آيا خدا قدرت دارد دنيا را درون يك تخم مرغ قراردهد؟

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

هوالقادر



آيا خدا ميتواند عالم را در يك تخم مرغ جاي دهد؟

فردی نزد امام رضا(ع) آمد و گفت :
آیا پروردگار تو می تواند آسمانها و زمین و هر آنچه بین آنها را

در تخم مرغی جای دهد؟


فرمود :آری ,بلکه و در کوچکتر از تخم مرغ,
آنها را در مردمک چشمت قرار داده است

که از تخم مرغ کوچکتر است .


زیرا وقتی چسمت را باز کنی زمین و آسمان

و آنچه بین آن دو است رامی بینی

واگر می خواست تو را کور می ساخت.

کتاب التوحید نوشته شیخ صدوق (ره)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

هوالقادر الحكيم

آيا خدا قدرت دارد دنيا را درون تخم مرغي جاي دهد؟

هشام بن حَكم از شاگردان زبردست و هوشمند امام صادق ـ علیه السّلام ـ بود، روزی یكی از منكران خدا به نام «عبدالله دَیصانی» با هشام ملاقات كرد و پرسید:

آیا تو خدا داری؟

هشام: آری.

عبدالله: آیا خدای تو قادر است؟

هشام: آری، هم توانا است و هم بر همه چیز مسلّط است.

عبدالله: آیا خدای تو می‌تواند همه دنیا را در میان تخم مرغ بگنجاند،
بی‌آن‌كه دنیا كوچك شود، و درون تخم‌مرغ، وسیع گردد؟

هشام: برای پاسخ به این سؤال به من مهلت بده

عبدالله: یك سال به تو مهلت می‌دهم.

هشام، سوار شد و به حضور امام صادق ـ علیه السّلام ـ رسید، و عرض كرد: «ای فرزند رسول خدا، عبدالله دَیْصانی نزد من آمد و سؤالی از من كرد كه برای پاسخ به آن، تكیه‌گاهی جز خدا و شما كسی نیست».
امام: او چه سؤالی كرد؟

هشام: او گفت، آیا خدا قدرت دارد كه دنیا با آن وسعت را در درون تخم مرغ قرار دهد، بی‌آن‌كه دنیا را كوچك كند و تخم مرغ را بزرگ نماید؟

امام: ای هشام! تو دارای چند حسّ هستی؟

هشام: داری پنج حسّ هستم (بینائی، چشائی، شنوائی، بویائی و بساوائی (لامسه))

امام: كدام یك از این پنج حسّ، كوچك‌تر است؟

هشام: حسّ بینائی.

امام: اندازه وسیله بینائی (عدسی چشم) چقدر است؟

هشام: به اندازه یك عدس، یا كوچك‌تر از آن است.

امام: ای هشام! جلو و بالای سرت را نگاه كن، به من بگو چه می‌بینی؟
هشام نگاه كرد و گفت: «آسمان، زمین، خانه‌ها، كاخ‌ها، بیابان‌ها، كوه‌ها و نهرها را می‌نگرم».

امام: خدائی كه قادر است همه آن‌چه را با آن‌همه وسعت كه می‌بینی، در میان عدسی چشم تو قرار دهد، می‌تواند همه جهان را در درون تخم‌مرغ قرار دهد، بی‌آن‌كه جهان كوچك گردد و تخم مرغ بزرگ شود. در این هنگام، هشام خم شد و دست و پای امام صادق ـ علیه السّلام ـ را بوسید، و گفت: «ای پسر رسول خدا! همین پاسخ برای من بس است».

هشام به خانه خود بازگشت، فردای آن روز عبدالله نزد هشام آمد و گفت: من برای عرض سلام آمده‌ام نه برای گرفتن جواب آن سؤال.

هشام گفت: اگر جواب آن سؤال را می‌خواهی، این است جواب آن (سپس جواب امام را برای او بیان كرد)

عبدالله دیصانی (تصمیم گرفت شخصاً به حضور امام صادق ـ علیه السّلام ـ برسد و سؤالاتی را مطرح كند) به خانه امام صادق ـ علیه السّلام ـ رهسپار شد و اجازه ورود طلبید، به او اجازه داده شد، او به محضر آن حضرت رسید و نشست و گفت: «ای جعفر بن محمّد! مرا به معبودم راهنمائی كن.

امام: نامت چیست؟

عبدالله، بیرون رفت، نامش را نگفت، دوستانش با او گفتند: چرا نامت را نگفتی.

او جواب داد: اگر نامم را كه عبدالله (بنده خدا) است می‌گفتم، از من می‌پرسید: آن‌كه تو بنده او هستی كیست؟

دوستان عبدالله گفتند: نزد امام برگرد و بگو: «مرا به معبودم راهنمایی كن و از نامم مپرس».
عبدالله بازگشت و به امام صادق ـ علیه السّلام ـ عرض كرد: «مرا به معبودم راهنمائی كن و از نامم مپرس».

امام اشاره به جایی كرد و فرمود: در آن‌جا بنشین.

عبدالله نشست، در همین هنگام، یكی از كودكان امام كه تخم‌مرغی در دست داشت، و با آن بازی می‌كرد، به آن‌جا آمد، امام به كودك فرمود: «آن تخم مرغ را به من بده» كودك، تخم‌مرغ را به امام داد.

امام، آن را به‌دست گرفت و به عبدالله رو كرد و فرمود: «ای دَیصانی! این تخم را نگاه كن كه سنگری پوشیده است، دارای:

1ـ پوست كلفتی است.
2ـ زیر پوست كلفت، پوست نازكی قرار داد.
3ـ زیر آن پوست نازك، (مانند) نقره‌ای است روان (سفیده)
4ـ سپس طلائی است آب شده (زرده) كه نه طلای آب شده با آن نقره روان بیامیزد، و نه آن نقره روان با آن طلای روان مخلوط گردد، و به همین وضع باقی است، نه سامان دهنده‌ای از میان آن بیرون آمده كه بگویید: من آن را آن‌گونه ساخته‌ام، و نه تباه كننده‌ای از بیرون به درونش رفته، كه بگوید من آن را تباه ساختم، و روشن نیست كه برای تولید فرزند نر، درست شده یا برای تولید فرزند ماده، ناگاه پس از مدّتی شكافته می‌شود و پرنده‌ای مانند طاووس رنگارنگ، از آن بیرون می‌آید، آیا به نظر تو چنین تشكیلات (ظریفی) دارای تدبیر كننده‌ای نیست؟

عبدالله دیصانی در برابر این سؤال، مدّتی سر به زیر افكند، سپس (در حالی كه نور ایمان بر قلبش تابیده بود)سر بلند كرد و گفت:

«گواهی می‌دهم كه معبودی جز خدای یكتا نیست و او یكتا و بی‌همتا است، و گواهی می‌دهم كه محمّد ـ صلّی الله علیه و آله ـ بنده و رسول خدا است، و تو امام و حجّت از طرف خدا بر مردم هستی، و من از عقیده باطل و كرده خود توبه كردم و پشیمان هستم».

ثقه الاسلام کلینی-اصول کافی،ج1،ص79-

[صالح]

باسمه تعالي

به پيامبر اکرم صلوات الله عليه اين گونه خطاب شده است که «کلّم الناس علي قدر عقولهم» با هر کسي به ميزان عقلش سخن بگو.

پاسخي امام عليه السلام در پست قبلي نقل شده ، نيز از همين باب است . امام با تمثيلي زيبا نشان داده که خداوند چشم انسان را به گونه اي خلق کرده است که کوه ها و دشتها و درختان سربه فلک کشيده همه همه در اين چشم به اين کوچکي منعکس مي شود و انعکاس تصوير اشياء بزرگ در چشم حاکي از لطف و قدرت خداوند است


ولي اين پاسخ شايد يک ذهن نقاد و پرسشگر را راضي نکند و بگويد منظورم انعکاس تصوير اشياء در يک تخم مرغ نبود بلکه منظورم کل جهان هستي با همين ابعادي که دارد در يک تخم مرغ جاي بگيرد بدون اين که تخم مرغ هم بزرگ شود

پاسخ شبهه اخير اين است که چنين امري محال است و قدرت به امر محال تعلق نمي گيرد. قرار گرفتن کل عالم هستي بدون اين که کوچک شود در تخم مرغ بدون اين که بزرگ شود امري نشدني و محال عقلي است و قدرت به امور محال تعلق نمي گيرد.
قدرت داشتن يا داشتن در کارهايي است که تحقق آن عمل به لحاظ عقلي ممکن باشد . اموري مثل اجتماع دو نقيض در يک مکان و در يک زمان نشدني است. نه اين کسي قادر بر آن نيست. خود امر نشدني و محال است


والسلام

[abdolhosein]

باسمه تعالي

اموري مثل اجتماع دو نقيض در يک مکان و در يک زمان نشدني است. نه اين کسي قادر بر آن نيست. خود امر نشدني و محال است


والسلام

با سلام

همانطوري كه يك تاجر سرمايه اي دارد و با آن تجارت كرده و سرمايه اش را بيشتر و بيشتر مي كند هر انسان عالم و عاقل هم چنين بوده و هست .


بديهيات هر انسان سرمايه او محسوب مي شود و به عبارتي هر انساني يك عده معلوماتي دارد كه نياز به فكر و انديشه ندارد و براي بدست آوردن معلومات جديد از اين بديهيات كه سرمايه اش محسوب مي شود استفاده مي كند و روز به روز بر بديهيات خود مي افزايد .


هر عاقلي مي داند كه به طور مثال لوله يك آفتابه هر چه قدر هم بزرگتر باشد از خود آفتابه بزرگتر نخواهد بود چرا كه يك طرف بحث روي لوله آفتابه بوده و طرف ديگر همين لوله با ديگر بدنه آفتابه و به يقين كل آفتابه از جزء آفتابه كه لوله باشد بزرگتر هست.


در اين مساله اي هم كه بيان شد و دوست بزرگوار با بياني جالب توضيح دادند كه قدرت بر امر محال تعلق نمي گيرد .اين خود از جمله بديهياتي هست كه با اندك تاملي روشن مي شود شيء كوچك هيچ وقت نمي تواند شي ء بزرگ را در خود جاي دهد و اينكه بيائيم بگوئيم چون خداوند نمي تونه پس ....
اين حاكي از عدم تعقل شخص و عدم توجه به بديهيات و معلومات مورد قبول خود طرف هست نه چيزي بيشتر.

[معمار]

آیا خدا می تواند دنیا را در تخم مرغی کوچک جای دهد

قدرت خداوند متعال به كارهايى كه وجودش ممكن باشد تعلّق مى گيرد ولو براى بشر انجام كارها محال عادّى باشد خدا مى تواند صحراى پر از آتش را مبدل به گلستان سرد گرداند و همين طور مى تواند مرده را زنده كند در این دو مثال برای بشر انجام گرفتنش محال عادی است ولی برای خدا محال نیست


امّا كارهايى كه محال ذاتى باشد مورد قدرت خداى متعال قرار نمى گيرد و اينكه مى گوييم مورد قدرت قرار نمى گيرد معنايش اين نيست كه خدا عاجز است و توانا نيست بلكه معنايش اين است كه آن كار ذاتاً محال و ممتنع است نقص از طرف اين كار است نه از طرف خدا، مثلا 2×2 مى شود 4 و محال است كه 5 بشود و از اين رو محال است قدرت به آن تعلّق گيرد


از اين رو وقتى از على((عليه السلام))پرسيدند آيا خدا مى تواند كار محال ذاتى انجام دهد فرمود: «ان الله لاينسب الى العجز و الذى سألتنى لايكون; خدا عاجز نيست و نمى توان او را به عجز و ناتوانى نسبت داد» ولى آنچه تو مى گويى و مى پرسى(انجام كارهاى محال ذاتى) ذاتاً نشدنى است و مورد قدرت و توانائى قرار نمى گيرد.(توحيد صدوق، باب 9، حديث 9)

پس خلاصه جواب این شد كه اين كار محال ذاتى است و قدرت بر محال ذاتى تعلّق نمى گيرد.