اعترافات مریم سنجابی، عضو ارشد سازمان منافقین خلق
سنجابی در اعترافات خود این سئوال را مطرح کرد که چرا بیش از سی سال سازمانهای بین المللی اجازه داده اند این سازمان فرقه ای باقی بماند.
به گزارش سرویس زنان جهان؛ مریم سنجابی، عضو شورای رهبری سازمان مجاهدین خلق(منافقین) از جمله کسانی است که طی مدت اخیر توانسته از پادگان فرقه ای اشرف فرار کرده و خود را به نیروهای عراقی تسلیم نماید.
بعد از درگیری میان نیروهای پلیس عراق و تعداد محدودی از نفرات داخل پادگان اشرف، سنجابی به همراه دو نفر دیگر از اعضای ارشد سازمان به درخواست و اصرار خودشان در یک کنفرانس مطبوعاتی با حضور خبرنگاران و عکاسان و کانالهای تلویزیونی و همچنین شخصیت های سیاسی و حقوقی و نمایندگان سازمان های بین المللی و حقوق بشری شرکت کرده و به اختصار به بیان مطالب خود از درون پادگان فرقه ای اشرف پرداختند.
این کنفرانس مطبوعاتی در روز سه شنبه ۳۰ فروردین ۹۰ توسط دولت عراق در منطقه الخضرا در بغداد برگزار شد و به مدت دو ساعت بطول انجامید.
متن سخنان مریم سنجابی در کنفرانس مطبوعاتی بغداد
من مریم سنجابی هستم. تا قبل از جدایی از تشکیلات فرقه ای سازمان مجاهدین خلق عضو شورای رهبری این سازمان بوده و همچنین عضو شورای ملی مقاومت هستم که بدینوسیله جدایی خودم را از این شورا نیز اعلام میکنم.
من بنا به تشخیص خودم پس از تجربه تلخ ۲۰ساله و درک و فهم ایدئولوژی فرقه ای خیانت کارانه این سازمان تصمیم به جدایی از آن گرفتم که البته کار آسانی نبود و طبق قوانین فرقه ای این سازمان هیچ کس حق جدا شدن از این سازمان را ندارد. به همین دلیل من مخفیانه خودم را به نیروهای عراقی رسانده و با کمک آنها از اشرف خارج شدم.
تجربه بیش از ۲۰سال بودن در پادگان اشرف و اینکه از نزدیک شاهد بودم چگونه اعضای این سازمان بشکل خیلی پیچیده و بغرنج اسیر افکار خودپرستی و دیکتاتوری شخص مسعود رجوی شده و همواره به نابودی کشیده میشوند و هم چنین بدلیل احساس مسئولیت و وجدان بیدار انسانی میتوانم الان با درک و آگاهی کافی از وضعیت بغرنج این فرقه صحبت کنم.
فردی که بیش از ۳۰سال رهبری این سازمان را بدست گرفته است، به جرئت میتوانم بگویم که نظر و ایده هیچکس غیر از خودش را قبول ندارد و بعد از گذشت ۳۰سال همچنان روز به روز خودکامه تر شده و با فشار و پیچیدگی بیشتری اعضا را مجبور به اطاعت و فرمانبرداری از خودش میکند.
خیلی مختصر می خواهم توضیح بدهم. من از ساده ترین حقوق اولیه انسانی هر فرد میخواهم صحبت کنم که اعضای این سازمان از آن محروم هستند. رهبران سازمان با اینکه مستمرا دم از آزادی و حقوق بشر می زنند و ادعای دمکراسی میکنند اما من در این سازمان شاهد واقعیت های غیر قابل انکاری بودم که میخواهم بخشی از آن را به اطلاعتان برسانم: