هر وقت دلت را بتکانی عید است
هر وقت که دلت را بتکانی عید است
هر وقت که دلت را بتکانی عید است و هر روز که تازه شوی، نوروز.۱) عروسی عید است و عید عروسی است با دامنی از سبزه و چارقدی از شکوفه های صورتی سیب. دف می زند و می خندد و هلهله می کند و می آید. ما گوشه ای از دامن عید را می گیریم و پای می کوبیم و دست می افشانیم و فراموش می کنیم که همیشه گوشه دیگر را شیطان گرفته است.شیطان خاطرخواه شلوغی است. دلباخته هیاهو. او هم دف می زند. می خندد و هلهله می کند و نقل و نبات فراموشی روی سرمان می ریزد و همین می شود که یادمان می رود.....
۲) عروسی عید است و کوچه ها شلوغ و پر از رفت و آمد. خانه ها شلوغ و پر از دید و بازدید. می رویم و می آییم. هدیه می دهیم و عیدی می گیریم. احوال می پرسیم و پیغام می فرستیم. اما هر جا که می رویم او هم می آید. شیطان را می گویم. او که شیرینی فراموشی تعارفمان می کند و همین می شود که یادمان می رود.
۳) نوروز می آید و می رود. عید هم تمام می شود و ما باز احتمالاً او را فراموش می کنیم و از قلم می اندازیم. به دیدنش نمی رویم. نامه ای نمی نویسیم. تبریکی نمی گوییم. خدا را می گویم. اویی که از همه بزرگ تر است. خط های آسمان اشغال نیست. این ما هستیم که او را از یاد می بریم.
هر وقت که دلت را بتکانی عید است و هر روز که تازه شوی، نوروز. بلند شو، بال های تازه ات را تنت کن. باید به عید دیدنی اش بروی. دلت را تقدیمش کن تا عیدی ات را بگیری. دیر است اما دور نیست. همین جاست. بسم الله بگو و در بزن، همین.
نقل قول
