جابر پسر عبدالله انصاری، صحابی معروف پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و از یاران امام علی و حسنین و امام زین العابدین علیهم السلام است. جابر امام باقر علیه السلام را نیز دیده است، امّا قبل از امامت امام باقر علیه السلام در سن 94 سالگی به سال 78 ه. ق درگذشته است. امام صادق درباره جابر فرمود: «او آخرین بازمانده اصحاب پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و شیفته و دلداده ما أهل بیت بود.»
جابر بنا بر روایتی كه از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم شنیده بود، در انتظار دیدن امام باقر علیه السلام بی تاب بود و در مسجد در حالی كه عمامه ای سیاه بر سر داشت می نشست و ندا می داد: «یا باقر العلم! یا باقر العلم!» مردم مدینه كه این حال جابر را می دیدند، او را به هذیان گویی متهم می كردند، ولی جابر می گفت: «به خدا قسم هذیان نمی گویم. از پیامبر شنیدم كه فرمود: تو مردی از خاندان مرا می بینی. نام او نام من وشمایل او شمایل من است. او شكافنده علم است. این سخن پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم است كه مرا بر این گفته وا می دارد.»
شأن ومنزلت جابر چنان است كه امام باقر علیه السلام فرمود: «جابر از رسول خدا برای من حدیث كرد و جابر دروغ نمی گوید.» او در عشق و ارادت به خاندان پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم ثابت قدم بود و در محله های مدینه رفت و آمد می كرد و می گفت: «علی خَیرُ البَشَر فَمَن أَبی فَقَد كَفَر».
جابر در حالی كه پیرمرد سالخورده ای شده بود به دیدن امام باقر علیه السلام ـ كه نوجوان بودند ـ شتافت. امام را در آغوش گرفت و سر مبارك او را بوسید و گفت: «رسول خدا مرا فرمان داد كه سلام او را به تو برسانم.» و امام فرمود: «بر او و بر تو سلام باد.»، آنگاه جابر متواضعانه گفت: «پدر و مادرم فدای تو، برای من شفاعت روز قیامت را ضمانت كن» و امام فرمود: «چنین كردم ای جابر».
جابر از شمار افرادی بود كه تأویل آیه «ان الّذی فرض علیك القرآن لرادّك إلی معاد» را می دانست؛ یعنی به رجعت معتقد بود. در قرن اوّل كمتر كسی به رجعت اعتقاد داشت. أبو حمزه ثمالی، أبو زبیر، جابر بن یزید و بسیاری دیگر از او روایت نقل كرده اند.
منبع : اندیشه قم