نظر کن و جلوه ذوالکرام بین
قرآن مهر و ماه را،در این خجسته شام بین

باب امام عصر را، فراز دست مام بین
دهم امام را ببر، یازدهم امام بین

چشم علی منور از، جمال ماهپاره‏اش
فاطمه کو؟ که بنگرد، بر حسن دوباره‏اش

نور ولایتش به رخ، ردای خلتش به بر
لوای عصمتش به کف، تاج شفاعتش به سر

بر همه هستیش نظر، در همه عالمش گذر
امام هادیش پدر، حضرت مهدیش پسر

خلائقند چاکرش، ملائکند عسکرش
هیچ کسی نمی‏رود، به ناامیدی از درش

رسالت پیمبران، تکیه زده بدوش او
درس هدایت‏بشر، زمزمه سروش او

وضع جهان و چشم او، راز نهان و گوش او
حصار ظلم ظالمان، شکسته از خروش او

به دوره‏ای که معتمد کرد فزون نفاق را
به هم درید سعی او، پرده اختناق را

بهشت‏علم پرورد، آب و هوای گلشنش
اهل کمال خوشه چین، زگوشه‏های‏خرمنش

کلیم مانده از سخن، به وقت درس گفتنش
امام عصر تربیت، یافته روی دامنش

نهال عصمتی چنان، برآورد چنین ثمر
درود ما بر آن پدر، سلام ما بر این پسر

سلاله پیمبر و، مبشر پیام حق
که دیده بس شکنجه تا، زنده شود مرام‏حق

مبین اصول دین، مفسر کلام حق
داده به دست مهدیش، رسالت قیام حق

که بعد من، امام بر جوامع بشر تویی
مهدی منتقم تویی، امام منتظر تویی

ای جلوات کبریا، جلوه‏گر از جمال تو
کتاب تفسیر تو خود، آیتی از کمال تو

منکه زپا نشسته‏ام، به درگه جلال تو
امید رحمتم بود، زلطف بی‏زوال تو

«مؤیدم‏» گدای تو بر آستان مهدیت
امید آن که خوانیم زدوستان مهدیت
«سید رضا مؤید»

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ای که خورشید فلک محو لقای تو بود
ماه را روشنی از نور ضیای تو بود

تویی آن آینه حسن خداوند کریم
که عیان نور الهی زلقای تو بود

معدن جود و سخایی تو که از فرط کرم
دو جهان ریزه‏خور خوان عطای تو بود

ولی حق حسن العسکری
ای آن که قضا مجری امر توو بنده رای تو بود

حجت‏یازدهم نور خداوند جلی
ای که ایجاد دو عالم ز برای تو بود

من کجا مدح و ثنای تو توانم گفتن
که به قرآن خدا مدح و ثنای تو بود

نه همین جای تو در سامره تنها باشد
که به دلهای محبان تو جای تو بود

بی‏ولای تو عبادت زکسی نیست قبول
شرط مقبولی طاعات ولای تو بود

نسبت قامت‏سرو تو به طوبی ندهم
زآن که طوبی خجل از قد رسای تو بود

چه غم از تابش خورشید قیامت دارد
آن که در روز جزا زیر لوای تو بود

همه شب قرب جوارت زخدا می‏طلبم
که مرا در سر شوریده هوای تو بود

در جوار تو زحق خواهش جنت نکنم
جنت ما به خدا صحن و سرای تو بود

دیده گریان نشود روز جزا در محشر
هر که گریان به جهان بهر عزای تو بود

تو ظهور پسر خویش طلب کن زخدا
چون که مقبول خداوند دعای تو بود

تا ابد بر تو و اجداد کرام تو درود
غیر از این هر چه بگویم نه سزای تو بود
«سید محمد خسرو ناد»

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ای رخ مــاهــت ز نـکــو منظری
مطلع خورشید و مه و مشتری

ای گُل نـو رستـه‌ی بـستان حق
مـظـهر زهد و شرف و سروری

مـژده کــه بــا نـور هدایت رسید
راهـــنــمــایــی ز پـی رهـبری

پــرده بـر افـکـنـد ز وَجْــه حَسَن
حـجّت بر حق، حسن عسکری

آن کـه بـه صورت چـو شه انـبـیا
آمــده بــا خــاتــم پـیـغـمـبـری

آن که بـه صولت چو شه لافتـی
آمـده بـا کــوکــبـــه حــیــدری

گــوهــر رخـشــنــده بـرج کمال
منــبــع فـیـض و کرم و داوری

ابــر کَـرَم، چشـمـه مـوّاج فیض
گـنــج کــمــالات و ادب پروری

آن کـه ربوده است ز اهل سخن
گوی فصاحت ز سخن گستری

چهره بر آن تربت خوشبو بسای
تـا شودت جامه، همه عنبری

آیـتــی از قلب جهان بینِ اوست
جــام جــم آیـیـنـه اسکنـدری

نــوگُــل قــائــم دمد از گلشنش
با گل نرگس چو کند همسری

خـواست کـند چهره حق را نهان
جـعـفـر کــذّاب بـه افسونگری

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

جلـوه حق، رونق باطل شکست
بـا یــدبـیـضا چـه کـند سامری

شیعیان مژده كه از پرده برون یار آمد
عسكرى پورنقى مظهر دادار آمد

گشت از كان كرم گوهر پاكى ظاهر
ز صدف آن دُر تابنده به بازار آمد

شد تولد ز سلیل آن مه تابنده حق
سامره از قدمش جنت الانهار آمد

بهر مولود حسن پورنقى از دل عرش
تهنیت باد ز خلاق، جهاندار آمد

با صفات احدى كرد تجلى به جهان
نور چشم على و احمد مختار آمد

نام نیكوش حسن، خوى حسن، روى حسن
باب مهدى زمان كاشف الاسرار آمد

حامى دین محمد (ص) متولد گردید
عسكرى فخر زمن سرور و سالار آمد

فخر ملك دوسرا جان و دل اهل ولا
خسرو هادى عشر رحمت غفار آمد

گشت از مقدم وى باغ ولایت خرم
چون كه از گلشن دین آن گل بى خار آمد

خواست حق رحمت خود را برساند بر خلق
صورتى ساخت كه با سیرت دادار آمد

نور او نور خدا بود به عالم تابید
روى او شمع هُدى بود شب تار آمد

خُلق غفارى از او خُوى رحیمى ظاهر
مظهر ذات خدا آن گل گلزار آمد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

حمد و تسبيح تو را قرآن كند
فخر بر تو حضرت سبحان كند

نورِ پاكت ديده را روشن كند
ظرف دلها را پر از ايمان كند

دردهاى بى شمار شيعه را
عشق پاكت دلبرا درمان كند

ياد تو اى رهبر تحت نظر
مشكلات شيعه را آسان كند

اقتدارت همچنان پاينده است
گر عدو خانه به تو زندان كند

عشق تو خورشيد سازد ذره را
هر دل شوريده را سلمان كند

شد دعاى بزم ميلادت شها
مهديت ما را به خود مهمان كند

شيعه مى‏نازد به نام عسگرى
يا اباالمهدى امام عسگرى

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

اى به دوشَت پرچم عِز و شَرَف
اى شده بر غربت دوران هدف

پورِ جود و سبط زهد و نجلِ حق
سائلان گِردِ حريمت صف به صف

مادرت بانوىِ يثرب فاطمه
بابِ تو شيرِ خدا شاهِ نجف

سلبِ آزادى شد اَز تو تا شود
سدِّ راهِ مهدى آن نورِ خَلَف

حرمتت را زيرِ پا بگذاشتند
قدر تو نشناختند اى وا اَسَف

حقْ مُقَدَّر كرد تا فرزند تو
باز هم احيا كند عدل و شرف

بى نياز از خلق عالم مى‏شود
هر كه آرد ذرّه‏اى عشقت به كف

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

اى آفتاب مهر تو روشنگر وجود
در پيشگاه حكم تو ذرات در سجود

اى مير عسكرى لقب اى فاطمى نسب
آن را كه نيست مهر تو از زندگى چه سود

علمت محيط بر همه ذرات كاينات
فيضت نصيب، بر همه در غيب و در شهود

تاريخ تابناك حياتت، گر اندك است
بر دفتر مفاخر اسلاميان فزود

عيسى دمى و پرتو رأى منير تو
زنگار كفر از دل نصرانيان زدود

اين افتخار گشته نصيبت كه از شرف
در خانه تو مصلح كل ديده برگشود

اى قبله مراد كه در بركة السّباع
شيران به پيش پاى تو آرند سر فرود

قربان ديده اى كه به بزم تو فاش ديد
جاى قدوم عيسى و موسى و شيث و هود

قرآن ناطقى تو و قرآن پاك را
الحق مفسّرى، ز تو شايسته تر نبود

دشمن بدين كلام ستايد ترا كه نيست
در روزگار، چون تو به فضل و كمال و جود

شادى به نزد مردم غمديده نارواست
جان ها فداى لعل لبت كاين سخن سرود

مدح شما، ز عهده مردم برون بود
اى خاندان پاك كه يزدانتان ستود

از نعمت ولاى شما خاندان وحى
منّت نهاد بر همگان، خالق و دود

اى پورهادى، اى حسن العسكرى ز لطف
بپذير، از «مؤيد» دلخسته اين درود