نماز و شكرگزاری
انّا اعطیناك الكوثر فصلّ لربّك و انحر
به خاطر شكرانه عطایای ما برای پروردگارت نماز بخوان و قربانی كن.«كوثر ، 1 و 2»
نخست خداوند می‌فرماید: ما به تو كوثر عطا كردیم.
این نعمت عظیم و خیر فراوان شكرانه عظیم لازم دارد، هر چند شكر مخلوق هرگز حق نعمت خالق را ادا نمی‌كند، بلكه توفیق شكرگزاری خود نعمت دیگری است از ناحیه او لذا می‌فرماید: اكنون چنین است فقط برای پروردگارت نماز بخوان، قربانی كن.
بخشنده نعمت او است، بنابراین نماز و عبادت و قربانی كه آن هم نوعی عبادت است برای غیر او معنی ندارد.
عبادت خدا به صورت نماز باشد یا قربانی كردن
این در برابر اعمال مشركان است كه برای بتها سجده و قربانی می‌كردند در حالی كه نعمتهای خود را از خدا می‌دانستند و به هر حال تعبیر لربك دلیل روشنی است بر مسأله لزوم قصد قربت در عبادات.[1]
امر نماز متفرع بر جمله (انا اعطیناك الكوثر) شده از باب شكر نعمت است و چنین معنی می‌دهد حال كه ما بر تو منت نهادیم و خیر كثیرت دادیم این نعمت بزرگ را با نماز شكرگزاری كن.
[1] . تفسیر نمونه، ج 27، صص 372 ـ 373.
