من عاشقم
به پروازی که به اوج می رود...
به صدایی که از عمق جان می آید ...
به کلامی که آتش و گوهر و
رنگی که سرشار از احساس است.
من عاشقم
به آسمان که خیره به آنم.به پرواز پرستویی که در
آن اعماق و در آن اوج می خرامد...چه خرامیدنی .
به عقابی که در بلندای آسمان نظاره گر خاک است.
چه شکوهی...نامش و عروجش همه شکوه است و اقتدار..
به زیبایی غروب آفتاب...به لطافت صدای موج
دریا، چون به ساحل افتد...