بالاخره دنیا خوبه یا بد؟
ما در آموزه های دینمان ، در روایات و آرای بزرگان گاه در مورد یک موضوع واحد به ارا و منقولات متناقضی بر می خوریم و در نتیجه دچار حیرانی و سرگردانی میشویم که بالاخره کدامیک درست است ؟
یکی از این مسائل دنیا و توصیفات آن است که گاه مدحش آمده و زیبا خوانده اندش و گاه مذموم و زشت !
دنیای ممدوح و دنیای مذموم :
رابطه انسان با جهانی که درآن زندگی می کند چیست؟
انسان آیا مجرمی است که محکوم به حبس ابد بوده و دنیا زندان اوست؟
وجود انسان در این عالم خاکی چه معنایی می تواند داشته باشد ؟
چرا این همه از دنیایمان بدگویی می شود؟
به کرات هر یک از ما ذم دنیا را از زبان بزرگان و خاصان و اندیشمندان و سخنوران شنیده ایم و در کتاب های مختلف اخلاقی در مورد آن خوانده ایم اما یک سؤال، آیا جایز است آدمی با آن همه بزرگی و ارزش که برایش قایلند در دنیایی سیر کند که هر چه از آن گفته اند چیزی نبوده جز زشتی و ناپاکی و بی پیرایگی و ناپسندی. ارتباط انسان با دنیایی که در آن به سر می برد قابل انکار نیست، حتی یک فرد را در عالم نخواهی یافت که مدعی این امر باشد که با جهان اطرافش هیچگونه ارتباطی ندارد. اما چگونه می توان دو امر را یکی بزرگ و پر از استعداد و با قابلیت های فراوان برای خیر و نیکی و دیگری کوچک و پر از شائبه و نواقص و زشتی را با یکدیگر مرتبط دانست؟
جواب این است :دنیایی که هر یک ازما در ذهنمان ترسیم کرده ایم ،اموری که به عنوان واقعیت تلقی می کنیم ،مسائلی که به عنوان حقیقت می پنداریم نیاز به یک بازنگری دارد. آیا به حقیقت آن ایمان داری ؟آیا یقین داری که نهایت این راه تو را به منزلی خواهد رساند که تو مقصودت را در آن بیابی ؟این بازنگری ،بازنگری تعریفات و معنا و مقصودمان است .دنیا را باید تعریف کرد باید گفت چه دنیای مذمو م است و چه دنیایی ممدوح.آیا دنیا به معنای مطلق، ناپسند و مذموم است ؟خیر اسارت و بندگی است که مورد رضایت نیست .
عالم و کائنات ،زمین و زمان هستند اما وجودشان چه سودی به حال آدم دارد ؟دنیا برای آدمی آفریده شده و غلام حلقه به گوش بشر است و این است که در حدیث قدسی آمده است :
«یا بنَ ادمَ خَلَقتُ الاَشیاءَ لِاجلِکَ وخلَقتُکَ لِاجلی»؛
همه چیز را برای انسان آفریده شده و انسان برای خدا .
اما با کمی دقت متوجه خواهیم شد که جایگاه انسان و دنیا با یکدیگر عوض شده ، غلام حلقه به گوش امیری نیرومند گشته و انسان اسیری که یوق اسارت را برگردن نهاده و این را به خواست خویش رقم زده است .آدمی اسیر دنیایی است که خود رنگ زشتی و ظلمت را بدان داده است و اوست که این صفحه را نقاشی کرده است و و نقابی زشت بر چهره او نهاده است .