ای خدای عشق،ای ام الکتاب ،ای معلم...( اشعاري دروصف معلم)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

اي معلم ....

ای خدای عشق ، ای ام الکتاب
ای معلم ، ای سراسر آفتاب

تو به ما آموختن آموختی
همچو شمع در بین ما میسوختی

در پی سوز و گداز و سوختن
فکر تو تنها بود آموختن

تو خمینی را خمینی کرده ای
طالقانی را سمائی کرده ای

ابن سینا و ابوریحان را
در پی علمت فدایی کرده ای

شغل تو شغل تمام انیباست
جای تو در آسمان و در سماست

زاده ء لاهوتی و از نسل خاک
از سخن گفتن نداری هیچ باک

در کتاب دل نویسم با مداد
ای معلم روز تو تبریک باد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

آنکه نقاش است و نقشي ساخته
با قلـــم طرح نويي انداخته

در مسير واژه هاي دوستــــي
سطر سطــري زآشنايي داشته

آنکه چون اسطوره هاي پارســي
عين ولامي را به ميم افراشته

هم رديف انبياء و عارفــــان
پوششي بر جـــــهل جاهل بافته

آنکه آهنگ و کلامي دل ربــا
از يراي درس خـــود آراسته

چشمه هاي معرفت جوشـــد ز او
دانشي از حد فزون انبــــاشته

لحظه هايش پر شده از خـاطرات
خاطراتي که زدل جان باخـــته

هرچه از عطرش ببويم کم بود
او گلستان ها ز گل ها کاشته

آنکه معمار است و الگوي همه
لاله اي بر قلب خود بگذاشته

با سلاح علم در راه مـــراد
چون جلوداران به کفران تاخته

آن معلّم آن مرّبي آن که او
از فنونش عالمي پرداختــه

او عزيز است و مقامش پاس دار
چونکه يزدان نام او بنگاشته

عارف آن باشد که چون قطعه زمين
هرکسي او را لگد انداخته

يعني از زهد و کلام و علم او
ذره اي از دانشش برداشته

بار الا ها اين سليمان را مدد
تا چو ابران سايه ها افراشته


معلم چوکانونی از آتش است
همه کار او سوزش و سازش است

همی سوزد او مهر و گرمی دهد
به سنگین دلان درس نرمی دهد

نه برکس امید ،نه از کس هراس
نخواهد بجز دیده حق شناس

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

در جوهره خود کم کمک سوخت معلم
تا درس محبت به من اموخت معلم

درمکتب او تاک به افلاک رساندیم
نزدیک تر از هر کس و هر دوست معلم

عاشق شدن و ماندن در حس جوانی
با تیر قلم بر دلمان دوخت معلم

از نقش زدن با قلمی بر دل دیوار
نوری ز حقیقت به دل افروخت معلم

این شعر و قلم نیست سزاوار سپاسش
والاتر از این شعر زمان اوست معلم

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

معلم ای نشان آفرینش
توئی جانا زبان آفرینش

تو دریایی وما قطره شاید
زنا چیزی توقع هیچ ناید

تو بحری از علوم فن و دانش
مرا از عمق دریای تو خواهش

معلم ای نگاهت راز دیدن
اگر ما را بود یارای دیدن

نشانی همچو نور بر سینه داری
لبی خندان دلی بی کینه داری

معلم هدفت عشق است و ایثار
هزاران خفته از درس تو بیدار

تو معماری بنا را انتها نیست
بساز جانا که کار را منتها نیست

معلم ای فروغ جاودانه
زنورت روشنی گیرد زمانه

دهانت را ززر پر کرده آن پیر بگفت
عبدم تو را آن مرد شیر گیر

قلم گر می نگارد همت توست
تمام گفته ام از قدرت توست

منم ایرج تو را من خاک پایم
نشانم ده مرا تو جای پایم

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

حروف درس الفبا ی ما معلم بود
تمام صحبت ما یک صدا معلم بود

به روی تخته ی چوبی همیشه بی پایان
شروع نام خدابود، تا معلم بود

نگاه روشن دنیای کودکی هایم
به خشم و بوسه ی مادر ؤ یامعلم بود

خدا به وسعت ایمان به شکل هر واژه
ؤ جمله جمله ی ایثار ،با معلم بود

قسم به نام پیام آوران آگاهی
تمام درد بشر را دوا معلم بود

شکوه صبر وصلابت چو کوه می بارید
سه تیغ مهر ؤ سنگ بلا معلم بود

به دشتهای پر ازغنچه های پراحساس
گلی شکفته به نام وفا ،معلم بود

به هیچ زندگی و پوچ مرگ ،معنا داد
تمام بود و نبود شما معلم بود

به وقت گوش نهادن نشسته شاگردیم
در اوج خستگیش هم به پا معلم بود

هنوز پرسش بی پاسخی که می خواند
معلم عشق خدا یا خدا معلم بود؟

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

خوشا! القاب و نام تو معلم
خوشا! عزو مقام و تو معلم

سخنهایت بود آب حیاتم
خوشا! درس و کلام تو معلم

ز تو دنیای من گردیده روشن
شود دنیا به کام تو معلم!

دعا گوی تو باشد سائس ما
همیشه شاد! کام تو معلم

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

اسم من گم شده است.
توی دفترچه ی پر حجم زمان

دیرگاهی است
فراموش شدم.

اسم من گم شده است
لا به لای ورق کهنه ی آن لایحه ها

زیر آن بند غریب
پشت انبوهی از آن شرط و شروط

لای آن تبصره ها
اسم من گم شده است

در تریبون معلق شده سخت سکوت
حق من گم شده است.

زنگ انشاءکسی انگار
نمی خواست معلم بشود

شان من گم شده است
شان من نیست بنالم
شان من نیست بگویم

زتهی ، ز نبود
یا از این زخم کبود
لیک رنگ رخساره
گواهی دهد از سر درون

از همه رنج فزون.
اسم من گم شده است

نردبانی شده ام
صاف به دیوار ترقی
تا که این نسل و ان نسل
پای بر پله ی من
سوی فردا بروند

و غریبانه فراموش شوم
اسم من گم شده است.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مي توان در سايه آموختن
گنج عشق جاودان اندوختن

اول از استاد، ياد آموختيم
پس، سويداي سواد آموختيم

از پدر گر قالب تن يافتيم
از معلم جان روشن يافتيم

اي معلم چون کنم توصيف تو
چون خدا مشکل توان تعريف تو

اي تو کشتي نجات روح ما
اي به طوفان جهالت نوح ما

يک پدر بخشنده آب و گل است
يک پدر روشنگر جان و دل است

ليک اگر پرسي کدامين برترين
آنکه دين آموزد و علم يقين
استاد شهریار

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ای معلم،ای خوب
تو ندانی که چقدر روزها

بود اندیشه ی من
لحظه ای دیدن تو

شایدتو نباشی هرگز
فکر این،دانش آموخته ی
خسته ی خود

اماهر زمان هستی
و می مانی در خاطره ام تا ابد

تا زمانیکه بود خار اندر بر گل
((تو بدان این را تنها تو بدان))

نبود در عمرم ز تو،ای خوب صمیمی بهتر
ای معلم نرود از یادم همه خوبیهایت

تو به من آموختی که بگیرم از غم
جذر و منها بکنم از دل خود

همه تشویش و غم و اندوهم
و توان بنشانم بر سر احسانم

ای معلم نروی از یادم
تا که جان در تن و در دیده ی من نوری هست

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

خوب من هستی تو
ای معلم ، ای یار

می گشاید راهم
نور تو در شب تار .

می دمد شور و امید
در دلم زمزمه ات

می شود هادی من
می دهد قدرت کار.

مهر تو هست به جان
نام تو هست به لب

ای همیشه حاضر
ای همیشه بیدار.